بریتانیا
مختصات: ۵۱°۳۰′ شمالی ۰°۷′ غربی / ۵۱.۵۰۰° شمالی ۰.۱۱۷° غربی
| پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی
United Kingdom of Great Britain and
Northern Ireland بریتانیا |
||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||
| شعار ملی: Dieu et mon droit | ||||||
| سرود ملی: God Save the Queen خدا ملکه را نگاه بدارد |
||||||
 |
||||||
| پایتخت (و بزرگترین شهر) |
لندن ۵۱°۳۰′ شمالی ۰°۷′ غربی / ۵۱.۵۰۰° شمالی ۰.۱۱۷° غربی |
|||||
| زبان رسمی | زبان انگلیسی | |||||
| نوع حکومت | پادشاهی مشروطه | |||||
| نام حاکمان • ملکه • نخست‌وزیر |
الیزابت دوم ترزا می |
|||||
| مساحت | ||||||
| - | مساحت | ۲۴۴٬۸۲۰کیلومتر مربع (۷۹ام) | ||||
| - | آب‌ها (٪) | ۱٫۳۴ | ||||
| جمعیت | ||||||
| - | سرشماری | ۶۲٬۰۴۱٬۷۰۸۱ (۲۲ام) |
||||
| - | تراکم جمعیت | ۲۵۴٫۷/km۲ (۵۱ام) | ||||
| تولید ناخالص داخلی | (تخمین ۲۰۰۹) | |||||
| - | مجموع | ۲٫۱۳۹ بیلیون دلار (۶ام) | ||||
| - | سرانه | ۳۴٬۶۱۹ دلار (۱۹ام) | ||||
| شاخص توسعه انسانی (۲۰۰۷) | ۰٫۹۴۷ (بسیار بالا) (۲۱ام) | |||||
| واحد پول | پوند استرلینگ (£) (GBP) |
|||||
| منطقه زمانی | GMT (ساعت جهانی+۰) | |||||
| - | تابستانی (DST) | BST (ساعت جهانی) | ||||
| دامنه اینترنتی | .uk | |||||
| پیش‌شماره تلفنی | +۴۴ | |||||
| ۱ منبع:یورو استات [۱] | ||||||
بریتانیا[۱] یا پادشاهی متحد بریتانیا با نام رسمی پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی (به انگلیسی: United Kingdom of Great Britain and Northern Ireland و به اختصار: UK) کشوری است واقع در اروپای غربی و به پایتختی شهر لندن. این کشور از چهار بخش تشکیل شده‌است: سه بخش آن کشورهای انگلستان، اسکاتلند و ولز هستند که روی‌هم بریتانیای کبیر را تشکیل می‌دهند. بخش چهارم ایرلند شمالی است که در جزیره ایرلند قرار دارد. پادشاهی متحد توسط اقیانوس اطلس از غرب و شمال، دریای شمال در شرق، کانال مانش در جنوب و دریای ایرلند در غرب احاطه شده است.
بریتانیا توسط حکومت سلطنت مشروطه مبتنی بر نظام وستمینستر به مرکزیت شهر لندن اداره می‌شود. نظام سیاسی این کشور دارای شش نوع انتخابات است که طی آنها اعضای پارلمان، کابینه، دولت‌های محلی، نمایندگان بریتانیا در اتحادیه اروپا، شهرداری‌ها، دولت‌های محلی و کمسیرای پلیس انتخاب می‌شوند. این سرزمین از چهار کشور: انگلستان، اسکاتلند، ولز و ایرلند شمالی تشکیل شده است. سه کشور اخیر دارای دولت‌های محلی هستند که با حدود اختیارات مختلف در چهار پایتخت به نام‌های ادینبرو، کاردیف و بلفاست اداره می‌شوند. هر چند جزایر گرنزی، جرزی و من تحت حمایت پادشاهی متحد هستند ولی جزو آن به شمار نمی‌روند. پادشاهی متحد دارای چهارده سرزمین آن سوی دریا است. این سرزمین‌ها بقایای امپراتوری بریتانیا هستند. این امپراتوری که بزرگترین امپراتوری تاریخ به شمار می‌رود در اوج خود در سده‌های ۱۹ و ۲۰ تقریباً یک چهارم زمین‌های کره زمین را شامل می‌شد. تأثیر فرهنگ بریتانیایی را می‌توان در زبان، فرهنگ و نظام‌های حقوقی مستعمرات سابق این امپراتوری مشاهده کرد.
پادشاهی متحد کشوری توسعه‌یافته است و دارای ششمین اقتصاد بزرگ دنیا بر اساس تولید ناخالص داخلی و هشتمین اقتصاد دنیا بر پایهٔ برابری قدرت خرید است. این پادشاهی نخستین کشور صنعتی دنیا است و در طول سده ۱۹ و اوایل سده ۲۰ ابرقدرتی بی‌مخالف در سطح بین‌الملل به شمار می‌رفت.[۲][۳] این کشور هنوز هم در عرصه‌های اقتصادی، فرهنگی، نظامی، علمی و سیاسی دارای قدرت گسترده بین‌المللی است و این کشور جزو معدود اعضای ثابت دارای حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل متحد از زمان پیدایش آن در سال ۱۹۴۶ است. این کشور یکی از قدرت‌های شناخته‌شده‌ی دارای جنگ‌افزار هسته‌ای در جهان است و از لحاظ هزینه‌های نظامی رتبهٔ چهارم جهان را دارد.
بریتانیا عضو اتحادیه اروپا و پیش از آن عضو جامعه اقتصادی اروپا از زمان پیدایش آن در سال ۱۹۷۳ بوده است. همچنین بریتانیا، عضو اتحادیه کشورهای همسود، شورای اروپا، گروه هشت، گروه ۲۰، سازمان همکاری اقتصادی و توسعه و سازمان تجارت جهانی می‌باشد. مردم این کشور در تاریخ ۲۴ ژوئن ۲۰۱۶ برای جدا شدن این کشور از اتحادیه اروپا رای موافق دادند.
از دیرباز در اغلب منابع فارسی‌زبان، کل کشور بریتانیا را به اشتباه انگلستان یا انگلیس می‌نامند، به جای تعبیرهایی درست‌تر مانند «پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی» یا «بریتانیای کبیر» یا «بریتانیا»[۴]
محتویات
مقام سلطنت[ویرایش]
در بریتانیا، مقام سلطنت جنبه تشریفاتی و نمادین دارد و اگرچه بسیاری از نهادهای حکومتی به نام پادشاه یا ملکه این کشور فعالیت می‌کنند، اما او عملاً دارای اختیارات اجرایی و در نتیجه، مسئولیت سیاسی نیست و تصمیمات حکومتی، حتی در مورد بسیاری از موضوع‌های مربوط به خاندان سلطنتی و نهاد سلطنت، به نام پادشاه یا ملکه اما توسط دولت، پارلمان و دیگر نهادها گرفته و اجرا می‌شوند.[۵]
هم‌اکنون الیزابت دوم رئیس دولت در بریتانیا و پانزده کشور دیگری است که وی بر آنها سلطنت می‌کند.[۶]
نظام حقوقی[ویرایش]
بریتانیا نظام حقوقی واحدی ندارد بلکه دارای ۳ نظام حقوقی مجزا است. نظام حقوقی انگلستان محدود به انگلستان و ولز است. نظام حقوقی یرلند شمالی که محدود به ایرلند شمالی است و نظام حقوقی اسکاتلند که در اسکاتلند اجرا می‌شود. نظام حقوقی انگلستان و ایرلند هر دو بر اساس اصول کامن لا تنظیم شده‌اند. کامن لا به طور خلاصه به این معنی است که حقوق توسط قضات دادگاه‌ها با در نظر گرفتن قوانین، سابقه قضایی و عقل سلیم ساخته می‌شود. نظام حقوقی اسکاتلند هم ترکیبی از کامن لا و نظام حقوق مدون است. قانون اتحاد ۱۷۰۷ بین پادشاهی‌های اسکاتلند و انگلستان که منجر به تشکیل پادشاهی متحد بریتانیای کبیر شد، استقلال نظام قضایی اسکاتلند از بقیه بریتانیا را تضمین می‌کند.
واحد پول[ویرایش]
واحد پول بریتانیا پوند استرلینگ (به انگلیسی: Pound Sterling) است که با نماد £ شناخته می‌شود و قدیمی‌ترین واحد پولی در حال استفاده در جهان می‌باشد.[۷] پول مسکوک در تمامی بریتانیای کبیر یکی است و توسط بانک انگلستان (به انگلیسی: Bank of England) تولید و توزیع می‌شود. اما بانک‌های اسکاتلند و ایرلند شمالی مجاز هستند اسکناس‌های خود را چاپ و توزیع کنند. تمامی این اسکناس‌ها علی‌رغم تفاوت ظاهری «پوند استرلینگ» هستند و از نظر ارزش برابرند (هرچند که در بازارهای غیررسمی ارز ایرلند با قیمت‌های متفاوت عرضه می‌شوند[نیازمند منبع]).
تاریخچهٔ تقسیم پوند به واحدهای کوچک‌تر[ویرایش]
اکنون پوند به یکصد پنی تقسیم می‌شود اما تا سال ۱۹۷۰ پوند تقسیمات گوناگونی داشت. یک پوند برابر با ۲۰ شیلینگ بود. هر ۲ شیلینگ واحد دیگری به نام فلورین را تشکیل می‌داد. بنا براین هر ۱۰ فلورین یک پوند می‌شد. هر شیلینگ برابر با ۱۲ پنی بود در نتیجه یک پوند ۲۴۰ پنی می‌شد. تقسیمات واحد پول بریتانیا به این موارد محدود نبود. هر پنج شیلینگ مساوی با یک کرون بود و هر پوند به ۴ کرون تقسیم می‌شد. بین سال‌های ۱۹۶۷ تا ۱۹۷۰ این تقسیمات پیچیده حذف شدند و پوند بریتانیا به صورت ساده برابر با یکصد پنی شد.
تاریخ[ویرایش]
تاریخ بریتانیا، با عبور نخستین مهاجران از تنگه دوور و ورود آنها به جزایر بریتانیا در هزاران سال پیش آغاز می‌گردد. با کشف تعدادی ابزار سنگی و ردپا در هَپیس‌برگ در نورفولک، معلوم شده است که از بیش از هشتصد هزار سال پیش انسان‌های باستانی در سرزمینی که اکنون به آن، انگلستان می‌گویند زندگی می‌کرده‌اند. قدیمی‌ترین مدرکی که از حضور انسان کنونی در شمال غرب اروپا در دست است، استخوان آرواره‌ای است که در سال ۱۹۲۷ در کِنتزکاورن در ناحیهٔ دِوون کشف شد. عمر این استخوان آرواره را در سال ۲۰۱۱ دوباره تخمین زدند و سن آن را حدود ۴۱۰۰۰ تا ۴۴۰۰۰ سال برآورد کردند.
انسان‌ها تا حدود ۱۲۰۰۰ سال پیش، یعنی تا انتهای آخرین عصر یخبندان، به طور پیوسته در این سرزمین سکونت داشته‌اند. در این ناحیه بقایای متعددی از دوران میان‌سنگی، نوسنگی، و عصر برنز وجود دارد، از جمله استون‌هنج و اِیوبری. ساکنین انگلستان در عصر آهن، همچون دیگر نواحی بریتانیا که در جنوب خور فورث هستند، سلت‌ها بودند. این سلت‌ها به نام بریتون مشهور هستند. البته در جنوب شرق انگلستان قبایل بلژی نیز سکونت داشتند. در سال ۴۳ پیش از میلاد فتح بریتانیا به دست رومیان آغاز شد. رومیان تا قرن پنجم پس از میلاد کنترل ایالت بریتانیا را حفظ کردند.
با پایان دوران حکمرانی رومیان بر بریتانیا، آنگلوساکسون‌ها توانستند در آن جا اسکان بیابند. معمولاً اسکان آنگلوساکسون‌ها را سرآغاز کشور انگلستان و نژاد انگلیسی می‌دانند. آنگلوساکسون‌ها که مجموعه‌ای از مردم ژرمن بودند، پادشاهی‌های متعددی را بنا گذشتند. این پادشاهی‌ها نخستین قدرت‌های انگلستان و بخش‌هایی از جنوب اسکاتلند بودند. آنها با خود زبان انگلیسی باستان را آوردند. این زبان جایگزین زبان قبلی که زبان بریتانیایی بود شد. آنگلوساکسون‌ها با اخلاف دولت‌های بریتانیایی در ولز، کورن‌وال، و هن‌اوگ‌لد (شمال قدیم؛ بخش بریتونی‌زبان شمال انگلستان و جنوب اسکاتلند) و همچنین با یکدیگر می‌جنگیدند.
از حدود ۸۰۰ پس از میلاد یورش‌های پی‌درپی وایکینگ‌ها آغاز شد و این نورس‌ها کنترل قسمت‌های پهناوری از آنچه که امروزه انگلستان نامیده می‌شود را در دست گرفتند. در طول این دوره حاکمان زیادی تلاش کردند تا پادشاهی‌های گوناگون آنگلوساکسون را با هم متحد کنند. این تلاش‌ها در قرن دهم میلادی منجر به ظهور پادشاهی انگلستان شد.
ریشه نام[ویرایش]
در این مورد تعاریف متفاوتی وجود دارد. احتمالاً این نام ریشه در زبان اولین ساکنین جزیره دارد. نام لاتین Britannia از کلمه brith از زبان سلت‌ها مشتق شده و به معنای رنگارنگ و یا لکه دار است. از قرار معلوم رنگ کردن بدن در آن دوران رایج بوده.[۸][۹]
براساس برخی منابع دیگر نام بریتانیا برگرفته از نام قدیم این ناحیه در زمان بریتانیای روم به همراه شمایلی انسان‌دیسی شده در ظاهر یک بانو از الهه‌ای فنیقیه‌ای می‌باشد.[۱۰][۱۱]
جغرافیا[ویرایش]
بریتانیا در سواحل شمال غربی اروپا واقع شده‌است و توسط دریای شمال از شبه جزیره اسکاندیناوی و هلند، و توسط کانال مانش از فرانسه جدا می‌گردد. این کشور از دو جزیره اصلی تشکیل شده است؛ جزیره اصلی و بزرگ‌تر «بریتانیای کبیر» نامیده می‌شود و شامل اسکاتلند، ولز و انگلستان است. جزیرهٔ دیگر، جزیره ایرلند است که توسط دریای ایرلند از بریتانیای کبیر جدا می‌شود و شامل ایرلند شمالی (در شمال) و جمهوری ایرلند (در جنوب) می‌باشد. جمهوری ایرلند (ایرلند جنوبی) یک کشور مستقل و عضوی از اتحادیه اروپا است و بخشی از کشور بریتانیا محسوب نمی‌شود.
آب و هوا[ویرایش]
آب و هوای بریتانیا، مرطوب و معتدل بوده و میانگین دما در تابستان بین ۱۷ تا ۱۳ درجه و در زمستان بین ۷ تا ۵ درجه سانتی گراد متغیر است. میزان بارندگی سالانه در نوسان بوده و در اطراف «منطقه دریاچه» (Lake District) بالاترین میزان را دارد.
اقتصاد[ویرایش]
۷۶ درصد زمین‌های بریتانیا زیر کشت هستند[نیازمند منبع] و اگرچه عده کمی از جمعیت این کشور به کشاورزی مشغول هستند اما تولیدات آنها، علاوه بر تأمین نیازهای داخلی به خارج نیز صادر می‌شوند. محصولات مهم کشاورزی بریتانیا عبارت‌اند از: گندم – جو – سیب زمینی – گوجه فرنگی – نیشکر و سبزیجات. این کشور دارای چراگاه‌های دائمی زیادی است که در آنها گوسفند، گاو، خوک و طیور پرورش می‌یابد. در اقتصاد بریتانیا، صیادی و جنگلداری جایگاه ویژه‌ای دارد. ذخایر معدنی آن شامل: زغال سنگ که در تولید برق بکار می‌رود؛ نفت خام و گاز طبیعی که در مراکز صنعتی، تجاری و مسکونی به مصرف می‌رسند و منیزیم، فسفات – مس و آنتیموان است. صادرات این کشور که شامل: گوشت – لبنیات – کالاهای الکترونیکی - ماشین آلات صنعتی - اتومبیل - کشتی – قطعات و موتور هواپیما - غلات – تنباکو و نفت خام می‌باشد. بریتانیا از خدمات یک شبکه حمل و نقل بسیار گسترده بهره‌مند است.
روابط اقتصادی با هند[ویرایش]
بریتانیا و هند دارای سرمایه‌گذاری‌های وسیع و رو به رشدی در کشورهای یکدیگر هستند و گرایشی قابل توجه به گسترش این سرمایه‌گذاری در هر دو طرف وجود دارد. از لحاظ میزان سرمایه‌گذاری خارجی در هند، بریتانیا در رده سوم قرار می‌گیرد و سرمایه‌گذاران هندی نیز از لحاظ تعداد طرح‌های اجرا شده در بریتانیا رده سوم را پس از سرمایه‌گذاران آمریکایی و فرانسوی به خود اختصاص داده‌اند. به عنوان مثال، گروه صنعتی و بازرگانی تاتا با نیروی کاری حدود ۶۵ هزار نفر، بزرگترین کارفرمای در بخش صنایع تولیدی بریتانیاست.[۱۲]
مراقبت‌های بهداشتی[ویرایش]
در بریتانیا به تدریج و با تأسیس سرویس سلامت همگانی (ان‌اچ‌اس) در سال (۱۹۴۸) توسط نایرون بوین، وزیر بهداری در دولت کارگری کلمنت اتلی گسترش خدمات رایگان پزشکی و بهداشتی آغاز شد. بودجهٔ سازمان مزبور که از محل مالیات مستقیم شهروندان بریتانیایی تأمین می‌شود در طی پنج دهه گذشته همواره سنگین‌ترین بخش بودجه را به خود اختصاص داده‌است. سرویس سلامت همگانی (ان‌اچ‌اس) که هم اکنون در بریتانیا به عنوان یک میراث ملی محسوب می‌گردد منتقدانی نیز دارد. آنان معتقدند این سازمان در قرن ۲۱ پاسخگوی احتیاجات و انتظارات مردم نیست و تأمین هزینه‌های آن خارج از توانایی مالی دولت قرار دارد.[۱۳]
روابط خارجی[ویرایش]
پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی یکی از پنج عضو دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد و از اعضای اتحادیه اروپا، گروه هشت، گروه ۲۰، سازمان جهانی تجارت و پیمان دفاعی آتلانتیک شمالی (ناتو) است.
شهرهای بزرگ[ویرایش]
تقسیمات کشوری در پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی دارای مراکز زیر هستند:
- لندن: پایتخت انگلستان و هم‌زمان پایتخت کل کشور پادشاهی متحد
- ادینبرو: پایتخت اسکاتلند
- کاردیف: پایتخت ولز
- بلفاست: پایتخت ایرلند شمالی
شهر لندن پایتخت و پرجمعیت‌ترین شهر پادشاهی متحد است. جدول زیر ده شهر پرجمعیت پادشاهی متحد را به همراه «جمعیت منطقه شهری» و «جمعیت منطقه کلان‌شهری» نشان می‌دهد:
| رتبه | شهر | جمعیت در محدوده شهری |
جمعیت با احتساب حومه |
رتبه | منطقه | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| ۱ | لندن[۱۴] | ۷٬۱۷۲٬۰۹۱ | ۸٬۵۰۵٬۰۰۰ | ۱ | انگلستان | |
| ۲ | بیرمنگهام[۱۴] | ۹۷۰٬۸۹۲ | ۲٬۲۸۴٬۰۹۳ | ۲ | انگلستان | |
| ۳ | گلاسگو[۱۵] | ۶۲۹٬۵۰۱ | ۱٬۱۶۸٬۲۷۰ | ۵ | اسکاتلند | |
| ۴ | لیورپول[۱۴] | ۴۶۹٬۰۱۷ | ۸۱۶٬۲۱۶ | ۶ | انگلستان | |
| ۵ | لیدز[۱۴] | ۴۴۳٬۲۴۷ | ۱٬۴۴۹٬۴۶۵ | ۴ | انگلستان | |
| ۶ | شفیلد[۱۴] | ۴۳۹٬۸۶۶ | ۶۴۰٬۷۲۰ | ۷ | انگلستان | |
| ۷ | ادینبرو[۱۵] | ۴۳۰٬۰۸۲ | -- | ۹ | اسکاتلند | |
| ۸ | بریستول[۱۴] | ۴۲۰٬۵۵۶ | ۵۵۱٬۰۶۶ | ۸ | انگلستان | |
| ۹ | منچستر[۱۴] | ۳۹۴٬۲۶۹ | ۲٬۲۴۴٬۹۳۱ | ۳ | انگلستان | |
| ۱۰ | لِستِر[۱۴] | ۳۳۰٬۵۷۴ | -- | ۱۰ | انگلستان | |
پرچم بریتانیای کبیر[ویرایش]
کشور پادشاهی متحد در سال ۱۷۰۷ میلادی در پی اتحاد پادشاهی انگلستان (شامل انگلستان و ولز) در جنوب و پادشاهی اسکاتلند در شمال بریتانیا به وجود آمد. پرچم مشهور بریتانیا از ترکیب پرچمهای این دو پادشاهی و ایرلند شمالی ایجاد شده‌است: پرچم سنت اندروز (اسکاتلند) دارای زمینه آبی با ضربدر سفید و پرچم سنت جرج (انگلستان) دارای زمینه سفید و صلیب سرخ، پرچم سنت پتریک که دارای زمینه سفید با ضربدر سرخ است. بعداً به عنوان نماد ایرلند شمالی به پرچم اتحاد افزوده شد. این پرچم «پرچم اتحاد» نام دارد که به زبان انگلیسی Union Jack و Union Flag نامیده می‌شود.
نقش پرچم بریتانیا در طول ۳۰۰ سال گذشته در پرچمهای کشورهای بسیاری از جمله هند، استرالیا، نیوزیلند، قبرس، ایالات متحده آمریکا، فلسطین، کنیا، نیجریه، سیلان، جامائیکا، کانادا و سنگاپور وجود داشته‌است. در سال ۱۹۹۹ پس از بازپس دادن هنگ کنگ به چین، نقش پرچم بریتانیا از پرچم هنگ کنگ حذف شد.
امروزه چهار کشور استرالیا، زلاندنو، فیجی و تووالو کماکان نقش پرچم بریتانیا را در پرچم ملی خود حفظ کرده‌اند. این نقش همچنان در پرچم برخی از استان‌های کانادا مانند (بریتیش کلمبیا، مانیتوبا و انتاریو) و پرچم ایالت هاوایی در ایالات متحده آمریکا حضور دارد.
گروه کشورهای همسود[ویرایش]
بریتانیا در راس اتحادیه کشورهای همسود (مشترک‌المنافع) قرار دارد. ارگان کشورهای مشترک‌المنافع شامل ۵۳ کشور مستقل است که همه آنها به جز موزامبیک و کامرون قبلاً مستعمره امپراتوری بریتانیا بوده‌اند. چهارچوب همکاری کشورهای این ارگان بر اساس اعلامیه سنگاپور مصوب سال ۱۹۷۱ حول توسعه ارزشهای مشترک مانند حقوق بشر، حکومت قانون، آزادی‌های فردی، مساوات، دموکراسی، تجارت آزاد، صلح جهانی و همکاری‌های چندجانبه‌است.
درحال حاضر ملکه الیزابت دوم نماد همبستگی میان تمامی ۵۳ عضو ارگان کشورهای همسود است. عضویت در این ارگان به عنوان اتحاد سیاسی تلقی نمی‌شود و پذیرش ملکه الیزابت دوم به عنوان نماد ارگان به معنای پیروی سیاسی کشورهای عضو از بریتانیا نیست.
در عین حال، بالاترین مقام تشریفاتی دربار بریتانیا (ملکه الیزابت دوم) عنوان «ریاست کشور» را در ۱۶ عضو کشورهای همسود دارا است. این کشورها به اصطلاح «قلمرو همسود» خوانده می‌شوند. مقام ریاست کشور مقامی تشریفاتی است و در عمل کارهای روزمره کشورهای قلمرو از طریق دولت انتخابی به ریاست نخست وزیر انجام می‌شود. این کشورها شامل استرالیا، زلاندنو، پاپوآ گینه نو، جزایر سلیمان، تووالو در اقیانوسیه، کانادا در آمریکای شمالی، بلیز در آمریکای جنوبی، و آنتیگوا و باربودا، باهاما، باربادوس، گرنادا، جامایکا، سنت کیتز و نویس، سنت لوسیا، سنت وینسنت و گرنادین در (هند غربی و جزایر کارائیب) هستند.
بازیهای المپیک کشورهای همسود[ویرایش]
هر چهار سال یکبار بازیهای اتحادیه کشورهای مشترک‌المنافع در یکی از شهرهای اعضا برگزار می‌شود. این رویداد چندورزشی بزرگترین رویداد ورزشی بعد از بازیهای المپیک و بازیهای آسیایی است. ایده برگزاری این بازیها در سال ۱۸۹۱ مطرح شد، در سال ۱۹۱۱ به بهانه تاج‌گذاری جرج پنجم پادشاه بریتانیا بین تیمهای استرالیا، آفریقای جنوبی، کانادا و بریتانیا انجام گرفت و از سال ۱۹۳۰ به همه اعضای کشورهای همسود تعمیم یافت.
در دهه اخیر شهرهای کوالالامپور در مالزی (۱۹۹۸)، منچستر در بریتانیا (۲۰۰۲) و ملبورن در استرالیا (۲۰۰۶) میزبان این بازیها بوده‌اند. میزبان بازیهای سال ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴ به ترتیب شهرهای دهلی نو در هند و گلاسگو در بریتانیا خواهند بود.
رانندگی در کشورهای همسود[ویرایش]
در تمامی کشورهای همسود به استثنای کانادا رانندگی مانند بریتانیا از سمت چپ جاده انجام می‌شود و اتومبیل‌ها معمولاً فرمان راست هستند.
آمار کشورهای همسود[ویرایش]
۵۳ عضو اتحادیه کشورهای همسود روی هم ۱٬۹ میلیارد نفر جمعیت دارند که تقریباً معادل ۳۰٪ جمعیت کره زمین است. تولید ناخالص ملی این گروه معادل ۷٬۸ ترلیون دلار معادل ۱۶ درصد اقتصاد جهانی است. مساحت کل کشورهای همسود ۳۱٬۵ میلیون کیلومتر مربع معادل یک سوم خشکی‌های زمین است. پهناورترین کشورهای عضو ارگان همسود کانادا (۹٬۸ میلیون کیلومتر مربع)، استرالیا (۷٬۷ میلیون کیلومتر مربع) و هند (۳٬۱ میلیون کیلومتر مربع) هستند.
دین و مذهب[ویرایش]
در یک نظرسنجی ۷۱٫۶٪ مردم بریتانیا اعتقاد خود را مسیحی، ۱۵٪ بی‌دین، ۲٫۸٪ مسلمان، ۱٪ هندو ۰٫۶٪ سیک، ۰٫۵٪ یهودی، ۰٫۳٪ بودایی و ۰٫۳٪ سایر مطرح کردند.[۱۶] امروزه حداقل دو میلیون مسلمان در بریتانیا زندگی می‌کنند.[۱۷] که دومین جمعیت پیروان دینی را در بریتانیا تشکیل می‌دهند.[۱۸]
|
تنوع فرهنگ در بریتانیا[ویرایش]
لهجه[ویرایش]
در نقاط مختلف کشور بریتانیا، مردم به لهجه‌های گوناگون تکلم می‌کنند و هر ناحیه لهجه خاص خود را دارد. در بریتانیا نسبت به کشورهای انگلیسی‌زبان دیگر مانند آمریکا، تنوع لهجه بیشتر است و مردم بریتانیا قادرند لهجه‌های مختلف را بهتر تشخیص دهند. لهجه و گویش یک شهروند علاوه بر زادگاه او، می‌تواند نشانگر طبقه اجتماعی او نیز محسوب شود. در برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی سراسری بریتانیا، لهجه‌ای که مورد استفاده قرار می‌گیرد، لهجه مردم طبقه متوسط و تحصیلکرده جنوب بریتانیا است. در گذشته هنگامی که مردم در برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی بی‌بی‌سی شرکت می‌کردند با این لهجه صحبت می‌کردند که به انگلیسی بی‌بی‌سی معروف بود اما امروزه لهجه‌های مناطق مختلف بریتانیا نیز شنیده می‌شود. به دلیل کاربرد زیاد لهجه رسمی لندن و جنوب انگلستان —که Estuary English نیز نامیده می‌شود[۱۹] — سخن گفتن با این گویش در غرب و مرکز انگلستان نیز متداول شده است.[۲۰]
هندی تباران ساکن بریتانیا[ویرایش]
در حال حاضر، جمعیت هندی‌ها و هندی تباران ساکن بریتانیا به حدود یک و میلیون نفر می‌رسد که بزرگترین اقلیت قومی ساکن بریتانیا را تشکیل می‌دهند و نقشی عمده در تحکیم روابط بین دو کشور ایفا می‌کنند.[۱۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ Guardian and Observer style guide: B | Info | guardian.co.uk
- ↑ Mathias, P. (2001). The First Industrial Nation: the Economic History of Britain, 1700–1914. London: Routledge. ISBN 0-415-26672-6.
- ↑ Ferguson, Niall (2004). Empire: The rise and demise of the British world order and the lessons for global power. New York: Basic Books. ISBN 0-465-02328-2.
- ↑ ملاحظهٔ این تصویر؛ در این مقاله و متون رسمی دیگر، عبارت «انگلیس» یا «انگلستان» فقط به انگلستان (به انگلیسی: England) در نیمهٔ جنوبی بریتانیا اطلاق می‌شود.
- ↑ برابری تاریخی دختران و پسران خانواده سلطنتی بریتانیا بر سر تاج و تخت، بی‌بی‌سی فارسی، ۶ آبان ۱۳۹۰
- ↑ شصتمین سالگرد آغاز سلطنت ملکه بریتانیا، بی‌بی‌سی فارسی، ۱۷ بهمن ۱۳۹۰
- ↑ Rendall, Alasdair (12 November 2007). "Economic terms explained". BBC News. Retrieved 14 February 2014.
- ↑ تارنمای http://www.english4everybody.com/kultur.php
- ↑ تارنمای http://www.locbook.com/blp%23!pid=l253692
- ↑ http://www.67notout.com/2013/10/britannia-leads-to-goddess-diana.html
- ↑ http://www.jrbooksonline.com/pob/pob_ch07.html
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ روابط اقتصادی بریتانیا و هند چگونه است؟
- ↑ شهریار رادپور. «۶۰ سال بهداشت و درمان رایگان!» (فارسی). بی‌بی‌سی فارسی. بازبینی‌شده در ۶ ژوئیه ۲۰۰۸.
- ↑ ۱۴٫۰ ۱۴٫۱ ۱۴٫۲ ۱۴٫۳ ۱۴٫۴ ۱۴٫۵ ۱۴٫۶ ۱۴٫۷ KS01 Usual resident population: Census 2001, Key Statistics for urban areas
- ↑ ۱۵٫۰ ۱۵٫۱ Census Results - Home
- ↑ "UK Census 2001". National Office for Statistics. Archived from the original on 12 March 2007. Retrieved 22 April 2007.
- ↑ کلیسای دیروز، مسجد امروز، بی‌بی‌سی فارسی، ۱۷ اردیبهشت ۱۳۹۰
- ↑ "The percentage of the population with no religion has increased in England and Wales". Office for National Statistics. 4 April 2013.
- ↑ لهجه‌ای که در اصل متعلق به منطقه لندن و دهانه رود تیمز (Thames Estuary) است.
- ↑ Michael Mayor/Stephen Bullon/Michael Murphy. «A». در Dictionary of English Language and Culture. Della Summers. ویرایش Third Impression. La Italy/Tipografica: Pearson Education Limited، 2008. 7-6. شابک ۳-۸۵۳۱۳-۵۸۲-۰-۹۷۸.
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
ویکی‌سفر یک راهنمای سفر برای بریتانیا دارد. |
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ بریتانیا موجود است. |
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به بریتانیا در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
- نقشهٔ گوگلی بریتانیا
- وب‌گاه دولت پادشاهی متحده
- وب‌گاه خاندان سلطنتی بریتانیا
- وب‌گاه سفارت بریتانیا در تهران
- سرود ملی بریتانیا از سایت رسمی دربار
- نحوه وراثت تاج و تخت در بریتانیا تغییر یافت
|
||||||||||||||||||||
.svg)
|
||||||||
|
||||||||||
|
||||||||
|
||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||
|
||||||||||
|
||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||
.svg)
|
|
||||||
|
|||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||
