از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
برای دیگر کاربردها،
گرگانی را ببینید.
ابوسَلیک گُرگانی از پیشگامان سرایش شعر به زبان پارسی دری بود. او هم‌دوره با عمرو لیث صفاری بود. وی از نخستین شاعران پارسی‌گوی است. شعرهای زیر از اوست:
| خون خود را گر بریزی بر زمین |
|
به که آب روی ریزی در کنار |
| بت‌پرستنده به از مردم‌پرست |
|
پند گیر و کار بند و گوش دار |
| بمژه دل ز ن بدزديدى |
|
اى بلب قاضى و بمژگان دزد |
| مزد خواهى که دل ز من بردى |
|
اين شگفتى که ديد، دزد بمزد! |
جستارهای وابسته[ویرایش]
- صفا، ذبیح‌الله. تاریخ ادبیات ایران (جلد اول). چاپ بیستم. تهران: ققنوس، ۱۳۸۱. ۵۷. ISBN 964-311-013-3.
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به ابوسلیک گرگانی در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سدهٔ یکم
|
|
|
|
سدهٔ دوم
|
|
|
|
سدهٔ سوم
|
|
|
|
سدهٔ چهارم
|
|
|
|
سدهٔ پنجم
|
|
|
|
سدهٔ ششم
|
|
|
|
سدهٔ هفتم
|
|
|
|
سدهٔ هشتم
|
|
|
|
سدهٔ نهم
|
|
|
|
سدهٔ دهم
|
|
|
|
سدهٔ یازدهم
|
|
|
|
سدهٔ دوازدهم
|
|
|
|
سدهٔ سیزدهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
معاصر
|
|
|
شاعران
|
|
ایران
|
|
|
|
افغانستان
|
|
|
|
تاجیکستان
|
|
|
|
ازبکستان
|
|
|
|
پاکستان
|
|
|
|
ارمنستان
|
|
|
|
|
رماننویسان
|
|
|
|
داستانکوتاهنویسان
|
|
|
|
نمایشنامهنویسان
|
|
|
|
فیلمنامهنویسان
|
|
|
|
سایر
|
|
|
|
|
