بهبهان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
بهبهان
بهبهو
Pelaj marun.jpg
کشور  ایران
استان خوزستان
بخش دارای ۳ بخش مرکزی- بخش زیدون و تشان و شهر منصوریه
نام(های) قدیمی آریاگان، ارجان
مردم
جمعیت ۱۰۷٬۴۱۲ نفر
جغرافیای طبیعی
مساحت ۳٬۱۹۵ کیلومتر مربع
ارتفاع از سطح دریا ۳۲۵ متر
آب‌وهوا
میانگین دمای سالانه ۳۰
میانگین بارش سالانه ۳۶۶میلی‌متر
روزهای یخبندان سالانه ندارد
اطلاعات شهری
شهردار نصراله پیدایش
ره‌آورد گل نرگس و ماست وخرما
پیش‌شماره تلفنی ۰۶۱
تابلوی خوش‌آمد به شهر

بهبهان شهری تاریخی است در جنوب غربی ایران. شهر بهبهان مرکز شهرستان بهبهان در جنوب شرقی استان خوزستان است. بر اساس سرشماری سال ۱۳۹۰ جمعیت شهرستان بهبهان ۱۰۷٬۴۱۲ نفر بوده است.[۳]

آب و هوای بهبهان، آب و هوای نیمه بیابانی یا کوهپایه‌ای است و حداکثر دمای مطلق بهبهان بیش از ۵۰ درجه در تیر و مرداد و حداقل کمتر از صفر درجه در اواخر آذر و دی می‌رسد.

محتویات

نام‌گذاری[ویرایش]

  • واژه «بَهو» به معنای کوشک می‌باشد. کوشک را قصری می‌گویند که در اطراف آن باغ قرار داشته باشد. پس از تخریب ارجان (شهری که در فاصله ۳ کیلومتری شمال بهبهان قرار داشته)، اهالی آنجا در محل «بَهو» خانه‌هایی بهتر از خانه‌های پیشین خود می‌سازند که شباهت به کوشک داشته‌اند. به این خانه‌ها در لفظ اهالی بومی «بهبهو» گفته می‌شده است.[۴]
  • برخی از مورخان معتقدند که ساکنان اولیه این شهر، بهان (سیاه‌چادر) نشین بوده‌اند و چون خانه‌های خود در این مکان را از سنگ و گچ ساختند، در زمستان و تابستان آسایش بهتری در آنها نسبت به چادر داشتند. پس آنجا را «به‌بهان» یعنی بهتر از سیاه‌چادر نامیدند.[۵]

پیشینهٔ تاریخی بهبهان[ویرایش]

تاریخ بهبهان همواره و همه جا با تاریخ ارگان همراه بوده و اساساً یکی محسوب می‌شود، شهر قدیمی بهبهان (اَرْجان یا اَرَجان،[۶] تلفظ عربی ارگان ـ در زبان عربی حرف «گ» وجود نداشت به صورت «ج» تلفظ می‌شد) بواسطهٔ اشیاء بدست‌آمده در کشفیات باستان‌شناسی در سال ۱۳۶۱ هجری شمسی تاکنون قدیمی‌ترین دوره تاریخی آن معلوم شده که نشان از هزاره دوم پیش از میلاد مسیح دارد؛ گور مکشوفه کتین هوتران فرزند پادشاه ایلامی که در هزاره‌دوم پیش از میلاد مسیح سلطنت می‌کرده همراه با جام ارجان و حلقهٔ قدرت، شوکت و عظمت فرهنگی و هنری ارجان را به نمایش می‌گذارد و با عرضهٔ اطلاعات گران‌بهایی، تاریخ بهبهان را معلوم می‌دارد که این شهر قدیمی چگونه از نشر فرهنگی بر تارک منطقه می‌درخشیده است.

این شهر از دیرباز مرکزیت منطقه ارگان و کهگیلویه را بر عهده داشته‌است. ارجان در زمان ساسانیان در محلی که هم اکنون در بخش شمال بهبهان واقع است و یادگارهایی از تمدن عیلامی را در خود جای داده‌است بازسازی شده و به نام آریاگان نامیده شد. آریاگان در زمان ساسانیان یکی از چهار شهر مهم ایران بود. زمین‌های حاصلخیز و آب کافی که از رودخانه‌های مجاور تأمین می‌شد باعث رونق کشاورزی این منطقه شده بود. قرار گرفتن بر راه بین فلات ایران و جلگه خوزستان ارگان را به مرکز تجاری تبدیل نموده بود که اهمیت راهبردی غیرقابل انکاری داشت. بیشتر زمینهای آریاگان به کشت انگور و زیتون اختصاص داشت و گونه‌های مختلف غلات در ارگان بسیار پربار بودند. بعضی از مورخین آمدن آرین‌ها را به آسیای غربی به قرن چهار دهم قبل از میلاد و برخی به دو هزار سال قبل از میلاد مربوط می‌دارند. چون آثار عیلام و کلدانیان در نزدیکی‌های ارجان از سنگ نبشته‌ها و حجاری‌های تنگ سروک و غیره موجود است معلوم می‌گردد که ارجان از شهرهای پیش از مهاجرت آرین‌ها بوده است. مسعودی در کتاب مروج الذهب در شرح آتشکده‌های دوگانهٔ قدیم ایران می‌نویسد: «آتشکده دیگری در شهر ارگان فارس بود و به روزگار بهراسف بنا شده بود. این آتشکده پیش از ظهور زردشت، پسر اسبیمان پیغمبر مجوس بوده است». بعدها بر اثر زمین‌لرزه و شکستن سدی که بر رودخانهٔ تاب/طاب (مارون کنونی) بسته شده بود ارگان به زیر آب رفت. مردمی که از زمین‌لرزه در منطقه‌ای که پیش از آن محل نیایششان بود و بهان نامیده می‌شد گرد هم آمدند و برای چندگاهی آنجا زیستند. بعدها گروهی از مهاجرین یهودی به این افراد افزوده شدند و در محلی که بهتر از «بهان» بود شهری را بنا کردند که به «بهان» نامیده شد. در همین زمان و پس از تقسیمات جدید کشوری بهبهان از استان فارس جدا شده و به استان خوزستان پیوست. اخیرا زمزمه هایی مبنی بر پیوستن شهرستان بهبهان و شهرستان گچساران به همدیگر و تبدیل شدن به یک استان جدید با نام آریاگان به گوش می رسد[۷]. این دو شهرستان(گنبد ملجان یا دوگنبدان و ارجان یا ارگان) به جز در صد سال اخیر به عنوان یکی از ولایات ایالت فارس در طول تاریخ و به عنوان کوره ارجان شناخته می شد.[۸][۹]

محلات و بخش‌های شهر[ویرایش]

شهری قدیمی به یک سری محلات تقسیم شده که عبارت اند از: محله پر، مسجد بردی، پهلوانان، کاروانسرا گچپزان،محل مکینه، شاه فضل، سادات، لب آب، درویش، سبزپوشان، تخت‌کشان، محسنی‌ها، معمارها، ملاحان، گود چاهک، گود بقال، میدان، خراسانی‌ها، آقا پیرحیدر، بازار نو، محله پیر، آهنگرها، بوعلی‌ها، درویش‌ها. بخش‌های جدید شهر عبارت‌اند از: چمنک، شهرنو، ذوالفقاری، فلکه بید بلند و پل قائم.[۱۰]

مردم[ویرایش]

امروزه جمعیت بهبهان از پارسی تبارهای بهبهانی تشکیل شده است. مردم بهبهان فارسی را به گویش بهبهانی صحبت می‌کنند که گونه‌ای کهن از سخن گفتن پارسی است و شباهت‌هایی دستوری با گویش مردم بخشهایی از استان فارس و همچنین بخشهایی از استان بوشهر دارد. برای نمونه: جای شناسه فاعلی و مفعولی در گویش بهبهانی با فارسی امروزی متفاوت است. فرهنگ شهر مشابه فرهنگ مناطق جنوب غرب ایران و بخش‌های از خوزستان است. مردم شهر خود را بازماندگان شهر تاریخی ارجان می‌دانند. مردم برخی محلات لر یا با اصالت لر هستند. برخی از مردم شهر لری را همانند فارسی متوجه می‌شوند و از لغاتی استفاده می‌کنند که احتمالاً ریشه در زبان خوزی داشته‌باشد.[۱۰]

گل نرگس بهبهان[ویرایش]

قدیمی‌ترین نرگس‌زار ایران و زادگاه اصلی آن متعلق به شهرستان بهبهان است و پس از آن در شهرهای دیگر استان فارس و خوزستان هم به مقادیر اندکی وجود دارد. گل نرگس را می‌توان در دشتها و کوهپایه‌های زاگرس در استانهای ایلام، لرستان، خوزستان، فارس، کهگیلویه و بویر احمد مشاهده کرد.

گفته‌ها حکایت از آن دارد که انبوه گل نرگس در بهبهان به قدری زیاد بوده که رنگ یکپارچه و طلایی گل نرگس از دور نمایان بوده و بوی عطرآگین آنها به مشام هر رهگذری می‌رسیده است.

این گل در سال ۱۹۹۲ میلادی در جشنواره گل هلند رتبه نخست را به خود اختصاص داده و در ایران به علت نبود آگاهی و معرفی کافی و عدم تبلیغ دربارهٔ آن و شناسانده نشدنش تاکنون از خاستگاه آن اطلاعات کافی منتشر نشده است. گل دهی نرگس همه ساله از نیمه دوم سال آغاز و تا پایان بهمن و گاهی نیز نیمه اول اسفند در بهبهان ادامه دارد. در نرگس زارهای بهبهان چهار نوع گل نرگس شناسایی شده که نرگس «شهلا» وسعت بیشتری را در این مناطق به خود اختصاص داده است. از انواع دیگر گل نرگس هم می‌توان به «پُرپر یا شصت پر»، «پنجه گربه‌ای» و «مسکین» اشاره کرد که با وجود همه مزیتهایی که گل نرگس دارد این گل سهم ناچیزی از گردشگری گل را به خود اختصاص داده است.[۱۱]

فقهای بهبهان[ویرایش]

از علمای بهبهان می‌توان به وحید بهبهانی، معروف به استاد کل، سید عبدالله بهبهانی از سران مشروطه، علی بهبهانی صاحب تفسیر بی‌نقطه قرآن و سید علی بهبهانی را نام برد.

امامزادگان بهبهان[ویرایش]

این شهر با وجود داشتن تعداد زیادی از امامزادگان و نوادگان اهل بیت که در نوع خود کم‌نظیر است به خود می‌بالد. حضرت فضل بن موسی فرزند بلافصل موسی بن جعفر و حضرت حیدر بن موسی و امامزاده شاه میرعالی حسین و امامزاده اباذر زیدون از امامزادگان معروف این شهر هستند.

فاجعهٔ بمباران موشکی مدرسهٔ پیروز بهبهان[ویرایش]

در حدود ساعت ۱۷:۱۰ بعدازظهر ۴ آبان ۱۳۶۲، در حالی که دانش‌آموزان نوبت عصر مدرسهٔ حمداللّه پیروز بهبهان در کلاس‌های درس خود بودند از سوی دشمن بعثی مورد اصابت حملهٔ موشکی قرار گرفتند که بر اثر آن ۶۹ دانش‌آموز، ۱ خدمتگذار و ۴ معلم کشته و ۱۳۰ دانش‌آموز و ۱۳ معلم دیگر زخمی شدند. شدت حمله به حدی بود که ساختمان مدرسه کاملاً نابود شد و دوچرخه‌های دانش‌آموزان تا فاصلهٔ بسیار دوری از محل وقوع حادثه پرتاب شد. موشک‌های استفاده شده در این حمله، ساخت شوروی و فرانسه بودند. عمق این فاجعه به حدی بود که آیت‌الله سید روح‌الله خمینی (امام خمینی و بنیان‌گذار جمهوری اسلامی) و آیت‌الله سید علی خامنه‌ای (رهبر کنونی ایران) در خصوص آن صحبت کرده و آن را حادثه‌ای بسیار تلخ و دردآور توصیف کرده‌اند.[۱۲]

شاعران و موسیقی دان‌های مشهور[ویرایش]

از شاعران نامی بهبهان می‌توان از میرزای شوقی (دوران قاجار) نام برد که مجموعهٔ اشعار او به تازگی گردآوری و با نام دیوان اشعار میرزای شوقی چاپ شده‌است. از موسیقیدان‌های بهبهان نیز می‌توان به نکیسا (متفاوت از نکیسای نامی) اشاره نمود که در نوازندگی تار و آواز چیره‌دست بود.

صنایع دستی بهبهان[ویرایش]

بهبهان از قدیم دارای صنایع‌دستی متنوعی بوده که با برچیده شدن راسته بازار تحولات اقتصادی و ظهور مشاغل جدید اکثر آنها از میان رفته‌اند مهمترین آنها عبارت بودند از مسگری، ورشوسازی، ساخت قلیان، ظروف سفالی، عبابافی، نمدمالی، لحاف‌دوزی، تولید کلاه نمدی، گیوه و … از این میان در حال حاضر تنها عبابافی، نمدمالی، لحاف‌دوزی و گیوه‌دوزی باقی‌مانده است.

اماکن تاریخی بهبهان[ویرایش]

دیوار و خندق اطراف شهر، مجموعهٔ ارجان (گور مکشوفهٔ کیدین‌هوتران)، نبردگاه آریوبرزن در کوه‌های تنگ تکاب، کتیبهٔ تنگ‌تکاب، آتشکدهٔ چهارطاق (خیرآباد)، بقعهٔ بشیر‌نذیر (مقبرهٔ دو برادر یهودی)، نارین قلعه (تخریب شده)، مسجد جامع و راسته‌بازار، مقوم (از بین رفته)، آب‌انبار و برکه‌ها، عمارت کلاه‌فرنگی (تخریب شده)، مجموعهٔ بکان (پل، حمام)، پل خیری مح‌خان (خیرآباد)، قلعه مدرسه (خیرآباد)، برج‌های رضاخانی، خرابه‌های کلگه‌زار، کتیبهٔ تنگ سروک.

بافت تاریخی شهر بهبهان که قدیمی‌ترین منطقهٔ بهبهان فعلی پس از ارجان است، از شمال به خیابان شریعتی، از جنوب به خیابان گرایمی، از شرق به خیابان نحوی و ادامهٔ آن به موازات مسیل آبخروار تا خیابان شریعتی و از غرب به خیابان پیروز منتهی می‌شود؛ خیابان عدالت و خیابان جوانمردی بصورت دو محور عمود برهم از وسط این ناحیه عبور می‌کند که خیابان جوانمردی فعلی، سال‌ها قبل به صورت مسیلی از وسط شهر می‌گذشته و حد فاصل بین دو قوم قنوات و بهبهان بوده است؛ مساحت کلی این منطقه حدود ۱۴۶ هکتار است.

از دیگر ویژگی‌های این بافت وجود بیش از ۸۴ مسجد، حسینیه و امامزاده در لابه‌لای اماکن مسکونی آن است؛ قدمت بیشتر خانه‌هایی که در این بافت واقع شده‌اند به دوره‌های قاجار و پهلوی می‌رسند، از ویژگی‌های معماری این بناها می‌توان به وجود زیرزمین، در اثر آنها وجود ایوان با ستون‌های مدور، سردرهای قوسی به صورت نیم دایره و آجرکاری‌های زیبا در نمای بیشتر آنها اشاره کرد.

اماکن دیدنی طبیعی بهبهان[ویرایش]

باغستان‌های زیبای منصوریه، منطقهٔ تنگ‌تکاب، روستای تنگ‌بن، کوه خائیز، دره گرمابه، امامزاده شیرعلی، باغ بهو از جمله اماکن دیدنی طبیعی و منحصربه‌فردی است که هر ساله باعث جذب گردشگران زیادی به این شهرستان شده است.

اماکن تفریحی غیرطبیعی بهبهان[ویرایش]

پارک جنگلی سلمان‌فارسی (جادهٔ اهواز)، پارک جنگلی ارجان (جاده سیمان ـ نرگس‌زار)، پارک ساحلی کریا (شهروند)، اردوگاه رجایی (جاده اهواز)، پارک ساحلی خارستان (جاده اهواز) پارک ساحلی شبدری (جاده اهواز در کنار پل مارون) از جمله مراکز تفریحی غیرطبیعی است که در سال‌های اخیر در این شهرستان احداث شده است. مجموعه فرهنگی، تفریحی و ورزشی خارستان که در بالا به آن اشاره شد یکی از مجموعه‌های بسیار دیدنی شهرستان بهبهان است.

این مجموعه در شمال‌غربی بهبهان، در ۳ کیلومتری جاده بهبهان- اهواز، واقع شده‌است و فاز اول آن با وسعت ۲۵ هکتار توسط شهرداری در کنار رودخانهٔ مارون احداث شده‌؛ نمای کلی این مجموعه بیضی شکل بوده و بیشه‌های طبیعی از انواع گون در مرکز آن قرار دارد و جاده آسفالته‌ای اطراف این بیشه‌ها کشیده شده است؛ در ضلع شرقی آن دو راه فرعی وجود دارد که اولین راه به دریاچه‌ای که با وسعت ۵/۱ هکتار ساخته شده و بزرگ‌ترین دریاچه مصنوعی استان خوزستان است و دارای امکانات قایق سواری است و دومین راه به چهار قلعه زمین فوتبال و والیبال ساحلی (هر کدام ۲ قطعه) ختم می‌شود؛ ضلع غربی مجموعه موازی با رودخانهٔ مارون است و میان رودخانه و پارک یک جاده ساحلی به طول ۱۱۰۰ متر کشیده شده که در کنارهٔ آن، تعداد ۱۴۰ سکو دایره‌ای‌شکل به‌منظور استفاده خانواده‌ها ساخته شده‌؛ امتداد این سکوها به بیشه‌ای زیبا و طبیعی ختم می‌شود که همچنان دست نخورده باقی‌مانده‌؛ در قسمت جنوب غربی پارک پیست دوچرخه‌سواری به وسعت یک هکتار ساخته شده است. انتهای پارک ساحلی خارستان به پارک ساحلی منتهی می‌شود که در کنار رودخانه و پل مارون واقع است و شامل ۳۰ سکوی سیمانی جهت آسایش خانواده‌ها، آبنماها و محوطه چمن اطراف آن است و در شمالی‌ترین قسمت آن پارک بادی باب اسفنجی قرار دارد.

برنامه‌های در نظر گرفته شده برای این مجموعه طی سه فاز اجرا می‌شود و تا کنون فاز اول آن اجرا شده که به طور کلی شامل احداث دریاچه، زمین فوتبال ساحلی (دو قطعه)، زمین والیبال ساحلی (دو قطعه)، پیست دوچرخه سواری و احداث ۱۴۰ سکو و خیابان‌سازی بوده و فاز دوم شامل ساحل‌سازی و احداث سکوی ماهیگیری است.

اماکن مذهبی مشهور بهبهان[ویرایش]

امامزاده حیدربن موسی کاظم و امامزاده حضرت علی، امامزاده شاه‌میر عالی‌حسین، امامزاده شاه فضل بن موسی کاظم، امامزاده شاهزاده حسین،امامزاده حیدرکرار ، امامزاده بی‌بی خدیجه، امامزاده بی‌بی زبیده‌خاتون، امامزاده بی‌بی صالحه بیگم، امامزاده گل بی بی امامزاده ابراهیم، امامزاده شیرعلی، امامزاده اباذر، امامزاده عبدالله (در خیابان جوانمردی) و سید فقیه، آخوند ملاعلی بهبهانی از جمله اماکن متبرکه و مذهبی مشهور بهبهان بوده که همیشه پذیرای مردم منطقه و همچنین استان‌های همجوار است.

کاروانسرای معروف و تاریخی خیرآباد بهبهان[ویرایش]

بنای کاروانسرا (مدرسه) خیرآباد که با شماره ۳۸۴۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده در ۲۵ کیلومتری شرق بهبهان در روستای خیرآباد (قلعه مدرسه) با چهار قرن قدمت در سال ۱۰۸۹ ه. ق همزمان با سلطنت شاه سلیمان صفوی، به دستور حسین علی‌خان زنگنه (حاکم ایالات بهبهان و کهگیلویه) ساخته شد؛ وسعت این بنا که تماماً از آجر پخته و گچ ساخته شده است، در ابتدا ۹ هزار ۹۴۳ متر مربع بوده و دارای قسمت‌های مختلف از جمله مسجد، حجره برای معلمان، آشپزخانه، حمام و بازارچه بود، که هم‌اکنون تنها بنای اصلی مدرسه (حدود ۲۵۰۰ متر مربع) باقی‌مانده و آثار بقیه بناها از بین رفته به دلیل اینکه از سال ۱۱۳۵ ه. ق که علمای اخباری در آن اقامت کردند، از این محل به عنوان برج و بارویی مستحکم به‌منظور مقابله و مباحثه علمی با آیت‌الله وحید بهبهانی استفاده می‌کردند؛ از این زمان به بعد مدرسه خیرآباد به قلعه مدرسه معروف شد.

راسته بازار معروف بهبهان[ویرایش]

این مجموعه که با شماره ۳۷۶۹ در فهرست آثار ملی ثبت شده در حال حاضر قدیمی‌ترین بازار شهر بهبهان است که در زمان گذشته مرکز ثقل تجاری شهر بهبهان و حومه آن بوده‌؛ این مجموعه که متعلق به دورهٔ قاجار است دارای چندین راسته بوده که حرفه‌های مختلف در راسته‌های مخصوص به خود فعالیت داشتند؛ در حال حاضر تنها یک راسته از آن باقی‌مانده‌؛ برروی دیوار راسته باقی‌مانده دو کتیبه قرار دارد؛ مصالح به کار رفته در ساخت ابزار سنگ و گچ است و از ویژگی‌های آن می‌توان به سقف گنبدی حجره‌ها و کاربرد طاق و تویزه در پوشش سقف راسته اشاره کرد.

حمام بکان[ویرایش]

این حمام متعلق به دورهٔ ساسانی و مرتبط با شهر قدیم ارجان است و در کنار رودخانهٔ مارون در نزدیکی روستای امام رضا واقع شده‌؛ معماری این بنا به صورت چهار ایوانی است که در حال حاضر به علت اینکه کف آن تا ارتفاع زیادی بر اثر ریزش سقف‌ها و سنگ‌های کناره دره پر شده‌است، پلان آن کاملاً دیده نمی‌شود، یک قسمت مربع شکل مرکزی است که چهار ایوان در چهار جهت آن قرار داشته‌، ایوان‌ها که در روی چهار ستون قرار داشته‌اند با طاق‌های جناقی به هم متصل شده و قسمت مرکزی سقف گنبدی شکل داشته که در حال حاضر ریخته‌است.

پل تاریخی ارجان[ویرایش]

این پل که در کنار رودخانه مارون در نزدیکی روستای امام رضا و قدمگاه امام رضا واقع شده که متعلق به دورهٔ ساسانی است. این پل دارای دهانه‌ای طاق مانند در دست راست رودخانه باقی‌مانده و چند پل و سنگفرش بستر زیر پل نیز در حول و حوش بالا و پایین دیده می‌شود؛ همه آثار به جامانده ساسانی بوده و از سنگ و ملات گچ ساخته شده است؛ آثار پل کوچک دیگری پائین‌تر از پل بزرگ‌تر دیده می‌شود.

صنایع و معادن[ویرایش]

صنایع شهرستان بهبهان به دو دسته صنایع ماشینی و دستی تقسیم می‌شود. صنایع ماشینی نیز شامل صنایع سبک (صنایع غذایی، چوب و وسایل حمل و نقل) و صنایع سنگین (صنایع مربوط به نفت و انواع معادن و سنگهای ساختمانی) می‌شود. کارخانه سیمان، آجر ماشینی ملامین سازی، ظروف آلومینیوم، کابینت سازی، قند سازی، بسته‌بندی خرما و... از مهم‌ترین کارخانه‌های این منطقه محسوب می‌شوند. از منابع و معادن زیر زمینی این شهرستان می‌توان به نفت، گاز، سنگ‌های آهک، سنگ گچ، خاک رس، شن، ماسه و مواد اولیه برای تولید سیمان اشاره کرد. وجود زمین‌های حاصل خیز برای کشاورزی، پتانسیل کامل منطقه برای دامداری، غنی بودن از لحاظ معادن و منابع زیرزمینی و شکوفایی صنایع اعم از صنایع دستی و ماشینی سبک و سنگین، بازرگانی این منطقه را رونق بسیار بخشیده و برخی از مردم این شهرستان دارای شغل بازرگانی هستند.

نیروگاه سیکل ترکیبی بهبهان نیز از منابع تأمین انرژی در این شهر است.

مکان‌های فرهنگی و ورزشی شهرستان[ویرایش]

پارک‌ها و بوستان‌ها[ویرایش]

  • پارک بزرگ قائم
  • پارک ساحلی شهروند (کریا)
  • پارک ساحلی مارون (خارستان)
  • پارک بزرگ بعثت
  • پارک بزرگ کوثر
  • پارک بانوان (در حال ساخت
  • پارک جعفر شریف‌نیا
  • پارک آزادگان
  • پارک جنگلی سلمان فارسی
  • پارک جنگلی رضوان
  • پارک بزرگ نرگس بهبهانی
  • بوستان پردیس
  • بوستان ابوعلی سینا
  • پارک امیرکبیر
  • پارک دانش آموز
  • بوستان دانشجو و...
  • پارک شبدری

سینما[ویرایش]

  • بهبهان دارای دو سینما می‌باشد که یکی از ان‌ها در مرکز شهرستان واقع شده‌است. این سینما چند سالی است که بنا به دلایلی تعطیل می‌باشد اما در حال حاضر این سینما در حال تعمیر است و قرار است این سینما در ساختمانی چند طبقه باشد؛ و در حال حاضر سینما فجر در کنار کانون فرهنگی سپاه هم قرار دارد

ورزشگاه‌ها و سالن‌های ورزشی[ویرایش]

  • ورزشگاه ۲۲ بهمن
  • سالن ورزشی بقایی
  • سالن ورزشی جانبازان
  • سالن ورزشی شجاعت
  • سالن ورزشی خانواده
  • سالن ورزشی علی ابن ابی طالب
  • سالن ورزشی شهدای مخابرات
  • استخر سرپوشیدهٔ خانواده
  • استخر سرپوشیدهٔ جانبازان
  • سالن ورزشی ولایت
  • سالن ورزشی بسیج

میادین اصلی شهر[ویرایش]

از مهمترین میادین شهر بهبهان می‌توان به: میدان جوانمردی (مرکز شهر). میدان بانک ملی - میدان مراحل - میدان شیراز (بسیج) - میدان ارجان - میدان هلال احمر (شیر خورشید سابق) - میدان قدس (بیدبلند)- میدان پرستار، میدان شهدای شیمیایی- میدان دانشجو - میدان معلم- میدان یادمان (استیل) و میدان ابن سینا و تعدادی دیگر از میدان‌های جدید اشاره کرد.

مراکز تجاری مهم شهر[ویرایش]

مجتمع تجاری تفریحی آریاگان
  • مجتمع تجاری، تفریحی، فرهنگی آریاگان
  • مجتمع تجاری سی تی استار (ستارهٔ شهر)
  • مجتمع تجاری امیر کبیر
  • خیابان عدالت
  • خیابان جوانمردی (خروا)

کتابخانه‌ها و مراکز فرهنگی[ویرایش]

  • کتابخانهٔ علامهٔ طباطبایی
  • کتابخانهٔ کوثر
  • کتابخانهٔ حاج محمد جعفر بهبهانیان
  • نگارخانهٔ میرزا شوقی
  • فرهنگ سرای حاج محمد جعفر بهبهانیان

مراکز درمانی و بیمارستانی[ویرایش]

مراکز اقامتی (هتل‌ها، مسافرخانه‌ها)[ویرایش]

ویلاهای سد مارون بهبهان
  • هتل بزرگ مارون
  • ویلاهای مارون (حاشیهٔ دریاچهٔ سد مارون)
  • هتل سه ستارهٔ (در حال ساخت)
  • مسافرخانهٔ نور
  • مسافرخانهٔ استقلال

ترابری[ویرایش]

فرودگاه[ویرایش]

بهبهان دارای یک فرودگاه نظامی می‌باشد که متعلق به پدافند هوایی این شهر بوده و بعنوان فرودگاه اضطراری و پشتیبان فرودگاه امیدیه بوده‌است و برای آن تأسیس شده و بعداً با هماهنگی فرمانداری و نیروی هوائی پروازهایی در هفته به مقصد تهران و بالعکس با استفاده از پروازهای C-۱۳۰ نیروی هوایی داشته‌است؛ ولی بنا به دلایلی در حال حاضر از این فرودگاه به جز مقاصد نظامی به هیچ عنوان استفاده نمی‌شود.

راه‌آهن[ویرایش]

متأسفانه بهبهان فاقد ایستگاه راه آهن می‌باشد، ولی بنا به برنامه‌هایی که توسط دولت اعلام شده‌است قرار است خط راه آهن شیراز، اهواز که عملیات اجرایی آن از اواخر سال ۹۱ شروع می‌شود از این شهرستان عبور کند.

پایانهٔ مسافربری[ویرایش]

شهرستان بهبهان دارای یک پایانه مسافربری می‌باشد. افزون بر این سازمانها و نهادهای مسافربری بسیاری در جای جای شهر برپا می‌باشد که کار ترابری مسافران را برای سفرهای درون استانی و برون استانی بر دوش دارند. از بهبهان روزانه اتوبوس‌هایی راهی تهران - اصفهان - شیراز - بوشهر، عسلویه - آبادان - اهواز و ماهشهر می‌شوند که از این میان ترددهای بین بهبهان و اهواز از همه بیش تر است.

پایانه میوه و تره‌بار[ویرایش]

بهبهان دارای ۱ میدان میوه و تره بار بزرگ می‌باشد که بخش عظیمی از مرکبات و صیفی‌جات استان و شهرستان از آنجا به اکثر نقاط کشور حمل می‌شوند.

نهادهای آموزشی[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. http://www.iranicaonline.org/articles/behbahan-also-pronounced-behbehan-iranian-city-and-county-sahrestan-in-the-province-of-kuzestan
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ دانشنامه ایرانیکا، سرواژه بهبهان.
  3. «نتایج سرشماری ۱۳۹۰» (اکسل). درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲. 
  4. مهرالزمان نوبان. نام مکان‌های جغرافیایی در بستر زمان. چاپ اول. تهران: انتشارات ما، ۱۳۷۶. ۱۱۸. شابک ‎۹۶۴-۶۴۹۷-۰۰-۴. 
  5. احمد اقتداری. خوزستان، کهگیلویه و ممسنی. تهران: انجمن آثار ملی، ۱۳۵۹. ۲۲۴ و ۲۶۸. 
  6. علی‌اکبر دهخدا و دیگران، سرواژهٔ «ارجان»، لغت‌نامهٔ دهخدا (بازیابی در ۲۱ ژوئیه ۲۰۱۴).
  7. http://m-shariati.com/1394/10/21/%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%A8%D8%A7%D9%82%D8%B1-%D8%B4%D8%B1%D9%8A%D8%B9%D8%AA%D9%8A-%D8%B0%D8%B1%D9%87-%D8%A7%D9%8A-%D8%A7%D8%B2-%D8%AE%D8%A7%D9%83-%D8%B2%D8%B1%D8%AE%D9%8A%D8%B2-%D8%A8%D9%87%D8%A8/
  8. کتاب جغرافیای تاریخی سرزمین‌های خلافت شرقی، بین‌النهرین، ایران و آسیای مرکزی از زمان فتوحات مسلمین تا ایام تیمور، ۱۳۳۷ خورشیدی، گای لو استرنج ترجمه: محمود عرفان، ناشر فارسی: بنگاه ترجمه و نشر کتاب
  9. فارسنامه ی ابن بلخی،(تصحیح، توضیح و تحشیه ی دکتر منصور رستگار فسایی) چاپ اول، (520 صفحه) بنیاد فارس شناسی، 1374
  10. ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ مدخل BEHBAHĀN در دانشنامه ایرانیکا
  11. http://www.mehrnews.com//NewsDetail.aspx?NewsID=1492630
  12. http://www.jomhourieslami.com/1386/13860814/13860814_jomhori_islami_17_vigeh.HTML#matlab_6

وب سایت شهرداری بهبهان