صوفی مازندرانی
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
محمد صوفی آملی مازندرانی | |
---|---|
زادروز | آمل، مازندران، ایران |
درگذشت | گجرات، هندوستان |
پیشه | شاعر، صوفی، جهانگرد |
محمد صوفی آملی مازندرانی شاعر و صوفی، جهانگرد، اهل علم متخلص به صوفی مازندرانی،
در آمل تولد یافت و در جوانی بنای جهانگردی گذاشت. چندی در شهرهای ایران به سیاحت گذرانید و در کازرون از محضر شیخ ابوالقاسم کازرونی، از مشایخ صوفیان مرشدیهی آن روزگار، بهرهمند شد. بعد از آن قصد حج کرد و گویند پانزده سال در مکه ماند و سپس به هند رفت. تقیالدین اوحدی و ملا عبدالنبی فخر الزمانی قزوینی او را در هند ملاقات کردهاند و نظیری نیشابوری با وی معاشر بوده است. در هند جلالالدین صدر متخلص به رضایی، از میان رجال و مشاهیر هند، بیشتر با وی انس داشت و از وی کسب فیض میکرد، ولی با این حال او در هند مسافرتهای بسیار کرده و ظاهر در احمدآباد گجرات از دنیا رفته است.[۱][۲]
آن کله که آرزو در او انبار است | روزی بینی که جای مور و مار است |
محتویات
آثار[ویرایش]
- بت خانه
- ساقی نامه
- دیوان غزلیات
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ «لغتنامه دهخدا» (فارسی).
- ↑ «شورای گسترش زبان فارسی» (فارسی).
منابع[ویرایش]
- تصوف در جهان اسلام
- بنیاد مشاهیر ایران زمین
- مجله گوهـر اندیشه
- مولانا محمد صوفی مازندرانی
- دانشگاه آیتالله طباطبایی بهار ۱۳۸۸
|