دیزیچه

دیزیچه
دیزیچه
کشور	ایران
استان	اصفهان
شهرستان	دیزیچه لنجان
بخش	مرکزی
سال شهرشدن	۱۳۷۲ خورشیدی
مردم
جمعیت	۲۰ هزار نفر
جغرافیای طبیعی
مساحت	۳۶ کیلومتر مربع
ارتفاع از سطح دریا	۱۶۵۲ متر
اطلاعات شهری
پیش‌شماره تلفنی	۰۳۱۵۲۴۵
وبگاه	شهرداری دیزیچه شهر دیزیچه
تابلوی خوش‌آمد به شهر
	دیزیچه روی نقشه ایران; ۳۲°۲۳′۰۴″ شمالی ۵۱°۳۰′۵۲″ شرقی / ۳۲.۳۸۴۴° شمالی ۵۱.۵۱۴۴° شرقیمختصات: ۳۲°۲۳′۰۴″ شمالی ۵۱°۳۰′۵۲″ شرقی / ۳۲.۳۸۴۴° شمالی ۵۱.۵۱۴۴° شرقی

فلکه کارخانه سیمان سپاهان دیزیچه

دیزیچه شهری است در بخش مرکزی شهرستان لنجان استان اصفهان ایران. ۳۵ کیلومتری جنوب غربی شهر اصفهان (مرکز استان) و ۱۰ کیلومتری شرق زرین‌شهر و (مرکز شهرستان لنجان) و در حاشیه رودخانه زاینده‌رود واقع شده‌است.

این شهر در تاریخ ۴ آذر ۱۳۷۲ تاسیس شد. نام دیزیچه برگرفته از شکل خاص جغرافیایی آن است، به گونه ای که اگر از بالا به دیزیچه نگاه شود سه طرف شهر در حصار کوه ها و یک طرف آن رودخانه زاینده رود می باشد و بدین ترتیب مانند دژ کوچکی است که در قدیم دژچه نام داشته و در طول تاریخ با فرایند واجی که در گفتار شکل گرفته، ابتدا به "دزچه" و سپس "دزیچه" و در پایان به "دیزیچه" تغییر نام یافته است.^[۱]

دیزیچه با کارخانجات و صنایع سبک و سنگین استان از جمله مجتمع فولاد مبارکه مجاور است و کارخانه سیمان سپاهان دیزیچه به نوعی در دل شهر جای گرفته‌است و در نزدیکی شرکت پلی‌اکریل اصفهان قرار دارد.

گذر دو خط راه آهن از حاشیه و مرکز شهر همچون کمربند قسمتی از شهر را در خود جای داده‌است. ایستگاه راه آهن دیزیچه درحال حاضر ایستگاه باری است که در سند چشم انداز ۲۰ ساله به مسافربری نیز تبدیل می‌شود. همچنین آزاد راه اصفهان-کاشان-قم-تهران از شهر دیزیچه عبور می‌کند.

اقتصاد مردم شهر در درجه اول به کشاورزی و فعالیت‌های جنبی و سپس اشتغال در بخش صنعت (به ویژه حمل و نقل سیمان) وابسته‌است.

امامزاده سلیمان که شاهزاده سلیمان نیز نامیده می‌شود

دیدنی‌ها[ویرایش]

قلعه بزی دیزیچه (قلعه خان لنجان)، متعلق به دوره ساسانی^[۱]
آرامگاه چهل‌دختران
قلعه اکبرآباد
قلعه کهن قلعه بزی دیزیچه شمال دیزیچه
امامزاده سلیمان
امامزاده محمد
آمام‌زاده سید تقی (پیر حاجات)

مساجد و کتابخانه عمومی این شهر نیز فعالیت زیادی دارند.

طبیعت زیبای شهر-پارک قایقرانی؛ بهشت گمشده شهر

مجموعه غارهای پیش از تاریخ قلعه بزی دیزیچه[ویرایش]

این غارها دارای کهنترین نشانه‌های سکونت انسان در استان اصفهان هستند که در شمال شرق دیزیچه قرار دارند. با توجه به مطالعات باستان شناسان و تاریخگذاری کربن ۱۴، این غارها مسکن شکارچیان عصر سنگ در حدود چهل تا پنجاه هزار سال پیش بوده است. در این دوره انسانهای نئاندرتال در منطقه زاگرس و احتمالاً مرکز ایران می‌زیستند. اهمیت قلعه بزی در این نکته است که از دوره پارینه سنگی میانی در مرکز فلات ایران اطلاعات چندانی وجود نداشت. در حال حاضر قلعه بزی تنها مکان شناخته شده این دوره است که می‌تواند در زمینه گاهنگاری، دیرین اقلیم‌شناسی و سایر مسائل مرتبط با زندگی مردمان پارینه سنگی میانی اطلاعاتی ارائه کند.

به نظر کاوشگر این مکانها مجموعه قلعه بزی در ایران کاملاً منحصربه‌فرد است و مجموعه‌های مشابه آن در تنها در قفقاز، شبه جزیره عربستان و جنوب شرقی اروپا دیده شده است.

اولین فصل کاوشها در غار قلعه بزی در سال ۸۴ به سرپرستی دکتر فریدون بیگلری و با همکاری اداره باستان‌شناسی میراث اصفهان و بخش زمین‌شناسی دانشگاه اصفهان به طور مقدماتی صورت گرفت. اما در فصل دوم پژوهشها که در سال ۱۳۸۷ توسط باستان شناسان ایرانی و فرانسوی به سرپرستی بیگلری و ژوبر انجام گرفت کاوشهایی در غار بزرگ شماره ۲ انجام شد که دارای آثار مهمی از دوره پارینه سنگی میانی است.

مطالعه استخوان‌های کشف شده در قلعه بزی توسط دکتر مرجان مشکور و با همکاری دکتر ویلیام رندو انجام شده است. طبق نظر این متخصصین استخوان‌های جانوری در قلعه بزی دیزیچه به خوبی حفظ شده است و گونه‌های مختلف جانوری در این مکان به دست آمده است که آهو و بز وحشی، گاو وحشی و کرگدن از آن جمله هستند. متأسفانه حفاریهای غیر مجاز در سالهای اخیر لطمات زیادی به لایه‌های باستانی غارها وارد کرده است.

بدون تردید غارهای قلعه بزی از جنبه‌های باستان‌شناسی منحصربه‌فرد هستند و ادامه کاوشهای علمی می‌تواند اطلاعات مهمی درباره کهنترین ساکنان ایران زمین ارایه کند. ایجاد موزه باستان شناسی با تکیه بر کشفیات غارهای قلعه بزی دیزیچه و دیگر آثار باستانی منطقه از برنامه‌های در دست اجرا است که می‌تواند باعث جلب گردشگران زیادی به منطقه شود.