لبو

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
لبو در قابلمهٔ مسی
دستفروشی لبو میدان حسن‌آباد تهران

لبو همان چغندر پخته‌است. در زبان آشور و بابل چغندر را لپتو می‌خوانده‌اند و در آرامی لپتا و لیپتا می‌نامیده‌اند و بعید نیست که اصل لبوی فارسی همین باشد.[۱]

مواد مغذی و ترکیبات موثر فولات، کلسیم، منگنز، پتاسیم، آهن، بتانین، اسیدمالونیک، الکل گیاهی، ساپونین، پروتئین و فیبر.

خواص مفید ضد سرطان، ضدالتهاب، آنتی اکسیدان، تقویت دستگاه ایمنی، افزایش قدرت جذب اکسیژن در سلول‌ها، تحدید جوانی، سم زدا

معمولاً این گیاه به روش آبپز یا بخارپز یا مخلوط در غذا ( انواع سوپ و آش ) پخته می شود .

منابع[ویرایش]

  1. لغت نامه دهخدا، به نقل از مجله یغما شماره اول سال سوم، مقاله پورداود