سوریه
مختصات: ۳۳°۳۰′ شمالی ۳۶°۱۸′ شرقی / ۳۳.۵۰۰° شمالی ۳۶.۳۰۰° شرقی
| جمهوری عربی سوریه
الجمهوریّة العربیّة السّوریّة
سوریه |
||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||
| شعار ملی: وحدت، آزادی، سوسیالیسم | ||||||
| سرود ملی: حماة الدیار |
||||||
.svg) |
||||||
| پایتخت (و بزرگترین شهر) |
دمشق ۲°۲۰′ شمالی ۱°۴۰′ شرقی / ۲.۳۳۳° شمالی ۱.۶۶۷° شرقی |
|||||
| زبان رسمی | عربی | |||||
| نوع حکومت | سیستم تک‌حزبی جمهوری نیمه‌ریاستی |
|||||
| نام حاکمان • رئیس جمهور • نخست‌وزیر |
بشار اسد وائل نادر حلقی |
|||||
| موارد منجر به تشکیل از فرانسه |
سپتامبر ۱۹۳۶ ۱۹۴۴ |
|||||
| مساحت | ||||||
| - | مساحت | ۱۸۵٬۱۸۰کیلومتر مربع (۸۸ام) | ||||
| - | آب‌ها (٪) | ۰٫۰۶ | ||||
| جمعیت | ||||||
| - | سرشماری | ۲۲٬۷۱۷٬۴۱۷ (۵۴ام) |
||||
| - | تراکم جمعیت | ۱۰۳/km۲ (۱۰۱ام) | ||||
| تولید ناخالص داخلی | (تخمین ۲۰۱۱) | |||||
| - | مجموع | ۱۰۵٬۲۳۸ (۶۵ام) | ||||
| - | سرانه | ۵٬۰۴۳ (۱۱۴ام) | ||||
| شاخص توسعه انسانی (۲۰۱۱) | ۰٫۶۳۲ (۱۱۹ام) | |||||
| واحد پول | لیره سوریه (SYP) |
|||||
| منطقه زمانی | EEt (ساعت جهانی+۲) | |||||
| - | تابستانی (DST) | DST (ساعت جهانی) | ||||
| دامنه اینترنتی | .sy | |||||
| پیش‌شماره تلفنی | +۹۶۳ | |||||
جمهوری عربی سوریه کشوری در جنوب غرب آسیا و در کنار سواحل شرقی دریای مدیترانه است. این کشور از شمال با ترکیه، از شرق با عراق، از غرب با لبنان و از جنوب غربی با اسرائیل و از غرب با دریای مدیترانه و از جنوب با اردن و فلسطین همسایه است.[۱][۲] دمشق پایتخت سوریه و حلب بزرگترین شهر آن است.[۳]
موقعیت سوریه در غرب آسیا و ساحل شرقی مدیترانه در طول تاریخ جایگاهی استراتژیک به این کشور بخشیده‌است.[۴][۵] جنگ داخلی سوریه از سال ۲۰۱۱ آغاز شده و موجب ویرانی‌ها و ناامنی‌های گسترده در این کشور شده‌است.
این کشور در گذشته شام نامیده می‌شد. نام کنونی سوریه را فرانسویان پس از فروپاشی عثمانی و مستعمره نمودن این کشور از روی تاریخ کهن این بخش از جهان و آشوریان باستانی بر این سرزمین نهادند.[۶]
از نظر مذهبی حدود ۷۴٪ جمعیت سوریه را مسلمانان سنی، ۱۳٪ علویان، شیعیان دوازده‌امامی و اسماعیلیان، ۱۰٪ مسیحی و ۳٪ دروزی تشکیل می‌دهند. از نظر قومیتی هم اعراب بیش از ۹۰٪ جمعیت سوریه را تشکیل می‌دهند در حالیکه کردها حدود ۹٪ جمعیت سوریه را تشکیل می‌دهند. ارامنه، ترک‌ها، چرکسها و یهودیان مجموعاً کمتر از ۱٪ جمعیت سوریه را تشکیل می‌دهند.[۷]
محتویات
تاریخ سوریه[ویرایش]
سوریه کنونی که در گذشته همراه با کشورهای اردن، لبنان، فلسطین، بخشی از سرزمین شام محسوب می‌شد، سابقه‌ای بس دراز در تاریخ دارد که مورخان، این قدمت را به حدود پنج هزار سال پیش می‌رسانند. از آنجا که این سرزمین در طول مدت یاد شده، از فرهنگ و تمدن درخشانی برخوردار بوده، آثار و نشانه‌هایی از این تمدن بر جای گذاشته‌است. قبل از تسلط مسلمانان بر این کشور، اقوام مختلفی از جمله: اقوام سامی، اموری، آرامی، مصری، آشوری، بابلی، یونانی، رومی و ایرانی که هر از چند گاهی این کشور را سکونت گاه خویش نموده و یا آن را در معرض تاخت و تاز قرار داده‌اند، نشانه‌هایی از تمدن خاص خویش را برای روزگاران بعدی به یادگار گذاشته‌اند.
در هزاره سوم پیش از میلاد قوم سامی آموری در این سرزمین ساکن و حکومتی در آن تشکیل دادند که تا سال قبل از میلاد دوام آورد. در اواخر قرن یازدهم قبل از میلاد، قوم دیگری به نام آرامی در این کشور مستقر شدند. در سال میلادی، پس از تجزیه دولت روم شرقی و غربی، این کشور جزو قلمرو و شاهنشاهی روم شرقی (بیزانس) گردید. به تدریج استیلای بیزانس بر سوریه ضعیف شد تا اینکه در قرن اول هجری (هفتم میلادی)، در زمان خلافت ابوبکر، خالد بن ولید، مأمور تصرف آن گردید. با تصرف شام در سال سیزده یا شانزده هجری به وسیله سپاه اسلام، فرهنگ این دین جدید بر تمدن‌های چندین سده اقوام مذکور غلبه یافت.
در سده‌های پنجم و ششم هجری که با جنگهای صلیبی همراه بود، حکام بسیار مقتدر و دینداری در این کشور بر تخت سلطنت نشسته و پرچم نبرد اسلامی علیه صلیبی‌ها و رومیان را برافراشتند. کسانی چون نورالدین محمود زنگی شهید، سلطان صلاح‌الدین ایوبی کرد سوریه، ملک عادل ایوبی، ملک ظاهر بیبرس البندقداری، سیف الدوله حمدانی و... که نه تنها امور جنگی و نظامی را در راس اقدامات خود قرار داده و به ایجاد پایگاه‌های نظامی، ساخت قلعه‌ها، حفر خندق‌ها و... پرداختند که امروزه وجود صدها اثر تاریخی از آن دوران بیانگر این مدعاست. در سده‌های بعدی، ممالیک و سرانجام ترکان عثمانی پس از استیلا بر این سرزمین، سیاست پیشگامان خود را تداوم بخشیده و ضمن حفاظت و بازسازی آن آثار اسلامی، به احداث بناهای دیگری نیز پرداختند.
دوران معاصر[ویرایش]
سوریه در سال ۱۷۹۹ میلادی با فتح مصر توسط ناپلئون بناپارت به اشغال فرانسه درآمد. با استقلال نسبی مصر، سوریه نیز دوباره به عثمانی واگذار گردید. آزار مسیحیان و سرکوبی شورشهای آنان در این شهر، راه مداخله بیش از پیش دولتهای اروپایی را به این کشور باز کرد. سرانجام در سال ۱۸۶۰ میلادی، فرانسه به‌عنوان کمک به سلطان عثمانی در اداره سوریه، نیروهای نظامی خود را در بیروت (که آن زمان جزو سوریه بود) پیاده کرد. با ورود دولت عثمانی به جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ م، ملی‌گرایان عرب، زمینه را برای اجرای اهداف استقلال‌طلبانه خود مساعد دیده و شروع به فعالیت کردند. در همین زمانها نیز زمینه برای ایجاد یک دولت یهودی در اسرائیل کنونی آغاز شده بود. در پایان جنگ جهانی اول و شکست عثمانی، امیر فیصل بن حسین (که بعدها پادشاه عراق شد) از سوی کنگره مردم سوریه که نخستین مجلس سوریه کنونی بود فیصل در ۱۹۲۰ پادشاهی عربی سوری با پادشاهی فصیل اول اعلام شد. اما متفقین این پادشاهی را به رسمیت نشناختند و در سال ۱۹۲۰، نیروهای فرانسه پس از نبرد میسلون، این کشور را به تصرف خود درآوردند و سوریه و لبنان با رأی جامعه ملل، تحت قیمومیت فرانسه قرار گرفتند. در سال ۱۹۲۶ لبنان از سوریه تجزیه و کشوری جداگانه شد. پس از مذاکرات طولانی در سالهای ۱۹۳۰ و ۱۹۳۲ توافق‌هایی برای تأسیس سوریه خودمختار به‌عمل آمد. با سقوط فرانسه به دست آلمان در جنگ جهانی دوم سوریه تحت قیمومیت دولت فرانسه آزاد یا ویشی درآمد. در سال ۱۹۴۱م نیروهای انگلیس و فرانسه آزاد، سوریه را اشغال کردند. در همین سال سوریه استقلال خود را اعلام کرد و ژنرال کاترو، فرمانده نیروهای فرانسه آزاد استقلال و سپس تأسیس جمهوری سوریه را در شانزدهم سپتامبر ۱۹۴۱م اعلام کرد و تاج‌الدین الحسنی رئیس جمهور شد. با این وجود استقلال سوریه تا سال ۱۹۴۴ عملاً محقق نشد.[۶]
در سال ۱۹۶۷ پس از جنگ با اسرائیل، قسمتی از خاک سوریه - از جمله ارتفاعات جولان و بخشی از قنیطره - به تصرف اسرائیل درآمد. سرانجام در سال ۱۹۷۰ ارتشبد حافظ اسد با کودتایی قدرت را به دست گرفت و به ریاست جمهوری انتخاب شد.
در سال ۱۹۷۳م سوریه دوباره در جنگ اعراب و اسرائیل شرکت کرد و خسارات زیادی بر اسرائیل وارد آورد. در سال ۱۹۸۲ سوریه به‌دنبال هجوم صهیونیستها به جنوب آن تا حدی درگیر نبرد لبنان بود. در حال حاضر (۲۰۱۴) ریاست جمهوری بر عهده بشار اسد فرزند حافظ اسد است. فرزند دیگر وی ملقب به (اباباسل) که همه مقدمات برای جانشینی او به قدرت آماده بود در یک سانحه کشته شد.[۶]
پایتخت[ویرایش]
دمشق پایتخت سوریه است و این شهر را دروازه تاریخ می‌نامند و معروف است که این شهر که از کهن‌ترین شهرهای جهان می‌باشد، از ۸ تا ۱۰ هزار سال قبل از میلاد پیوسته محل سکونت انسان بوده‌است[۸] و به این دلیل آن را اولین پایتخت دنیا می‌نامند. دمشق شاهد پیدایش و گسترش کهن‌ترین تمدن‌های بشری‌است که در مشرق زمین به پا خاسته‌اند. این شهر در دوره‌های مختلفی پایتخت و مرکز حکومت سلسله‌ها و امپراطوری‌های مختلف بوده و پس از آنکه در سال ۶۳۶ میلادی پایتخت جهان اسلام شد، به مهمترین شهر جهان اسلام مبدل شد و در مدت کوتاهی، پس از آنکه مرکز خلافت امویان شد به اوج شکوفایی خود رسید. امویان که امپراطوریشان در حد فاصل سالهای ۶۶۱ تا ۷۵۰ میلادی، از کوه‌های پیرنه در اروپا تا آسیای میانه و مرزهای چین گسترش یافت بزرگترین دولت تاریخ اسلام را ساختند. دمشق در تمام دوران‌ها جایگاهی ویژه داشته‌است زیرا در طول هزاران سال پایتخت و مرکز حکومت پادشاهان و امپراطوری‌های بزرگی بوده و در آن فرهنگ، هنر، ادبیات و دست‌آوردهای ملت‌های زیادی، شکل گرفت ومردان و زنان پرآوازه‌ای از تاریخ نگاران، دانشمندان، اندیشمندان، شاعران، ستاره‌شناسان، بزرگان دینی و پیامبران بسیاری از این خطه برخاستند و در مسیر گسترش و پیشرفت فرهنگ، دانش و دانایی و تبلیغ ادیان مختلف تلاش‌های فراوانی کردند وبه این دلیل بود که دمشق به عنوان پایتخت فرهنگی جهان عرب در سال ۲۰۰۸ انتخاب گردید.
تمدن‌های کهن سوریه[ویرایش]
إبلا[ویرایش]
ابلا (عُبیل) شهری تاریخی و کهن در سوریه‌است که گفته می‌شود مربوط به ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد می‌باشد. ظهور و پیشرفت این شهر در شمال غرب سوریه از طریق تجارت با سومریان و اکدی‌ها میسر شد و سپس گستره آن از شمال به آنتالیا و از جنوب به صحرای سینا واز شرق به جلگه فرات و از غرب به ساحل میانی (مدیترانه) رسید. این شهر توسط گروهی باستان‌شناس ایتالیایی به سرپرستی پائولو ماتتیه، هنگامی که در حال حفاری تپه مردوخ بودند، کشف شد. تپه مردوخ در نزدیکی شهر سراقب از استان ادلب سوریه و در مسافتی نزدیک به ۵۵ کیلومتری شهر حلب واقع شده‌است. تمدن ابلا توسط سارکون (یا سارگن) پادشاه اکد در سال ۲۲۶۰ قبل از میلاد از به پایان رسید اما اموریها بعد از قرن‌ها این شهر را بازسازی کردند واین شهر در هزاره دوم قبل از میلاد بار دیگر نام خود را بر سر زبان‌ها انداخت وتا زمان هیتی‌ها پابرجا باقی‌ماند. در کشور ابلا اولین شاخه زیتون در ۲۲۰۰ سال قبل از میلاد کشف شد وبه این دلیل سوریه را اولین وطن زیتون می‌نامند.[۹][۱۰][۱۱][۱۲]
ماری[ویرایش]
ماری[۱۳][۱۴][۱۵] از تمدن‌های کهن سوریه‌است که در هزارهٔ سوم قبل از میلاد شکوفا شد و تاریخ نگاران از آن به عنوان تمدنی که با قوانین پیشرفته و مترقی خود در سالهای ۲۹۰۰ قبل از میلاد باعث شکوفایی سوریه آن زمان شد، نام می‌برند. سیستم حکومتی آن بر پایه مشارکت مردم بر اساس سیاست گذاری‌های پادشاه بنا نهاده شده بود و حکومت ماری حضوری پررنگ در مناطق ساحلی رود فرات در سوریه داشت. شهر ماری که پایتخت تمدن ماری بود در فعالیت‌های تجاری آن زمان در امتداد رود فرات، از اهمیت فراوانی برخوردار بود. گفته می‌شود نقشهٔ جغرافیایی متغیر آن زمان، تأثیر فراوانی در تشکیل شهرهای کوچک و بزرگ درامتداد ساحل مدیترانه به سمت داخل سوریه و سرزمین‌های مجاور میانرودان داشته‌است. شهر ماری بندری برروی رودخانه فرات بود که به امکانات کشتیرانی در رودخانه‌ها و اسکله‌های مخصوص پهلوگیری کشتی‌های تجاری مجهز بود. ماری به دلیل واقع شدن در میانه این دو منطقه به‌خوبی نقش واسطه را ایفا نموده که این خود منجر به شکوفایی پایتخت تمدن ماری (شهر ماری) گردید و باعث توجه همسایگان به آنجا شد.
اوگاریت[ویرایش]
اوگاریت.[۱۶] تمدنی کهن است که تپه‌های بازمانده از آن، در منطقه رأس شمرا در ۱۲ کیلومتری شمال شهر لاذقیه سوریه در ساحل دریای متوسط واقع شده‌اند. در این تپه‌ها آثار کهن‌ترین الفبای تاریخ به دست آمده‌است[۱۷] حفاری‌های باستان‌شناسی در منطقه رأس شمرا که تمدن اوگاریت در آن کشف شده نشان می‌دهد بقایای بیش از ۲۰ دوره تمدنی دیگر در آن منطقه قابل ردگیری‌است. قدمت منطقه رأس شمرا به بیش از ۷۵۰۰ سال قبل از میلاد می‌رسد که در هزاره دوم قبل از میلاد با گسترش شهرنشینی، تمدن اوگاریت در آن منطقه به وجود آمد. پیش از آنکه اوگاریت بصورت اتفاقی در سال ۱۹۲۸ میلادی کشف شود نام این تمدن در نوشته‌های تمدن ماری ذکر شده بود وبه سفر یکی از پادشاهان ماری به‌نام زمیری‌لیم در سال ۱۷۶۵ قبل از میلاد و دیدار او از اوگاریت اشاره شده‌است. از دیگر اسنادی که در آن از اوگاریت نام برده شده می‌توان به طوماری که در اسناد تمدن ماری یافت شده و در آن پادشاه اوگاریت نامه‌ای خطاب به پادشاه سلسله یمحاض که به پایتخت این سلسله، حلب ارسال شده، اشاره کرد که در آن خواستار اجازه دیدار پادشاه اوگاریت از کاخ شاه ماری، که آوازه آن در همه جا پیچیده بود، شده‌است. این موضوع نشان می‌دهد پادشاه اوگاریت خواستار ایجاد رابطه دوستانه و مستحکم با کشور ماری تحت نظارت پادشاه یمحاض بوده‌است. همچنین نام اوگاریت در برخی نوشته‌های مربوط به هیتی‌ها که در آناتولی ترکیه و سوریه و نامه‌های تپه‌های العمارنة[۱۸] مصر به دست آمده‌است ذکر شده‌است. حفاری‌ها نشان از آن دارد که پایتخت اوگاریت، شهری به همین نام و به مساحت ۵۴۲۵ کیلومترمربع، در دو قرن پانزدهم و شانزدهم قبل از میلاد بوده‌است.
سوریه در گذر تاریخ[ویرایش]
.jpg)
| تمدن‌های قدیم سوریه و جزیره | ۵۵۰۰ ق. م - ۳۰۰۰ ق. م |
| سومریان (سرتاسر سوریه) | ۲۱۳۰—۱۲۵۰ ق. م |
| اکدی‌ها (شرق و شمال) | ۲۲۵۰–۲۲۰۰ ق. م |
| اموریها | ۲۲۰۰–۱۸۸۰ ق. م |
| بابلی‌ها (شرق سوریه) | ۳۵۰۰ ق. م - ۲۶۵۰ ق. م |
| آرامیها | ۱۸۰۰–۷۹۵ ق. م |
| آشوری‌ها (مناطقی از شرق سوریه) | ۱۰۵۰–۶۰۰ ق. م |
| ایرانی‌ها | ۵۵۰–۳۳۲ ق. م[۱۹] |
| یونانی‌ها | ۳۳۲–۶۳ ق. م |
| رومیان | ۶۳ ق. م- ۶۳۶ م[۲۰][۲۱] |
| خلفای راشدین | ۶۳۲–۶۶۱ م[۲۲] |
| امویان | ۶۶۱–۷۵۰ م[۲۳] |
| عباسیان | ۷۵۰م-۱۲۵۸م[۲۴][۲۵] |
| ایوبیان | ۷۵۰–۱۲۵۸ م[۲۶] |
| ممالیک | ۱۲۶۰ ۱۵۱۷ م[۲۷] |
| امپراتوری عثمانی | ۱۵۱۶–۱۹۱۸ م[۲۸][۲۹][۳۰][۳۱] |
| انگلیس و فرانسه | ۱۹۱۸–۱۹۲۰ م |
| ملک فیصل | ۱۹۲۰–۱۹۲۱ م |
| استعمار فرانسه | ۱۹۲۰ ۱۹۴۶م[۳۲][۳۳][۳۴][۳۵][۳۶][۳۷][۳۸] |
| استقلال سوریة (جمهوری عربی سوریه) | ۱۹۴۶ |
جغرافیای سوریه[ویرایش]
سوریه با ۱۸۵٬۱۸۰ کیلومتر مربع وسعت در جنوب غربی قاره آسیا، کنار دریای مدیترانه و در همسایگی کشورهای ترکیه در شمال، عراق در شرق و جنوب شرقی، اردن در جنوب، اسرائیل در جنوب غربی و لبنان در غرب واقع شده‌است. آب و هوای آن در کناره‌ها و نواحی جنوب غربی معتدل و مرطوب (مدیترانه‌ای)و در سایر نقاط گرم و خشک است. مرتفع‌ترین نقطه آن قله جبل شیخ با ۲۸۱۴ متر ارتفاع است. بندرهای مهم سوریه عبارت‌اند از لاذقیه، طرطوس و بانیاس که در کنار دریای مدیترانه واقع شده‌اند.
رودخانه‌ها[ویرایش]
سوریه در مقایسه با سایر کشورهای عربی، تعداد قابل توجهی رودخانه دارد که می‌توان دلیل آن را در فراوانی و تنوع زمینچهرهها نسبت داد. رود فرات مهمترین رود سوریه به شمار می‌رود که از ترکیه وارد منطقه شمالی این کشور شده و در مسیر شرق از منطقه الجزیرة السوریه (الجزیرة الفراتیة) می‌گذرد و قبل از ترک سوریه استانهای الرقة و دیرالزور را سیراب می‌کند. از نظر دولت رود فرات نقش اساسی در تأمین نیروی برق مورد نیاز کشور و آبیاری زمین‌های کشاورزی منطقه فرات را برعهده دارد[نیازمند منبع] به همین دلیل سدهای فراوانی در مسیر این رود بنا شده‌اند که مهمترین آن‌ها سد فرات نام دارد. دریاچه تشکیل شده پشت این سد را دریاچه اسد می‌نامند.
مهمترین رودخانه‌های سوریه عبارتنداز: فرات به‌طول ۶۷۵ کیلومتر، العاصی (بردی، رودخانه الیرموک) به‌طول ۴۷ کیلومتر، الخابور به‌طول ۴۶۰ کیلومتر، جغجغ به‌طول ۱۰۰ کیلومتر، البلیخ به‌طول ۱۰۵ کیلومتر، رودبزرگ شمالی به‌طول ۵۶ کیلومتر، الاعوج به‌طول ۶۶ کیلومتر، رودبزرگ جنوبی به‌طول ۵۰ کیلومتر، عفرین به‌طول ۸۵ کیلومتر، ساجور به‌طول ۴۸ کیلومتر، السیرانی به‌طول ۱۵ کیلومتر، بانیاس به‌طول ۱ کیلومتر، دجله به‌طول نزدیک به ۵۰ کیلومتر و همچنین رودخانه‌های قویق و العروس و... ذکر این نکته ضروری می‌نماید که طول‌های ذکر شده برای رودخانه‌ها، طول آن‌ها در خاک کشور سوریه‌است و قبل و بعد از آن محاسبه نشده‌است.
دریاچه‌ها[ویرایش]
سوریه دارای تعداد فراوانی دریاچه‌است و بحیرة الاسد که بزرگترین و مهمترین دریاچه سوریه‌است و برروی رودخانه فرات و در پشت سد فرات در استان الرقة ایجاد شده‌است. سایر دریاچه‌های سوریه عبارتنداز دریاچه قطنیة برروی رودخانه العاصی، دریاچه‌های المزیریب و البعث و ۱۷ نیسان بر رودی رودخانه عفرین، دریاچه ۶ تشرین برروی رود بزرگ شمالی، دریاچه الطیبة در شهر درعا، دریاچه‌های الخاتونیة و مسعدة و بلوران و دریاچه‌های هفت‌گانه در لاذقیه و دریاچه‌های زرزر و الرستن و...
کوه‌ها[ویرایش]
به دلیل طبیعت کوهستانی سوریه، کوه‌ها و رشته کوه‌های زیادی در این کشور وجود دارند. از این رشته کوه‌ها می‌توان به کوه‌های ساحلی سوریه (به عربی: جبال الساحل السوری) که به نام جبل العلوین هم مشهورند، اشاره نمود همچنین جبل القلمون، جبل عبدالعزیز، جبل سیس، رشته کوه‌های تدمر (به عربی:سلسلة الجبال التدمریة)، جبل الحرمون (جبل الشیخ) که ارتفاع آن به ۲۸۱۴ متر از سطح دریا می‌رسد، جبل الدروز، جبل العرب، که ارتفاع بلندترین قله آن به ۱۸۰۳ متر از سطح دریا می‌رسد، جبل سمعان، جبل الحلو، جبل سمارة و جبل قاسیون از آن جمله‌اند
فلات‌ها[ویرایش]
تنوع و فراوانی زمینچهرهها در امتداد کوه‌ها و دره‌ها و جلگه‌ها تعدادی فلات مکمل رشته کوه‌ها، در شمال و شرق و جنوب سوریه به وجود آورده‌است به وجود آورده‌است که از آن‌ها می‌توان به فلات آتش‌فشانی حوران، فلات جولان (بلندی‌های جولان)، فلات ساحل و فلات حلب که پهنه وسیعی از شمال سوریه را دربر می‌گیرد، اشاره کرد.
اقتصاد سوریه[ویرایش]
طبیعت متنوع سوریه، با دارا بودن کوه‌ها، دره‌ها، بیابان‌ها، رودخانه و دسترسی به آب‌های آزاد تأثیر شگرفی بر صنایع و کشاورزی این کشور گذارده‌است. اقتصاد سوریه بر سه‌پایه صنایع، کشاورزی و تجارت بنا شده‌است و لازم است که صنعت نفت و گاز و همچنین صنعت گردشگری را نیز از یاد نبریم. اقتصاد سوریه در دهه نود با بحران‌های فراوانی مواجه شد که می‌توانست آینده این کشور را تحت‌الشعاع قرار دهد و در یک نگاه اجمالی می‌توان آن‌ها را سه بند اصلی خلاصه کرد.
- نفت ذخیره‌ای فنا شدنی‌است و با توجه به نوسانات فراوان قیمت آن و روند کاهش ذخائر زیرزمینی، نمی‌توان به آن به عنوان منبع درآمد اصلی کشور نگریست.[۳۹]
- میانگین رشد جمعیت سوریه سالانه ۳٫۳٪ بوده که فراتر از میانگین جهانی‌است. این روند باعث افزایش نیروی جویای کار شده و کشور را به سرمایه‌گذاری‌های هنگفت برای آموزش، بهداشت و سیستم تأمین اجتماعی ناچار می‌سازد.
- گشایش تجاری که ناشی قرار گرفتن سوریه در منطقه آزاد تجاری کشورهای عربی و یا ناشی از همکاری با اتحادیه اروپا و یا پیوستن به سازمان تجارت جهانی، تأثیرات فراوانی بر صنایع سوریه خواهد گذاشت، زیرا بسیاری از کارخانجات و مراکز صنعتی سوریه به دلیل فعالیت تحت حمایت دولت، یارای ایستادگی در مقابل این گشایش زا نخواهند داشت.
با هدف مقابله با بحران‌ها احتمالی دولت سوریه برنامه‌ای در ۵ بند کلی تهیه نمود.
- پیوند صادرات و واردات و تشویق صادرکنندگان سوری و همچنین ذخیره ۷۵٪ از درآمدهای از ارزی صادرات جهت واردات مجدد.
- کاهش تعرفه‌های گمرکی بر بسیاری از مواد غذایی و صنعتی در مقایسه با گذشته.
- تصویب قانون مهاجرین در سال ۱۹۹۰ که به سوری‌های مهاجر اجازه واردات خودرو و وسایل منزل و ادوات صنعتی با هدف سرمایه گزاری در بخش صنعت و کشاورزی، می‌داد.
- تصویب قانون سرمایه‌گذاری در سال ۱۹۹۱ که به بخش خصوصی داخلی و خارجی اجازه می‌داد که در بخش‌های صنعتی، کشاورزی و خدماتی سرمایه‌گذاری کند. همچنین مزایای و بخشش‌های مالیاتی فراوانی برای بخش خصوصی در نظر گرفته شده و نقش مهمی در تولید و عرضه به این بخش داده شد در حالی که پیش از این بیش از ۸۰٪ بازار و اقتصاد سوریه در اختیار دولت بود.
- اعطای اجازه به شهروندان سوری جهت افتتاح حساب با ارزهای بیگانه و لغو ممنوعیت خرید و فروش به وسیله ارزهای خارجی
بورس اوراق بهادار دمشق[ویرایش]
در سال ۲۰۰۶ بشار اسد رئیس جمهور سوریه فرمانی تحت عنوان فرمان ۵۵ صادر کرد که در واقع دستور راه‌اندازی بورس اوراق بهادار را در سوریه بود. این بورس به نام بورس اوراق بهادار دمشق معروف شد. وضعیت این بورس پس از درگیری های داخلی بسیار نامساعد است.[۴۰]
کشاورزی[ویرایش]
کشاورزی یکی از پایه‌های اصلی اقتصاد سوریه محسوب می‌شود. بر اساس گزارش سازمان غذا و کشاورزی ملل متحد «۴۶ درصد از مردم سوریه برای زندگی وابسته به کشاورزی هستند».[۴۱] طبیعت متنوع و گسترده سوریه از جمله زمین‌های ساحلی و حاصل‌خیز که منجر به ایجاد بخش‌های مختلف کشاورزی شده‌است، این بخش را یکی از مهمترین ستون‌های توسعه اقتصادی سوریه به شمار مبدل کردهاست.[۴۲]
میوه و دانه‌های خوراکی علی‌الخصوص گندم که در شمال شرقی سوریه و در شهرهای حسکه و قامشلی کشت می‌شوند، از مهمترین محصولات کشاورزی این کشور می‌باشند. این دو شهر به همراه مناطقی از جنوب سوریه و منطقه فرات دارای جایگاه اول از نظر کیفیت و حجم تولید گندم را دارا می‌باشند. در تولید پنبه نیز سوریه جایگاهی در خور توجهی دارد. این کشور تنها کشور عربی صادرکننده پنبه به کشورهای عربی و سایر کشورهای جهان می‌باشد و پنبه این کشور از مرغوب‌ترین پنبه‌های جهان محسوب می‌شود. در رده‌بندی جهانی نیز سوریه دارای رتبه دهم دنیا در کشت وتولید و رتبه ششم دنیا در صادرات این محصول می‌باشد.[۴۳]
نفت و گاز و فلزات[ویرایش]
از دیگر ستون‌های اقتصاد سوریه می‌توان به نفت اشاره نمود. این کشور سالانه ۳۳۳ هزار بشکه به ارزش تقریبی ۳ میلیارد یورو استخراج و از طریق خط لوله به حمص ارسال می‌کند از این مقدار ۱۸۹ هزار بشکه پالایش و مابقی از طریق بنادر سوریه در دریای مدیترانه صادر می‌شود. این کشور به دارا بودن نوع خاصی از نفت سبک.[۴۴] وهمچنین استخراج فسفات[۴۵] معروف است. از دیگر صنایعی که برای آن آینده‌ای روشن پیش بینی می‌شود، گاز طبیعی‌است که چندی پیش میدان‌های گازی عظیمی در مناطق مختلف و علی‌الخصوص در نزدیکی شهر دیرالزور کشف شد واین می‌تواند به شکوفایی هرچه بیشتر اقتصاد سوریه کمک کند[۴۶] همچنین عملیات اکتشافی جدید نشان از یافت شدن میدان جدیدی از نفت سبک در شهر لاذقیه دارد.[۴۷]
صنعت[ویرایش]
صنعت بخش مهمی از اقتصاد سوریه را تشکیل می‌دهد. از این صنایع می‌توان نساجی و انواع صنایع غذایی علی‌الخصوص شیرینی پزی اشاره کرد. سوریه پیشگام کشورهای عربی از نظر صنایع است، زیرا صنایع مدرن روز به روز در شهرهای مختلف سوریه رو به گسترش بوده و صنایع تبدیلی و مهندسی و ساخت لوازم الکتریکی خانگی مانند یخچال، اجاق گاز، ماشین لباس‌شویی، جارو برقی، مایکروفر وهمچنین دستگاه‌های الکترونیکی مانند تلویزیون، سیستم‌های صوتی، تلفن، گیرنده‌های ماهواره‌ای (رسیور) و صنایع شیمیایی مانند تولید مواد شوینده و صنایع تولید کابل‌های فشار قوی و فشار متوسط و صنایع ماشین‌سازی و تراکتورسازی ساخت تجهیزات کشاورزی و راه‌سازی و صنایع پوشاک و کاغذسازی از آن جمله‌اند.[۴۸]
- صنعت خودروسازی
سوریه از طریق همکاری با شرکت‌های خودروسازی ایران وارد صنعت خودروسازی گردید. ایران و سوریه طی توافقی دوجانبه اقدام به تأسیس شرکت ایرانی سوری سیامکو نمودند که سهم ایران ۴۰٪ سهم سوریه ۶۰٪ می‌باشد. اولین تولید این کارخانه ماشینی به نام Sham (سمند) بود. این کارخانه اولین خط تولید کامل خودرو در سوریه بود و با همکاری جمهوری اسلامی ایران راه‌اندازی شد که گام بلندی در راستای پیشرفت صنعت خودروسازی برای تأمین نیاز داخلی و حتی خارجی در سوریه به شمار می‌رود.[۴۹] همچنین در سوریه کارخانه‌ای برای تولید پراید ساخته شد واین ماشین اینک با نام سابادر آن کشور ساخته می‌شود. از دهه‌های پیش در سوریه شرکت‌های فراوانی که بنحوی با صنعت خودروسازی در ارتباط بوده‌اند، فعالیت می‌کنند، این شرکت‌ها اقدام به مونتاژ برخی از خودروها همچنین اتوبوس و مینی‌بوس W-K و ساخت قطعات بدنه و قطعات کامیون وسایر لوازم یدکی همچنین تولید لوازم لوکس ماشین می‌نمایند. منطقه الراموسة در شهر حلب از معروف‌ترین مناطق مونتاژ در سطح خاورمیانه‌است.[۵۰]
حمل و نقل دریایی[ویرایش]
.jpg)
سوریه از طریق بنادر خود بر دریای مدیترانه سالانه میلیون‌ها دلار از این طریق کسب می‌کند. مهمترین بنادر سوریه عبارتند از:
تقسیمات کشوری[ویرایش]
کشور سوریه دارای چهارده استان است. پایتخت سوریه یعنی شهر دمشق نیز بعنوان یک استان در نظر گرفته شده است، به این معنی که شهر دمشق یکی از این چهارده استان است. نقشه زیر موقعیت هر یک از چهارده استان سوریه را نشان می‌دهد. در جدول قابل مشاهده در کنار این نقشه، جمعیت هر استان و جمعیت مرکز هر استان ذکر شده است.
| رديف | نام استان | جمعيت استان | نام مرکز استان | جمعيت مرکز استان | نمايه |
|---|---|---|---|---|---|
| ۱ | حلب | ۴٬۳۹۳٬۰۰۰ | حلب | ۲٬۷۰۰٬۰۰۰ | |
| ۲ | دمشق | ۱٬۷۱۱٬۰۰۰ | دمشق | ۱٬۷۱۱٬۰۰۰ | |
| ۳ | ریف دمشق | ۲٬۸۳۶٬۰۰۰ | |||
| ۴ | حمص | ۱٬۸۰۳٬۰۰۰ | حمص | ۷۵۰٬۵۰۱ | |
| ۵ | لاذقیه | ۱٬۰۰۰٬۰۰۰ | لاذقیه | ۴۲۴٬۰۰۰ | |
| ۶ | حماة | ۲٬۰۵۲٬۰۰۰ | حما | ۷۲۵٬۰۰۰ | |
| ۷ | طرطوس | ۸۰۰٬۰۰۰ | طرطوس | ۱۶۲٬۹۸۰ | |
| ۸ | رقه | ۹۲۱٬۰۰۰ | رقه | ۱۸۸٬۰۰۰ | |
| ۹ | دیرالزور | ۱٬۲۳۹٬۰۰۰ | دیرالزور | ۲۳۹٬۱۹۶ | |
| ۱۰ | سویداء | ۷۷۰٬۰۰۰ | سویدا | ۲۱۲٬۴۶۳ | |
| ۱۱ | حسکه | ۱٬۵۱۲٬۰۰۰ | حسکه | ۲۵۱٬۵۷۰ | |
| ۱۲ | درعا | ۱٬۰۲۷٬۰۰۰ | درعا | ۱۴۶٬۴۸۱ | |
| ۱۳ | ادلب | ۱٬۵۰۰٬۰۰۰ | ادلب | ۱۶۵٬۰۰۰ | |
| ۱۴ | قنیطره | ۹۰٬۰۰۰ | قنیطره | ۴٬۳۱۸ |
- استان ختای که اکنون جزو خاک ترکیه است در نقشه‌های منتشر شده توسط دولت سوریه هنوز جزو خاک سوریه به شمار می‌رود.
- حدود ۸۰ درصد مساحت استان قنیطره از هنگام جنگ شش روزه تا کنون در تصرف اسرائیل است.
جمعیت‌شناسی سوریه[ویرایش]
مردم[ویرایش]
سوریه کشوری متشکل از گروه‌های نژادی و قومیت‌های گوناگون است که بر اساس اعلام بانک جهانی در سال ۲۰۰۸ جمعیت آن برابر با ۲۰٬۵۸۱٬۲۹۰ نفر می‌باشد.[۵۱] در این کشور عرب‌ها ۹۰٫۳٪ جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند و سایر اقلیت‌های قومی از جمله کردها، ترک‌ها و ارمنی‌ها ۹٫۷٪ باقی‌مانده جمعیت را تشکیل می‌دهند.[۵۲] تراکم جمعیتی در سوریه از میانگین جهانی بیشتر است.
بیش از ۱۸ میلیون سوری در سایر کشورها خصوصاً کشورهای اروپایی، آمریکای جنوبی، آمریکای شمالی، آمریکای مرکزی و استرالیا زندگی می‌کنند.[۵۳]
جمعیت شهرنشین سوریه در سال ۲۰۰۶ میلادی برابر با ۵۳٪ از کل جمعیت سوریه تخمین زده شده‌است. سوریه همچنین پذیرای گروه‌های زیادی از پناه جویان، در طی یک قرن اخیر بوده‌است که از این میان می‌توان به پناه‌جویان فلسطینی بعد از جنگ ۱۹۴۸و پناه جویان لبنانی بعد از جنگ داخلی لبنان اشاره کرد. پناه‌جویان فلسطینی خود به تنهایی نزدیک به ۴۵۰٬۰۰۰ نفر جمعیت دارند که در چند اردوگاه زندگی می‌کنند. مهمترین این اردوگاه‌ها، اردوگاه یرموک نام دارد. به این رقم باید ۱٬۵۰۰٬۰۰۰ پناه‌جوی عراقی را نیز افزود که پس از اشغال عراق توسط آمریکا ناچار به جلای وطن شدند.
جمعیت‌شناسی[ویرایش]
اطلاعات جمعیتی سوریه بر اساس نسخه سال ۲۰۰۹ کتاب حقایق جهان سازمان سیا به این شرح است:[۵۴]
| جمعیت | ۲۱٬۹۰۶٬۰۰۰ نفر |
|---|---|
| ساختار سنی |
|
| شاخص رشد سالانه جمعیت | ۲٫۱۲۹٪ |
| شاخص زادو ولد | ۲۵٫۹ تولد/۱٬۰۰۰ |
| شاخص مرگ و میر | ۴٫۶۱ مرگ/۱٬۰۰۰ |
| نسبت جنسیتی |
|
| شاخص مرگ و میر نوزادان | ۲۵٫۸۷ مرگ / هر ۱۰۰۰ تولد |
| میانگین طول عمر |
|
| شاخص زاد وولد مادران | ۳٫۲ کودک/ مادر |
| ملیت | سوری |
| گروه‌های قومی | |
| ادیان |
|
| زبان |
|
| سواد |
|
مذهب[ویرایش]
پیروان ادیان گوناگونی در سوریه زندگی می‌کنند. ۷۴٪ مردم سوریه سنی مذهب و ۱۳٪ شیعه، علوی و اسماعیلی هستند. مسیحیان نیز حدود ۱۰٪ جمعیت سوریه را تشکیل می‌دهند. ۳٪ باقی‌مانده از پیروان سایر ادیان مانند دروزیها و یزیدیان می‌باشد. البته تعداد بسیار اندکی یهودی نیز در سوریه زندگی می‌کنند.
آنچه سوریه را از نظر جمعیت‌شناسی دینی متمایز می‌کند تمرکز گروه‌های دینی در مناطق مختلف جغرافیایی‌است؛ مسیحیان این کشور عمدتاً در دمشق، حلب و شهرک‌هایی در لاذقیه، حمص و درعا و همچنین در حسکه در شمال شرق آن کشور ساکن می‌باشند. جامعه مسیحیان سوریه از بزرگترین جوامع مسیحی منطقهٔ خاورمیانه و یکی از قدیمی‌ترین جوامع مُنسجم مسیحی از لحاظ تاریخی در سراسر دنیاست.[۵۵] اکثریت جامعه مسیحیان سوریه از باورمندان به کلیسای ارتدوکس شرقی محسوب می‌شوند.[۵۵]
بیش از ۹۰٪ علویان سوریه در استانهای لاذقیه و طرطوس زندگی می‌کنند. بیش از ۸۰٪ از ساکنان مناطق روستایی استان لاذقیه را علویان تشکیل می‌دهند. سهم دروزیها از ساکنین منطقه جبل العرب در استان سویدا بیش از ۹۰٪ است. دروزیها اکثریت مطلق را در ۱۲۰ روستای استان سویدا در اختیار دارند. شیعیان جعفری در منطقه‌ای بین حمص و حلب متمرکز شده‌اند و ۱۵٪ ساکنان استان حماه را تشکیل می‌دهند. اسماعیلی‌ها نیز در منطقه السلمیه در استان حماه سکنی گزیده‌اند، البته بیش از ۱۰۰۰۰ اسماعیلی نیز در استان لاذقیه زندگی می‌کنند. سایر شیعیان سوریه نیز در شهر حلب ساکن هستند.
مردم سوریه از نظر قومیتی به دو دسته اصلی تقسیم می‌شوند. حدود ۹۰٪ مردم سوریه از اعراب هستند. ۹ درصد را کردها و یک درصد باقی‌مانده از چرکسها و ارامنه و اقوام دیگر می‌باشند. کردها در استان حسکه اکثریت دارند و در سایر استان‌ها اکثر جمعیت عرب است.
اعراب سنی در چهار استان سوریه در اکثریت نیستند زیرا اکثریت جمعیتی در استانهای لاذقیه و طرطوس در اختیار علویان قرار دارد. در استان سویدا نیز دروزیها اکثریت مطلق را دارند و در استان حسکه اکثریت در اختیار کردهاست.
جاذبه‌های گردشگری[ویرایش]
بقایای شهر تاریخی پالمیرا:این شهر از زمان روم باستان باقی‌مانده و این شهر در بیابان واقع شده‌است و اصلی‌ترین جاذبه توریستی سوریه به شمار می‌آید.[۵۶]
شهر معلولا: این شهر تنها تجمع بشری موجود در جهان است که به زیان آرامی تکلم می‌کنند.
آپامئا: شهر قدیمی روم باستان که خانه حدود نیم میلیون نفر بوده‌است و در قرن دوازدهم بر اثر یک زمین لرزه این شهر خراب می‌شود اما هنوز بقایای این شهر با خیابان‌های طویل آن باعث فخر است.[۵۶]
دژ کردان: این قلعه جنگی از زمان روم باستان باقی‌مانده و هنوز تخریب نشده‌است.[۵۶]
سیاست[ویرایش]
کشور سوریه دارای بافتی از اقلیت‌های شیعه‌مذهب علوی و مسیحی و اکثریتی سنی‌مذهب است. در تاریخ سوریه کشمکش و کشتارهای فرقه‌ای دیرینه‌ای وجود داشته است.[۵۷] خاندان اسد از اقلیت علوی سوریه هستند. علوی‌ها، بالاترین سمت‌ها را در دولت و سرویس‌های امنیتی و نظامی سوریه در اختیار داشته‌اند.[۵۸]
نیروهای نظامی و امنیتی[ویرایش]
نیروهای مسلح سوریه از چهار واحد نیروی زمینی، نیروی هوایی، نیروی دریایی و نیروی دفاع هوایی تشکیل می‌شود.
باور عمومی بر این است[۵۹] که حکومت سوریه دارای «زرادخانه شیمیایی» و سلاح‌های کشتار جمعی از جمله مقادیر قابل توجهی از گاز خردل و سارین است.[۶۰]
اطلاعات نیروی هوایی، از سرویس‌های امنیتی در کشور سوریه است.[۶۱]
جنگ داخلی سوریه[ویرایش]
در سال ۲۰۱۱ با بالا گرفتن اعتراضات مردمی در جهان عرب(بهار عربی)، تظاهرات‌هایی نیز در شهرهای مختلف سوریه نظیر حمات، جبله، دمشق، لاذقیه، درعا و حمص به وقوع پیوست که با سرکوب ارتش سوریه مواجه شد. تظاهرات‌های پراکنده‌ای در شهرهای دیگر سوریه نیز بوقوع پیوست که در سه شهر حمص، درعا و حماه شدیدتر بود. بشار اسد در ابتدا در مورد این اعتراضات در رسانه‌های سوریه نظری نمی‌داد. اما پس از آن که سرکوب‌ها توسط ارتش بالا گرفت و هم چنین در برخی شهرها بخصوص در شهر حمص قیام مسلحانه توسط ارتش آزاد سوریه علیه حکومت وی رخ داد، به مصاحبه با رسانه‌های دولتی سوریه پرداخت و اسرائیل را عامل این اعتراضات در سوریه دانست، او اعلام کرد که با اقتدار در برابر این توطئه‌ها می‌ایستد. اتحادیه عرب پس از خیزش سوریه ۲۰۱۲-۲۰۱۱ و کشته شدن هزاران معترض سوری توسط دولت بشار اسد، عضویت سوریه در اتحادیه عرب به حالت تعلیق درآورد.[۶۲]
تحریم‌ها[ویرایش]
در تاریخ ۲۳ مه ۲۰۱۱ میلادی، وزیران خارجه کشورهای عضو اتحادیه اروپا، بشار اسد و ۹ شخصیت ارشد حکومت سوریه را به فهرست افراد تحریمی این کشور افزودند. اتحادیه اروپا حدود دو هفته پیش در مورد بلوکه کردن دارایی‌ها و ممنوعیت سفر ۱۳ مقام عالی‌رتبه سوری از جمله بشار اسد، که متهم به دست‌داشتن در کشتار و سرکوب معترضان سوری هستند.
روابط ایران و سوریه[ویرایش]
ایران و سوریه از سالهای دور خصوصاً از زمان ریاست جمهوری حافظ اسد پدر بشار اسدرئیس جمهور کنونی سوریه روابط بسیار حسنه و خوبی داشته‌اند. در جنگ ایران و عراق سوریه تنها کشور عربی و در عین حال تنها کشوری پس از کره شمالی بود که از ایران حمایت و پشتیبانی کرد. ایران نیز هم اکنون در جنگ سوریه با مخالفان و نیز در جنگ سوریه با داعش کمک‌های بسیاری را به سوریه می‌کند.[۶۳][۶۴]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ مرزهای جغرافیایی جمهوری عربی سوریه
- ↑ CIA - The World Factbook - Syria
- ↑ «فتنه شام»؛ نگاه نهادهای ایرانی به بحران سوریه، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ اطلاعات عمومی دربارهٔ سوریه
- ↑ معلومات عامة عن سوریا
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ روحانی، حسن: آشنایی با کشورهای اسلامی. جلد: ۱. نشر مشعر. تهران: ۱۳۸۸.
- ↑ Syria
- ↑ >[http://thawra.alwehda.gov.sy/_archive.asp?FileName=59799630720100502223638
- ↑ زیتون
- ↑ حضارة ایبلا (تل مردیخ)
- ↑ Syria Gate - Ebla by: Carol Miller
- ↑ Ebla, Syria
- ↑ مملکة ماری - اکتشف سوریة
- ↑ Mari -Where History Began Before History
- ↑ Mari, Syria
- ↑ حضارة مملکة اوغاریت
- ↑ و الأبجدیة السوریة
- ↑ Accredited Adoption Agency Amarna
- ↑ تاریخ سوری حضور ایران
- ↑ امپراطوران روم
- ↑ تاریخ اشغال سوریه توسط رومیان
- ↑ فتح شام
- ↑ سوریه در سایه حکومت اموی
- ↑ دوران عباسی
- ↑ تاریخ سوریه در دوران عباسی
- ↑ ایوبیان در سوریه
- ↑ تاریخ ممالیک در سوریه
- ↑ Syria - Ottoman Empire
- ↑ Syria Ottoman Empire - Flags, Maps, Economy, Geography, Climate, Natural Resources, Current Issues, International Agreements, Population, Social Statistics, Political System
- ↑ Syria-Ottoman Empire
- ↑ http://rs6.loc.gov/cgi-bin/query/r?frd/cstdy:@field(DOCID+sy0016)
- ↑ Présentation de quelques timbres et lettres: La Syrie - sous mandat français (۱۹۲۰ - ۱۹۴۶)
- ↑ Une tutelle coloniale: le mandat français en Syrie et au Liban, de Robert de Caix & Gérard D.Khoury - France Culture
- ↑ Syria - The French Mandate
- ↑ http://www.jstor.org/pss/162437
- ↑ A brief history of Syria
- ↑ http://www.diplomatie.gouv.fr/fr/IMG/pdf/III_-_Protmand_modifie_mandat.pdf
- ↑ http://maaber.50megs.com/issue_august03/lookout2f.htm
- ↑ العطری: درآمدهای نفتی در تعیین بودجه بی تأثیر گشته و بودجه کشور از سیستم مالیاتی تأمین خواهد شد
- ↑ بورس اوراق بهادار دمشق
- ↑ وضعیت پناه‌جویان سوریه بحرانی‌ست، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ الجمهوریة العربیة السوریة
- ↑ National Cotton Council of America
- ↑ روسیا الیوم - سوریا تبدأ إنتاج النفط من حقل الکشمة بمحافظة دیر الزور
- ↑ http://www.aksalser.com/?page=view_news&id=f0a9c92823ff661168c10e0052c80d64&ar=79971750 ۴٫۶
- ↑ افزایش استخراج گاز طبیعی در سوریه
- ↑ اکتشاف نفت سبک در لاذقیه
- ↑ وزارت صنایع سوریه
- ↑ افتتاح کارخانه سیامکو ایران خودرو در سوریه
- ↑ الراموسة http://wikimapia.org
- ↑ The World Bank
- ↑ اقوام در سوریه
- ↑ وزیر مهاجرت سوریه
- ↑ CIA - The World Factbook
- ↑ ۵۵٫۰ ۵۵٫۱ A Wary Easter Weekend for Christians in Syria, The New York Times
- ↑ ۵۶٫۰ ۵۶٫۱ ۵۶٫۲ راهنمای سفر به سوریه
- ↑ مالکی: به اوباما گفتم اسد بیشتر از دو سال می‌ماند، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ درگیری هواداران و مخالفان بشار اسد در لبنان ۶ کشته بر جای گذاشت، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ Israel Says It Has Proof That Syria Has Used Chemical Weapons, The New York Times
- ↑ کری خواهان هوشیاری در مورد سلاح‌های شیمیایی سوریه، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ بحران سوریه؛ زندگی در دمشق جنگ‌زده، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ حمله نیروهای دولتی سوریه به درعا | خبرها | فارسی
- ↑ ممنوعیت سفر بشار اسد به کشورهای اروپایی، دویچه‌وله فارسی
- ↑ انتقاد سوریه از تحریم‌های اتحادیه اروپا، بی‌بی‌سی فارسی
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Syria»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۵).
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «سوریا»، ویکی‌پدیای عربی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۱۲ ژوئیه ۲۰۱۵).
- نوشتار: اماکن سیاحتی و زیارتی دمشق، نوشته: اصغر قائدان. همچنین ارائه شده در وبگاه غدیر
- دکتر: شامی، یحیی، (موسوعة المدن العربیة والاسلامیة) ، دارالفکر العربی، بیروت، چاپ سال ۱۹۹۳ میلادی به (عربی).
- د. الیاس، جبرائیل، الجبور، :(المحافظات السوریة)، اصدار الهیئة العامة للبدیات والمدن، عام ۲۰۰۷ للمیلاد.
- لبیب، عبدالساتر، (قِصَة الحَضَاراة) ، دارالمشرق، بیروت، چاپ سال ۱۹۹۰ میلادی.
 |
ویکی‌سفر یک راهنمای سفر برای سوریه دارد. |
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ سوریه موجود است. |
 |
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به سوریه در ویکی‌گفتاورد موجود است. |
|
||||||||||||||||||||||||||
.svg){kind=small}
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
.svg)
|
||||||||
|
||||||||
|
||||||||||||||
|
||||||||
|
||||||||
|
||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
- الگو:کشورهای آسیا
- الگو:منطقه آسیا
- الگو:تاریخ آسیا
- سوریه
- آسیای غربی
- اتحادیه عرب
- ایالتها و قلمروهای بنیانگذاریشده در ۱۹۴۶ (میلادی)
- جمهوریهای عربی
- خاور نزدیک جنوبی
- شام (سرزمین)
- کشورها و سرزمین‌های عربیزبان
- کشورهای آسیای غربی
- کشورهای اسلامی
- کشورهای خاور نزدیک
- کشورهای خاورمیانه
- کشورهای ساحلی مدیترانه
- کشورهای سوسیالیستی
- کشورهای عضو اتحادیه عرب
- کشورهای عضو سازمان ملل متحد
- کشورهای عضو سازمان همکاری اسلامی
- مدیترانه شرقی
- میانرودان
- هلال حاصل‌خیز
- کشورهای آسیایی
- جمهوریها
