الغبیگ
اُلُغبیگ |
|
---|---|
زادروز | ۷۹۵ (قمری) ۷۷۲ خورشیدی ۱۳۹۳ (میلادی) سلطانیه |
درگذشت | ۸۵۳ (قمری) ۸۲۸ خورشیدی ۱۴۴۹ (میلادی) سمرقند |
علت مرگ | به دست پسرش عبداللطیف کشته شد |
پیشه | پادشاه سلسله تیموری ستارهشناس، ریاضیدان و خوشنویس |
فرزندان | عبداللطیف |
والدین | شاهرخ گوهرشاد آغا |
خویشاوندان | نوه تیمور |
میرزا محمد طارق بن شاهرخ یا میرزا محمد تَراغای بن شاهرخ مشهور بهنام اُلُغبیگ (۷۹۵ تا ۸۵۳ هجری قمری / ۷۷۲ تا ۸۲۸ هجری خورشیدی / ۱۳۹۳ تا ۱۴۴۹ میلادی) فرزند شاهرخ و نوه تیمور از پادشاهان تیموری ایران بود. او پادشاهی ستارهشناس، ریاضیدان و اهل علم و ادب بود. او از عجایب تاریخ بشر است که در عین اینکه پادشاه بوده، کتابش به نام زیج الغ بیگ دقیقترین تقویم اسلامی است[نیازمند منبع] و نامش در کره ماه در کنار بزرگترین دانشمندان علم نجوم ثبت شده است[نیازمند منبع]
زندگینامه[ویرایش]
الغبیگ در سلطانیه در آذربایجان بدنیا آمد. مادرش گوهرشاد آغا از شاهزادگان ترک زبان بود که بناهایی چون مسجد گوهرشاد را در مشهد ساخت و پدرش شاهرخ، در تحکیم حکومت تیموری و رشد هنر در آن دوران و شکل گرفتن مکتب هرات بسیار مؤثر بود.
شاهرخ در ۸۱۱ به ماوراءالنهر لشکر کشید، خدایداد حاکم آنجا را کشت و خلیل سلطان پسر میرانشاه و نوه تیمور را پس از رهایی به ری فرستاد و حکومت سمرقند را به اُلُغبیگ داد.[۱] الغ بیگ، بیشتر اوقات در سمرقند بود و به عنوان مهمان به دربار پدر دعوت میشد و در امور سلطنت دخالتی نداشت.[۲]
دولتشاه سمرقندی در تذکره الشعرا خود مینویسد: فضلا و حکما متفق اند که به روزگار اسلام بلکه از عهد ذوالقرنین تا این دم پادشاهی به حکمت و علم میرزا الغبیگ بر مستقر سلطنت قرار نیافته. الغبیگ در سمرقند رصدخانه عظیم و مجهزی به نام رصدخانه الغبیگ را برپا کرد و همراه با دانشمندان بزرگ آن زمان مانند غیاثالدین جمشید کاشانی مشغول رصد و تحقیقات علمی شد و با همکاری آنها زیجی را که شامل دقیقترین جداول ستارهشناختی و مثلثاتی آن عصر بود پدیدآورد که به زیج سلطانی معروف است. مدرسهای نیز برای آموزش علوم و فنون تأسیس کرد و بهترین استادان را در آن جا بهکار تدریس گمارد. یادداشتها و نامههایی که کاشانی برای پدرش در کاشان میفرستاد از سطح بالای فهم و دانش الغ بیگ حکایت میکند.[۳]
او در سمرقند با برادرانش: بایسنقر در هرات و ابراهیم در شیراز، که جملگی هنرمند بودند، دربارهٔ شعر فارسی مکاتبه میکرد. او اشعار نظامی گنجوی را بر اشعار امیر خسرو دهلوی که بایسنقر میپسندید، ترجیح میداد.[۴] او از کودکی به آموختن خوشنویسی پرداخت[۵] اما همچون برادرانش در این هنر نامآور نشد.
الغ بیگ، پس از دو سال درگیری با پسرش عبداللطیف، عاقبت در ۸۲۸ خورشیدی (۱۴۴۹ میلادی به دست او کشته شد.[۶]
نگارخانه[ویرایش]
-
تمبر یادبود الغبیگ و رصدخانه وی- انتشار در سال ۱۹۸۳ - ترکیه
-
رصدخانه الغبیگ در سمرقند در زمان اُلُغبیگ دیوارهای مجاور با سنگ مرمر صیقلی شده سنگ فرش شده بودند
-
تمبر یادبود الغبیگ - انتشار در سال ۱۹۹۴ - ازبکستان
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- دانشنامه جهان اسلام
- مختاری اسکی، غلام رضا، فرهنگ ریاضیات پایه، تهران، انتشارات فرهنگان، ۱۳۸۴.
- Wilhelm Barthold, Ulug Beg und seine Zeit , Leipzig ۱۹۳۵
- دولتشاه سمرقندی، کتاب تذکرة الشعراء، چاپ ادوارد براون، لندن ۱۳۱۸/۱۹۰۱
- فضایلی، حبیبالله. اطلس خط. انتشارات مشعل اصفهان. چاپ دوم، اصفهان۱۳۶۲ش.
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ الغبیگ موجود است. |
|
|
|