تخت طاووس (قاجاری)
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
با تخت طاووس (نادری) اشتباه نشود.
تَختِ طاووس که در آغاز «تخت خورشید» نام داشت، یکی از تختهای جواهر نشان سلطنتی ایران است که به مباشرت حاجی محمدحسینخان صدر اصفهانی(نظام الدوله)، صدر اعظم فتحعلیشاه و به فرمان فتحعلیشاه در سال ۱۲۱۶ هجری قمری توسط جواهرسازان اصفهان ساخته شد.[۱]
از سال ۱۲۲۴ قمری[۲]، از نخستین شب ازدواج فتح علی شاه با طاووس تاجالدوله (که نه ساله بود) بر روی این تخت، تخت به نام وی، تخت طاووس نامیده شد.[۳] این تخت هم اکنون در موزه جواهرات ملی ایران است.
بنابراین این تخت با تخت طاووسی که نادرشاه افشار به همراه جواهرات کوه نور و دریای نور از نبرد هندوستان با خود به ایران آورد تفاوت دارد. تخت طاووس نادر با مرگ وی توسط غارتگران تخریب و به یغما برده شد.[۴]
حاشیه[ویرایش]
- در زمان سلطنت محمدرضا شاه پهلوی، خیابان شهید مطهری کنونی، خیابان تخت طاووس نامیده میشد.
منابع[ویرایش]
- ↑ اطلاعات عمومی. عنایت الله شکیبا پور. کتابفروشی اشراقی
- ↑ حجازی، بنفشه. تذکره اندرونی: شرح احوال و شعر شاعران زن در عصر قاجار تا پهلوی اول. چاپ نخست. تهران: نشر قصیده سرا، ۱۳۸۲. ۵۱. ISBN 964-7675-76-3.
- ↑ بی بی سی
- ↑ راهنمای بازدید خزانه جواهرات ملی، بانک مرکزی جمهوری اسلامی، ۱۳۸۰
این یک مقالهٔ خرد است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |