بوالمثل بخارایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

ابوالمَثَل بخاری یا بوالمثل بخارایی شاعر ایرانی روزگار سامانیان است. منوچهری از او در شمار استادان پیشگام شعر فارسی چنین یاد کرده‌است:

بوالعلا و بوالعباس و بوسلیک و بوالمثل وآن‌که آمد از نوایح و آنکه آمد از هری

مرگ او پیش از درگذشت ابوطاهر خسروانی بوده‌است. آگاهی‌ای از او در دست نیست، تنها در لباب‌الالباب محمد عوفی و مجمع‌الفصحا و چند جای دیگر از شعر او شاهد آورده‌ شده‌است و نیز در چهار مقاله نظامی عروضی از او نام برده‌ شده‌است.

شعر زیر از اوست:

برافکند پیری ضیا بر سرت به چشم بتان ظلمت است آن ضیا
نبینی که باز سپیدی کنون اگر کبک بگریزد از تو سزا
نبینی سمن برگ نسرین شده ز کافور پوشیده برگ گیا

منابع[ویرایش]