پاسارگادیان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

پاسارگادیان یکی از قبایل پارس بودند. بر اساس اسناد مورخان یونانی قبایل پارسی به شش طایفهٔ شهری و ده‌نشین و چهار طایفهٔ چادرنشین تقسیم می‌شدند.

طبق گفته ی آن ها طایفه‌های شهری عبارت بودند از: پاسارگادیان، مرفیان، ماسپیان، پانتالیان، دروسیان، گرمانیان که مهم‌ترین آنها پاسارگاردیان بودند و قبیلهٔ هخامنشی و پادشاهان ناحیهٔ پارس از این قبیله هستند.

همچنین چهار طایفهٔ چادرنشین عبارتند از: دائی‌ها، مردها، دروپیک‌ها، ساگارتی‌ها[۱]

بازماندگان[ویرایش]

نوشتار(های) وابسته: باصری

پاسارگادیان از کوروش حمایت کرده و سلسله ی هخامنشیان را به وجود آوردند؛ آن ها که در قرون اولیه ی میلادی به ایل کاریان ملقب گشتند اردشیر بابکان را در تاسیس حکومت ساسانیان یاری دادند و مورد توجه ویژه ی پادشاهان ساسانی قرار گرفتند به طوری که مرکز حکومتی آنان شهر مذهبی کاریان شد.ایل کاریان در مقابل حمله ی اعراب سخت مقاومت کرد و شهر کاریان چهار بار توسط اعراب محاصره و فتح شد.پس از مهاجرت تعدادی از قبایل اعراب به فارس امور حکومتی ایل کاریان در اختیار اعراب قرار گرفت.این قبیله در دوره ساسانیان به نام رم کاریان و در قرون بعد از اسلام به پارسیان معروف شد[۲] و ایل باصری که هنوز هم در استان فارس به زندگی کوچی خود ادامه می‌دهد بازمانده ی آنان در قرون معاصر به شمار می آید.[۳]

بر طبق سخنان مسعودی مورخ قرن چهارم در سرزمین فارس طایفه ای به نام پارسیان زندگی می کرده اند که بازماندگان همان ایل کاریان بوده اند.آن ها در زمان آل بویه به دو گروه تقسیم گشته و به ترتیب ضمیمه ی ایل عرب خمسه و ایل ترک گشتند.این دو گروه در زمان فتحعلی شاه قاجار دوباره با یکدیگر متحد شده و ایل باصری را تشکیل دادند که تا به امروز پابرجا مانده اند و آن ها را می توان میراث بان فرهنگ و تمدن هخامنشی‌ها و ایل کاریان دانست.[۴]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • عشایر پارس

پانویس[ویرایش]

  1. فره‌وشی، بهرام. ایرانویج. چاپ دوم. تهران: دانشگاه تهران، ۱۳۶۸. ، ص ۲۶
  2. لغت‌نامه دهخدا، سرواژهٔ باصری.
  3. عشایر پارس،ایل باصری. انتشارات قشقایی. 
  4. توکلی، غلامرضا، ایل باصری از تُرناس تا لَهباز، تهران، ۱۳۷۹ خورشیدی.