قوامی رازی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

بدرالدین قوامی رازی شاعر پارسی‌گوی ایرانی شیعی سده ششم هجری است. شعرهایش رویه دینی دارند.[۱][۲]

تنها مطلبی که راجع بقوامی رازی از منابع کهن به دست می‌آید به جز چند قطعه شعر این است که لقب او «اشرف الشعراء» و «بدرالدین» بوده و چون وی در ابتدا در سلک مدّاحان قوام‌الدین طغرائی بوده تخلص خود را از لقب این شخص برگرفته‌است.

از اشعاری که از قوامی رازی بدست مانده یکی قصیده‌ای است در ستایش قوام الدین طغرایی که یک جزء از آن نیز در هفت‌اقلیم آمده‌است.


منابع[ویرایش]