ذخیره‌گاه زیست‌کره

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره در جهان در سال ۲۰۰۹.
جستار وابسته: برنامه انسان و زیست‌کره

ذخیره‌گاه زیست‌کره، مناطق حفاظت‌شده طبیعی-زیستی بین‌المللی هستند که علاوه بر حفاظت، دستاوردهایی نظیر ارائه سایتهای مطالعاتی کم‌نظیر به دانشمندان و تجربه مهارت انسان در پشتیبانی از توسعه پایدار را نمایان می‌سازند. اعلام ذخیره‌گاه‌های زیست کره برای جلوگیری از تغییرات برگشت‌ناپذیر و بهره‌برداری ناپایدار از منابع طبیعی، در عین نیاز به بهره‌برداری از طبیعت (باتوجه به رشد روزافزون جمعیت) شکل گرفته‌است و به یکی از تقسیم بندیهای مهم حفاظتی جهان بدل شده‌است.[۱]

این مناطق حفاظت شده از طرف یونسکو تحت پوشش دفتر شورای هماهنگی بین‌المللی برنامه انسان و کره مسکون (MAB) قرار دارند. از آغاز اجرای آن (دهه ۱۹۶۰ میلادی) تاکنون ۵۵۳ ذخیره گاه زیستکره در ۱۰۷ کشور جهان به ثبت رسیده‌است.[۲]

برنامه انسان و زیست‌کره[ویرایش]

در سال ۱۹۷۱ سازمان جهانی یونسکو با توجه به نیاز کشورهای در حال توسعه و توسعه‌یافته، برنامه‌ای تحت عنوان انسان و زیست‌کره (MAB) در سطح جهانی به مرحله انجام درآورد، جلسات شورای هماهنگی هر دو سال یکبار و اجلاس‌های عمومی و منطقه‌ای نیز در فاصله دو سال بطور مرتب تشکیل می‌گردد. برنامه انسان و زیست‌کره دارای ۱۴ طرحهایی جهت معرفی و حفاظت از ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره می‌باشد.[۳]

ذخیره‌گاه‌های زیست‌کره در ایران[ویرایش]

ایران از سالها پیش جهت حفاظت از منابع طبیعی، تنوع زیستی خود تقسیم‌بندی‌های متفاوتی از حفاظت مانند پارکهای ملی، آثار طبیعی ملی، پناهگاه‌های حیات وحش، مناطق حفاظت شده و مناطق شکار ممنوع را به مرحله اجرا گذارده‌است. علاوه بر مناطق تحت مدیریت ذکر شده[۱]

کشور ایران در این زمینه از کشورهای فعال و مؤثر بوده و در سال ۱۹۷۶م با اختصاص ۹ ذخیره‌گاه زیستکره و پس از ۳۴ سال با موافقت اختصاص ۲ منطقه دیگر (دنا و تنگ صیاد) و در سال ۱۳۹۴ خورشیدی با اختصاص دریاچه هامون توسط یونسکو، ایران اکنون ۱۲ ذخیره‌گاه زیستکره را داراست:[۲][۲]

  1. منطقه حفاظت شده ارسباران با وسعت ۵۲۰۰۰ هکتار (در استان آذربایجان شرقی)
  2. منطقه حفاظت شده ارژن و پریشان با وسعت ۶۵۷۵۰ هکتار (در استان فارس)
  3. منطقه حفاظت شده گنو با وسعت ۴۹۰۰۰ هکتار (در استان هرمزگان)
  4. پارک ملی گلستان با وسعت ۱۲۵۸۹۵ هکتار (در استان گلستان)
  5. پارک ملی و منطقه حفاظت شده کویر با وسعت ۷۰۰۰۰۰ هکتار (در استان سمنان)
  6. منطقه حفاظت‌شده حرا و تالاب بین‌المللی خور خوران با وسعت ۸۵۶۸۶ هکتار (در استان هرمزگان)
  7. پارک ملی دریاچه ارومیه با وسعت ۴۶۲۶۰۰ هکتار (در استان آذربایجان غربی)
  8. پناهگاه حیات وحش میانکاله با وسعت ۶۸۸۰۰ هکتار (در استان مازندران)
  9. پارک ملی و پناهگاه حیات وحش توران با وسعت ۱۰۰۰۰۰۰ هکتار[۱] (در استان سمنان)
  10. منطقه حفاظت شده دنا (در استان کهگیلویه و بویر احمد)
  11. منطقه حفاظت شده تنگ صیاد (در استان چهار محال و بختیاری)
  12. دریاچه هامون (در استان سیستان و بلوچستان)

منابع[ویرایش]

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ذخیره گاه زیست کره چیست؟ سایت تورهای طبیعت گردی البرز
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ پس از ۳۴ سال دو ذخیره گاه جدید زیستکره ایران در فهرست جهانی ثبت شد: دنا و تنگ صیاد در فهرست یونسکو روزنامه مردمسالاری، نسخه شماره ۲۲۸۷–۱۳۸۸/۱۱/۱۷.
  3. جمالی، ویکتوریا: برنامه انسان و کره مسکون. در: مجله «محیط شناسی» سال ۱۳۵۵ - شماره ۶. صص ۱۷۷ تا ۱۸۰
  4. "UNESCO Biosphere Reserve Directory".