فروع دین
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
در اصطلاح دین اسلام فروع را بر مسائلی اطلاق میکنند که به عمل و عبادات مربوط است. بطور کلی احکام شرعی اسلام یا متعلق به عمل و طاعت است یا متعلق به معرفت و اعتقاد، قسمت اول را احکام فرعی یا عملی و قسمت دوم را احکام اصلی یا اعتقادی میگویند.[۱]
فروع دین[ویرایش]
از نظر فقه شیعه فروع دین یا احکام سه بخش است که بشرح زیر میباشد
1-احکام عبادی (عبادات)2- معاملات (عقودوایقاعات)و3-سیاسات[۲]و[۳]
عبادات:۱-نماز(صلوه)۲-روزه(صوم)۳-خمس۴-زكات۵-حج۶-جهاد۷-امر به معروف۸-نهی از منکر۹-تولی۱۰-تبری
عقود:بیع- اجاره-رهن-امانت- نکاح-قرض-وصیت- عاریه-شرکت-وقف-وكالت-جعاله-مزارعه مساقات-سلف-سلم-مضاربه[۴]و[۵]
سیاسات :قصاص-حدود-تعزیرات-دیات
عمل به فروع دین[ویرایش]
شخص مکلف در دین اسلام برای عمل به فروع دین یا باید درجه اجتهاد رسیده باشد و طبق فتوای خود عمل کند ویا طریقه احتیاط را پیش بگیرد ویا از مجتهد تقلید کند[۶]
پانویس[ویرایش]
- ↑ لغتنامه دهخدا[۱]
- ↑ مبادی فقه و اصول، علیرضا فیض، انتشارات دانشگاه تهران
- ↑ محقق داماد، سید مصطفی. قواعد فقه
- ↑ قانون مدنی
- ↑ مكاسب ومعاملات درج5كافي
- ↑ محمدحسین فلاحزاده. آموزش فقه. چاپ بیست و سوم. قم: انتشارات الهادی، تابستان ۸۴. صااافقالفحه ۲۷.ISBN 964-400-157-5
|