لباب‌الالباب
لُباب‌الاَلباب (تألیف‌شده در حدود ۶۱۸ ق.[۱]) نام نخستین کتاب زندگی‌نامه تألیف‌شده به زبان فارسی است[۲]. این کتاب نوشته نورالدین محمد عوفی بخاری است. در این کتاب زندگی‌نامه سخنوران ایرانی آورده شده و پیشرو این سبک در ادبیات فارسی بوده است.
این کتاب به شرح حال شاعران نامدار ایرانی و نقد آثار آنان می‌پردازد. نقدهای این کتاب اغلب مبهم است و همه نویسندگان و شاعران ایرانی را تحسین می‌کند.
لباب‌الالباب به دو جلد قابل بخش است. جلد نخست درباره بلندپایگان سخنور و جلد دوم زندگی‌نامه تمام سخنورانی که عوفی توانسته است از دوره طاهریان تا زمان خوارزمشاهیان آثاری از آنها بیابد[۳].
اسلوب انشاء آن بر سیاق کتاب‌های عربی یتیمةالدهر ثعالبی و دمیةالقصر باخَرزی و آهنگین و پرآرایه نوشته شده است.
عوفی این کتاب را پس از نقل مکان به هندوستان در آنجا و به نام یکی از وزیران هند نوشت. این کتاب همچنان مورد توجه تذکره‌نویسان بوده و تذکره مجمع‌الفصحاء نیز بر پایه آن تألیف گردیده است. لباب الالباب محمد عوفی با تصحیح عزیزالله علیزاده توسط انتشارات فردوس تهران در سال 1391 در 520 صفحه همراه با نمایه منتشر شده است.
- جلال‌الدین کزازی[۴]:
منابع[ویرایش]
- لباب الالباب: محمد عوفی، مصحح عزیزالله علیزاده، تهران: فردوس، 1391، 520 صفحه. شابک: 3-500-320-964-978
- طباطبائی، محیط، نخستین کانون شعر فارسی دری در ایران، در گوهر، نامه تحقیقی درباره ادبیات و هنر و تاریخ و فرهنگ ایران، نشریه بنیاد نیکوکاری نوریانی، تهران: سال پنجم-شماره اول فروردین‌ماه ۲۵۳۶ (شماره مسلسل ۴۹)، ص۱۱.
- نقد ادبی نوشته حمیدرضا شایگان‌فر، انتشارات دستان
