عالی محمودی
عالی‌محمودی یکی از طوایف ایل بختیاری، در ایران می‌باشد. این طایفه، بر پایه ساختار اجتماعی و تقسیمات طایفه‌ای ایل بختیاری، از شاخه هفت‌لنگ و از باب؛ دینارانی بوده، که متشکل از دو تیره علیمردان خانی و مهرعلیخانی می‌باشد، که هر یک از چندین تیره یا تش تشکیل شده‌اند. البته قابل ذکر است عالی محمودی بابادی باب هم هست، از آنجا که این طایفه سرزمین گسترده‌ای را تحت مالکیت داشته در قرن ۱۶ که تقسیمات کنونی بختیاری رقم خورد عالی محمودی بابادی باب و دینارانی باب می‌بود؛ لذا تنها طایفه بختیاری که متعلق به دو باب است، عالی محمودی است. طایفه عالی محمد در ایل بهمئی نیز شاخه‌ای جدا شده از طایفه عالی محمودی است.
در گذشته، این طایفه نیز مانند سایر طوایف بختیاری میان گرمسیر و سردسیر کوچ می‌کردند، که سردسیر آنها در استان چهارمحال و بختیاری و در دیناران و گرمسیر آنها نیز در استان خوزستان شهرستان ایذه و اطراف آن همچون کول فرح، کوه باد، کلدوزخ، نورآباد، هلاگون، ده کهنه و ده حوض می‌باشد. پس از یکجانشین کردن عشایر، امروزه در هر دو بخش گرمسیر و سردسیر خود دارای املاک و یا زمین زراعی می‌باشند.
باب دینارانی گر چه هیچ وقت در بختیاری عنوان ایلخانی یا ایل بیگی نگرفت لیکن محمد جوادخان درگاهی و حاج غلامعلى خان پرچمى رؤساى طایفه عالی محمودی وحاکمان قشلاقات بختیاری و مشاور ایلخانی بختیاری بوده اند. (همچنین حکومت کوتاه ملا محمد خان عالی محمودی بر گرمسیرات بختیاری پس از کشتن محمد تقی خان بختیاری). عالی محمودی بزرگترین طایفه از نظر اعتبار بزرگان در ایل دینارانی بوده است.[۱][۲][۳][۴][۵][۶]
تقسیمات[ویرایش]
طایفه عالی محمودی از شاخه هفت‌لنگ و از باب؛ دینارانی بوده، که متشکل از دو تیره بزرگ می‌باشد:
- مهرعلیخانی
- علیمردان خانی
مهرعلیخانی[ویرایش]
- تش ملا مرادی
- تش اولاد بالا (ساکن در نورآباد از اولاد ملا محمدخان دینارانی)
- تش اولاد پایین (ساکن در مالمیر از اولاد علی خان و مهرعلی سلطان خان)
- تش فرضعلی‌وند
- تش دوورایی
- تش قریشوند
- تش شهولی‌وند
- تش شیخ عالی‌وند
- تش حاتم‌وند
- تش احمد میر حاجی
علیمردان‌خانی[ویرایش]
- تش میرزا سیلگون
- تش اولاد
- تش علیرضا وند
- تش صالح‌وند
- تش قیصروند
- تش لک
- تش سادات شیرمردی
- تش نجف سنی
- تش عالی نقدعلی
- تش اولاد باقر
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ Arash Khazen. «Tribes and Empire on the Margins of Nineteenth-Century Iran p.22». دانشگاه واشینگتن، ۲۰۰۹. بازبینی‌شده در ۲۰۱۴.
- ↑ «Iran Almanac and the Book of Facts». Echo of Iran، 1970.
- ↑ «نمودار اجتماعی طوایف بختیاری». دانشنامه ایرانیکا.
- ↑ «Bakhtyārī». دانشنامه بریتانیکا. بازبینی‌شده در 3-25-2014.
- ↑ «BAḴTĪĀRĪ TRIBE». Encyclopaedia Iranica. بازبینی‌شده در ۸ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ Carl Skutsch. «Encyclopedia of the World's Minorities page.176».
منابع[ویرایش]
- شهنی، داریوش. نگرشی بر ایل بختیاری و طایفه شهنی. اهواز: انتشارات معتبر، ۱۳۸۵
- تاریخ بختیاری نوشته سردار اسعد بختیاری
- عیدیوندی، حافظ. مروری بر تاریخ ایران از سپیده دم تاریخ و نگرشی بر ایل بختیاری. قم: نسیم حیات، ۱۳۸۳
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||
