پرستش‌گاه اورشلیم

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

مختصات: ۳۱°۴۶′۴۰″ شمالی ۳۵°۱۴′۰۸″ شرقی / ۳۱.۷۷۷۶۵° شمالی ۳۵.۲۳۵۴۷° شرقی / 31.77765; 35.23547

منوره هفت شاخهٔ پرستش‌گاه اورشلیم را تیتوس، امپراتور روم پس از ویران کردن دومین معبد یهود به شهر روم برد.

پرستش‌گاه اورشلیم (به عبری: בית המקדש) یا «بیت همقداش» به معنای خانه مقدس و به عربی بیت‌المَقدِس، مجموعه‌ای از معابد مقدس و اماکن مذهبی یهودیان از جمله هیکل سلیمان در کوه معبد است که در شهر باستانی اورشلیم قرار دشته است. بر باور یهودیان، پرستش‌گاه اورشلیم، مکان حضور دایمی خدایی است که معبد متعلق به اوست و نیروی الهی او همواره در مکان مقدس پرستش‌گاه فیضان دارد.

مقاله‌های وابسته[ویرایش]

معبد یا هیکل سلیمان

پانویس[ویرایش]