ایالت بلوچستان پاکستان
ایالت بلوچستان پاکستان Balochistan province |
|||
---|---|---|---|
ایالت | |||
جزیره آستولا |
|||
|
|||
ایالت بلوچستان در نقشهٔ پاکستان |
|||
مختصات: ۳۰°۰۷′ شمالی ۶۷°۰۱′ شرقی / ۳۰.۱۲° شمالی ۶۷.۰۱° شرقیمختصات: ۳۰°۰۷′ شمالی ۶۷°۰۱′ شرقی / ۳۰.۱۲° شمالی ۶۷.۰۱° شرقی | |||
کشور | پاکستان | ||
نواحی | ۳۰ | ||
شهرها | - | ||
بزرگترین شهر | کویته | ||
بنیانگذاری | ۱ ژوئیه ۱۹۷۰ | ||
مرکز | کویته | ||
حکومت | |||
• فرماندار | نواب ذوالفقار علی مگسی | ||
مساحت | |||
• کل | ۳۴۷٬۱۹۰ کیلومتر مربع (۱۳۰٬۰۰۰ مایل مربع) | ||
جمعیت (۲۰۱۱) | |||
• جمعیت | ۷٬۹۱۴٬۰۰۰ | ||
• تراکم | ۲۳/کیلومتر مربع (۵۹/پا) | ||
منطقهٔ زمانی | PST (یوتیسی ۵+) | ||
زبانهای رسمی | بلوچی, پشتو, اردو, هزارگی | ||
وبگاه | Government of Balochistan |
ایالت بَلوچستان بزرگترین ایالت کشور پاکستان است و حدود ۴۴ درصد از خاک پاکستان را دربرمیگیرد. این ایالت با وجود گستردگی، کمجمعیتترین ایالت پاکستان است و تنها درحدود ۸ میلیون نفر جمعیت دارد.
مرکز ایالت بلوچستان پاکستان شهر کویته است که ۸۹۶ هزار نفر جمعیت دارد. بلوچستان پاکستان منطقهای خشک و بیابانی است که از سوی جنوب به دریای عرب محدود میشود و بندر مهم این ایالت در کنار این دریا بندر گوادر است.
اقوام اصلی ساکن بلوچستان پاکستان عبارتند از بلوچها و در رده دوم پشتونها که هر دو از اقوام ایرانیتبار هستند. براهوییهای دراویدیتبار و هزارهها که فارسیزبان هستند از اقلیتهای این منطقه هستند.
منطقه ساحلی بلوچستان مکران نامیده میشود و مناطق مرکزی بلوچستان پاکستان را سنتاً کلات مینامند.
با وجود برخورداری از منابع طبیعی زیاد، بلوچستان فقیرترین منطقه پاکستان است.[۱]
محتویات
جغرافیا[ویرایش]
این ایالت از سوی غرب با ایران، از سوی شمال با افغانستان و مناطق ایلی پاکستان، از سوی شرق با پنجاب و سند و از سوی جنوب با دریای عرب هممرز است. مرکز این ایالت شهر کویته است.
تاریخ[ویرایش]
در سده شانزدهم میلادی، براهوییها، حکومتی را در کلات تشکیل داده و میر احمد خان را حکمفرمای آزاد آن سامان تلقی کردند. او با گشودن نواحی مستونگ، سبی، کچی، شلکوت (کویته کنونی) و کرخ، حکمرانی خود را گسترش داده بود. جانشین وی میر عبداللّه خان هانات کلات را گسترش بیشتری داد.[۲] او حکام کلهاری سند را شکست داده و مکران و شوروک را تحت سلطهٔ خود آورد. در نتیجه حمله نادرشاه افشار پادشاه ایران (م: ۱۷۴۸ م) به شبهقاره این ناحیه نیز به ایران ملحق ماند و سپس بدست احمد شاه بابا ابدالی افتاد. حکمران محلی میرناصرخان با بیست هزار سپاه جنگجو احمد شاه ابدالی را علیه تیموریان کمک کرده بود و ابدالی در جنگ پانی پت موفق گردیده است.[۳]
پیش از تاسیس کشور پاکستان، بلوچستان کنونی این کشور دو قسمت داشت. واحدی را ریاستهای کلات (قلات)، خاران، لسبیله و مکران شامل بود و قسمت کویته و نواحی آن بلوچستان انگلیسی نامیده میشد. بلوچستان انگلیسی تحت نظارت انگلیسها بود و ریاستهای مزبور بوسیله رؤسای محلی اداره میشد. از سال ۱۹۵۴ میلادی هردو قسمت یادشده به صورت یک واحد تقسیمات کشوری درآمده است.[۳]
زبان های گفتاری[ویرایش]
زبانهای رایج در این ایالت زبان بلوچی، پشتو، اردو و فارسی هزارگی است.
زبان فارسی زبان مادری قوم دهوار است که بیشتر ساکن قلعه لادگشت هستند.
همچنین صدها هزار هزاره از افغانستان که امروزه ساکن کویته و دیگر شهرها هستند فارسی هزارگی زبانند.
جمعیت[ویرایش]
جمعیتها طی سالها | ||
---|---|---|
سال سرشماری | جمعیت | درصد شهرنشین |
|
||
۱۹۵۱ | ۱٬۱۶۷٬۱۶۷ | ۱۲٫۳۸٪ |
۱۹۶۱ | ۱٬۳۵۳٬۴۸۴ | ۱۶٫۸۷٪ |
۱۹۷۲ | ۲٬۴۲۸٬۶۷۸ | ۱۶٫۴۵٪ |
۱۹۸۱ | ۴٬۳۳۲٬۳۷۶ | ۱۵٫۶۲٪ |
۱۹۹۸ | ۶٬۵۶۵٬۸۸۵ | ۲۳٫۸۹٪ |
۲۰۰۵ | ۹٬۸۳۹٬۴۱۷ | ۲۳٫۸۹٪ |
شهرستانهای ایالت بلوچستان پاکستان[ویرایش]
دو شهرستان تازه بنیاد واشک و شیرانی را نیز باید به این نقشه افزود.[۱]
شهرهای بلوچستان پاکستان[ویرایش]
فرهنگ[ویرایش]
بلوچستان از دو منطقه وسیع تشکیل شده است.این دو منطقه با وجود داشتن مشترکات زیاد در برخی موارد تفاوت هایی در فرهنگ عامه،زبان و گویش محلی، آداب و رسوم، موسیقی و حتی مسکن عشایری،آب و هوا و پوشش گیاهی دارند.
این دو منطقه یعنی سرحد و مکران در بلوچستان ایران و پاکستان متناسب با محیط طبیعی و جغرافیایی از تنوع فراوان آب و هوا برخوردارند.
منطقه سرحد در بلوچستان ایران شامل سیستان، زاهدان، خاش و میرجاوه و منطقه مکران شامل شهرستان های سراوان، سیب و سوران، مهرستان، ایرانشهر، دلگان ، نیکشهر، سرباز، چابهار و کنارک می باشند. وجود آثار تاریخی و باستانی همچون کوه مهرگان در سراوان،قلعه سب در سب و سوران و نیز آثار بجا مانده از تمدن های باستانی دامن و اسپیدژ ایرانشهر و سایر کاوشها و تحقیقات باستان شناسی و نظریه بسیاری از مورخین حکایت از آن دارد که قوم بلوچ یکی از اقوام اصیل آریایی و ایرانی است هر چند در بین طوایف بلوچ بعضی از آنها در ادوار مختلف از مناطقی به بلوچستان مهاجرت کرده اند و شاید آریایی نباشند اما پس از سکونت در بلوچستان و خویشاوندی و آمیختگی با قوم بلوچ آنچنان در فرهنگ اصیل آریایی و فرهنگ بلوچ تنیده شده اند که جدا نمودن آنها امکان پذیر نمیباشد و امروز نیز همچون بلوچ های اصیل در آداب و رسوم ، پوشش ، زبان ، و سایر اجزای فرهنگی مشترک هستند .یکی از آئین ها و مراسم بجا مانده از ایران باستان مراسم جشن بهارگاه و عید نوروز است که در بین همه اقوام ایرانی به عنوان آئین کهن ملی و باستانی با اندک تفاوت هایی رواج دارد. بلوچ ها نیز همچون سایر اقوام ایرانی بهار طبیعت و شکوفایی غنچه های بهاری را گرامی می دارند و دراین ایام علاوه بر جشن و سرور و شادی و برپایی مراسم عید نوروز و عید طبیعت، آداب و رسوم ویژه و خاصی را در این ایام خجسته برگزار می کنند مهری آباد+هزاره تاون+علی آباد اسم محلههای شهر کویته می باشد.
کتابخانههای مهم[ویرایش]
کتابخانههای مهم بلوچستان[۴]:
|
|
|
افزون بر این در دانشکدههای شهرهای مستونگ، ژوب، بهاگ، چمن، قلات، لورالایی، پشین، سبّی، هرنایی، تربت، پنجگور، دیرهبگتی، کوهلو، گوادر، نوشکی، خضدار و لسبیله و بیشتر مدارس بلوچستان نیز کتابخانههایی وجود دارند.
منابع[ویرایش]
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ ایالت بلوچستان پاکستان موجود است. |
- ↑ Kemp, Geoffrey (2010). The East Moves West: India, China, and Asia's Growing Presence in the Middle East (1st ed.). Brookings Institution. p. 116. ISBN 978-0-8157-0388-4.
- ↑ یوسف عطا، م.: بلوچهای غیور و بلوچستان. مترجم: ملک، اشرف. در نشریه: «هلال» آذر ۱۳۴۸ - شماره ۹۵. (در مالکیت عمومی به خاطر قدمت).
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ یوسف عطا، م.: بلوچهای غیور و بلوچستان.
- ↑ رایزنی فرهنگی ایران، کویته، بازدید: اکتبر ۲۰۰۸.
|
پاکستان برآورد ۲۰۱۰[۱] |
شهرهای اصلی |||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
کراچی |
|||||||||||
رتبه | شهر | استان | جمعیت | رتبه | شهر | استان | جمعیت | ||||
۱ | کراچی | سند | ۱۳٬۲۰۵٬۳۳۹ | ۱۱ | سرگودها | پنجاب | ۶۰۰٬۵۰۱ | ||||
۲ | لاهور | پنجاب | ۷٬۱۲۹٬۶۰۹ | ۱۲ | بهاولپور | پنجاب | ۵۴۳٬۹۲۹ | ||||
۳ | فیصلآباد | پنجاب | ۲٬۸۸۰٬۶۷۵ | ۱۳ | سیالکوت | پنجاب | ۵۱۰٬۸۶۳ | ||||
۴ | راولپندی | پنجاب | ۱٬۹۹۱٬۶۵۶ | ۱۴ | سکهر | سند | ۴۹۳٬۴۳۸ | ||||
۵ | مولتان | پنجاب | ۱٬۶۰۶٬۴۸۱ | ۱۵ | لارکانه | سند | ۴۵۶٬۵۴۴ | ||||
۶ | حیدرآباد | سند | ۱٬۵۷۸٬۳۶۷ | ۱۶ | شیخوپوره | پنجاب | ۴۲۶٬۹۸۰ | ||||
۷ | گوجرانواله | پنجاب | ۱٬۵۶۹٬۰۹۰ | ۱۷ | جهنگ | پنجاب | ۳۷۲٬۶۴۵ | ||||
۸ | پیشاور | خیبر پختونخوا | ۱٬۴۳۹٬۲۰۵ | ۱۸ | رحیم یار خان | پنجاب | ۳۵۳٬۱۱۲ | ||||
۹ | کویته | بلوچستان | ۸۹۶٬۰۹۰ | ۱۹ | مردان (پاکستان) | خیبر پختونخوا | ۳۵۲٬۱۳۵ | ||||
۱۰ | اسلامآباد | ناحیه پایتختی | ۶۸۹٬۲۴۹ | ۲۰ | گجرات (شهر) | پنجاب | ۳۳۶٬۷۲۷ |
|
|
این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک مکان جغرافیایی است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |