مردم ایماق
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اَیماق نام مجموعه قبایل کوچ‌نشین و نیمه کوچ‌نشین فارسی‌زبان و سنی‌مذهبی است[۱] که بیشتر در غرب و شمال‌غرب افغانستان (ولایت‌های غور، بادغیس، هرات و فراه) و در شرق ایران بیشتر در تربت جام، تایباد و خواف زندگی می‌کنند.
آیماق‌ها به گویش آیماقی از زبان فارسی صحبت می‌کنند هرچند برخی از آنها زبان پشتو را انتخاب کرده‌اند. وجه تسمیه این نام به خاطر رنگ چادرهای دامداری انها بوده که ترک‌ها آنها را به این نام می‌شناختند یعنی دامداران دارای چادر سفید[۲] آیماق‌ها بیشتر به تاجیکها و هزاره‌ها نزدیک هستند. در سرشماری افغانستان برخی طوایف ایماق را جز تاجیکها درنظر گرفته‌اند.[۳] در برآوردهای جمعیتی ایماق‌ها ۱٬۶۲۰٬۰۰۰ برآورد شده‌اند. [۴]
منابع[ویرایش]
|
||||||
