ادبیات عربی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

ادبیات عربی (ادب عربی) به متون نظم و نثری و عامیانه‌ای گفته می‌شود که به زبان عربی نگاشته یا سروده شده باشد.

پیش از اسلام ادبیات عربی عمدتاً منحصر به اشعار قبیله‌ای بود که نوشته نمی‌شد و سینه به سینه نقل می‌شد و این نشانگر خصوصیات خاص اعراب در قدرت خارق العادهٔ حافظه بود

بسیاری از آثار منظوم و منثور ایرانیان از اعراب تأثیر گرفته است. اعراب در تاریخ فرهنگ و ادب ید طولایی داشته‌اند تا آنجایی که در عصر جاهلی و قبل از ورود اسلام، معلقات سبع سروده شد و اکنون به تمام زبان‌های دنیا ترجمه شده است.

برخی از محققان معتقدند ادبیات عرب قبل از تأثیر ایرانیان، ساده، جامد و خشک بود ولی با نفوذ ادبیات ایرانی، معانی مضامین و بدایع فارسی را به خود گرفت. بسیاری از شاعران پارسی‌نژاد به زبان عربی شعر سروده و مایه ادبی ایرانرا به زبان جدید منتقل کردند.[۱]


جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. پرتو اسلام (۱۳۳۷) (ترجمه فجرالاسلام)، برگردان عباس خلیلی، تهران: شرکت نسبی حاج محمد حسین اقبال و شرکا. ج. دوم. صص۱۲۹ و ۱۷۶.