آبتین یا آتبین نام پدر فریدون، پادشاه پیشدادی است. او دومین کسی است که گیاه مقدس هوم را می‌فشرد و به پاس آن فرزندی شایسته‌ای چون فریدون عطا می‌شود.[۱] آبتین توسط سربازان ضحاک گرفتار و به دست ضحاک کشته می‌شود و مغز سرش را خوراک ماران ضحاک می‌کنند.[۲]
نام او در اوستا به صورت آثویه و در سانسکریت آپتیه آمده‌است. در برخی از کتب اوستایی و پهلوی و عربی و فارسی نیز به شکل اثوی، اسپیان یا اثفیان آمده‌است که هم نام او و هم لقب خاندانش است. برخی نیز نام او را «پرگاو» نوشته‌اند.[۳]
در لغتنامهٔ دهخدا این نام به معنای روح کامل و انسان نیکوکار آمده‌است. همچنین آبتین به معنای کسی است که به تعالیم زردشت عمل می‌کند و خوش‌کردار، خوش‌گفتار و خوش‌پندار است.[۴]صاحب برهان قاطع، معنی آن را نفس کامل و نیکوکار و صاحب گفتار و کردار نیک و اسعدالسُّعَداء آورده‌است.
آبتین نام یکی از فرماندهان و پهلوانان ایرانی نیز بوده‌است. نام همسر آبتین، فَرانَک بود.
در کتاب مجمل‌التواریخ و القصص، نام پدر آبتین، «همایون» ذکر شده‌است که همایون نَسَبش به طهمورث می‌رسد.[۵] در آثار الباقیه، در خصوص نسب فریدون (و به‌تَبَعِ آن آبتین) چنین آمده: «افریدون بن اثفیان بن گاو بن اثفیان نیکاو بن اثفیان بن شهرکاو بن اثفیان».[۶]
