زبان پشهای
زبان پشهای | |
---|---|
بومی برای | افغانستان |
قومیت | مردم پشهای |
بومی سخنرانان
|
خطای عبارت: نویسه نقطهگذاری شناخته نشده «٬» (2000–2011)e18 |
کدهای زبان | |
ایزو ۶۳۹-۳ | در زمانهای گوناگون: aee – Northeastern glh – Northwestern psi – Southeastern psh – Southwestern |
گلاتولوگ | pash1270 [۱] |
زبانشناسی | 59-AAA-a |
زبان پشهای یکی از زبانهای گروه داردی از زیرشاخه هندوآریایی شاخه هندوایرانی خانواده زبانهای هندواروپایی است که در بخشهایی از افغانستان به آن سخن میگویند.[۲]
سخنوران این زبان بیشتر در ولایتهای لغمان و ننگرهار که ولایاتی پشتوننشین هستند، متمرکز شدهاند. بسیاری از پشهای ها خود را پشتونهایی میدانند که به یک زبان خاص سخن میگویند و اکثراً به پشتو و فارسی نیز مسلطند. به دلیل همسایگی، زبان پشهای از زبانهای فارسی و پشتو تاثیر زیادی پذیرفته است.[۳]
اتنولوگ سخنوران این زبان را (۱۹۸۲) حدود ۲۱۷ هزار نفر تخمین میزند. درصد باسوادی در بین پشهایها کمتر از ۱۰٪ است.چهار گونه شمال غربی، شمال شرقی، جنوب غربی و جنوب شرقی از این زبان وجود دارد که هرکدام دربرگیرنده چند لهجه هستند.[۴]
زبان پشهای در چند دهه گذشته دارای رسمالخط (الفبا) شده است. پشهای چهل و هفت واج دارد که برخی واجهای آن با واجهای دیگر زبانهای هندوآریایی تفاوتهایی دارند. مثلاً در این زبان حرفی وجود دارد که شبیه شین است ولی دقیقاً شین نیست و متفاوت است که در زبانهای عربی و فارسی و پشتو وجود ندارد یا الفی که در زبان پشهای است به چندین لحن گفته میشود.[۵]
|
منابع[ویرایش]
- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Pashayi". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
- ↑ Ethnologue report for Dardic
- ↑ BBC فارسی - افغانستان - زندگی زبانها ۴: زبان پشه ای
- ↑ Ethnologue report for Dardic
- ↑ BBC فارسی - افغانستان - زندگی زبانها ۴: زبان پشه ای
|
|
|