قشلاق
مختصات: ۳۹°۳۳′۲۱″ شمالی ۴۶°۴۷′۲۹″ شرقی / ۳۹.۵۵۵۸۳° شمالی ۴۶.۷۹۱۳۹° شرقی
قشلاق جاهای گرم که زمستان در آن به سر برند، و آن را به عربی مشتاة خوانند. و ییلاق ضد قشلاق است. در زبان ترکی قش یا قیش به معنی زمستان و لاق پسوند مکان است، قشلاق جای گرمسیرتری است که در فصل‌های سرد سال اقامت می‌گزینند[۱]. قشلاق در فارسی زمستانگاه خوانده می‌شود. [۲]. لغت متضاد قشلاق، ییلاق است، که عشایر در کوچ سالانه خود به عنوان اقامتگاه بهاره و تابستانه انتخاب می‌کنند.[۳] بیشتر عشایر و ایلات به ییلاق و قشلاق می‌روند. [۴]
تا قبل از جنگ اول جهانی عشایر بدنه اصلی جامعه در مناطق کوهستانی ایران را تشکیل می‌دادند. متعاقب مرکز گرایی افراطی دوران رضا شاه به تدریج عشایر ساکن شدند. [۵] تنظیمات مربوط به حدود ییلاقها و قشلاقها، و حقوق مالکیتی عشایر نقشی موثر در شکل گیری ایران نوین داشته است[۶].
منابع[ویرایش]
- ↑ «لغتنامه: قشلاق».
- ↑ فرهنگ فارسی معین. موسسه‌ی انتشارات امیرکبیر.
- ↑ «لغتنامه: ییلاق».
- ↑ اداره کل امور عشایر آذربایجان غربی
- ↑ Ervand Abrahamian, Iran Between Two Revolutions, 1982, Princeton University Press
- ↑ Stephanie Cronin, Tribal Politics in Iran: Rural Conflict and the New State, 1921-1941, 2007, Routledge
 |
این یک مقالهٔ خرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
