شهریار دوم
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اسپهبد شهریار بن شروین یا شهریار دوم یازدهمین حاکم از سلسله باوندیان بین سنوات ۹۳۰-۹۶۴ میلادی بود. او پسر و جانشین شروین دوم بود.
پس از ضعیف شدن زیاریان در طبرستان، شهریار دوم درگیر مبارزه قدرت بین آن‌ها و بوییان شد. حاکم زیاریان طبرستان، وشمگیر، ببا خواهر شهریار ازدواج کرد. در ۹۴۳، وشمگیر از ری توسط آل بویه و شخص رکن‌الدوله اخراج شد و به شهریار دوم پناهنده شد. در ۹۴۸، رکن‌الدوله طبرستان را فتح کرد و شهریار را وادار به سوگند وفاداری به خود نمود. با این حال، شهریار هنوز هم به زیاریان و اربابان سامانی خود وفادار ماند. رستم دوم، برادر او، نیز با حمایت بوییان در ۹۶۴ جایش را غصب کرد. شهریار بعد از آن در ۹۶۸ برای پس گرفتن تاج و تخت باوند با ارتش سامانی به طبرستان حمله کرد، اما فایده‌ای نداشت.
منابع[ویرایش]
- ویکی‌پدیا انگلیسی:
- Madelung, W. (1975). "The Minor Dynasties of Northern Iran". In Frye, R.N. The Cambridge History of Iran, Volume 4: From the Arab Invasion to the Saljuqs. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 198–249. ISBN 978-0-521-20093-6.
- Frye, R.N. (1975). "The Saljuq and Mongol periods". In Frye, R.N. The Cambridge History of Iran, Volume 5: The Iranian world. Cambridge: Cambridge University Press. pp. 1–659. ISBN 0-521-20093-8.
|
||||||||||||||||||
