نصر بن منصور

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

ابوالمظفر نصر بن محمد شناخته‌شده به استغنائی نیشابوری شاعر ایرانی همزمان با سامانیان و بوییان است. شعر زیر از اوست:

به ماه ماندی اگر نیستیش زلف سیاه به زهره ماندی اگر نیستیش مشکین‌خال
رخانش را به یقین گفتمی که خورشیداست اگر نبودی خورشید را کسوف و زوال

عوفی در لباب‌الالباب از او یاد می‌کند و همچنین در مجمع‌الفصحاء از او یادشده‌است.

منابع[ویرایش]