مصالح به کاررفته، سنگ‌های بزرگ و ملاط آن گِل و گچ و ساروج است. درب ورودی قلعه از جنوب بوده‌است که دارای در بزرگ چوبی با گل میخ و کنده کاری بوده‌است. بعد از ورودی اصلی یک هشتی بزرگ وجود داشته که دارای هشت طاقچه ساده بوده. زمانی که انسان از هشتی وارد حیاط بیرونی می‌شده، در جبهه شمالی آن یک ردیف پلکان به طبقه دوم منتهی می‌شده‌است، و یک درب چوبی ساده، آن را به اندرونی وصل می‌کرده‌است. در جبهه باختری نیز یک پلکان به طبقه دوم می‌رود. در این طبقه یک ایوان با ستون‌های سنگی و گچ بری‌های ساده وجود دارد. این ایوان از طرف پنج در چوبی به اتاقی راه می‌یابد که باختر آن قرار دارد. در این اتاق یک گچ بری با تزیینات گل و بوته وجود دارد که فاقد هرگونه تزیین است و در جبهه باختری از طریق پلکانی به طبقه دوم راه می‌یافته‌است.
متأسفانه در اثر بی‌توجهی مسؤولین و به مرور زمان قلعه بطور کامل ویرانه شده‌است، وفقط قسمتی از دیوار شمالی قلعه باقی‌مانده‌است. خرابه‌ها وآثارهای شالدهای باقی‌مانده نشان می‌دهد که قلعه‌ای بسیار مستحکمی بوده‌است.
محمد، صدیق «تارخ فارس» صفحه‌های (۵۰–۵۱–۵۲–۵۳)، چاپ سال ۱۹۹۳ میلادی.
الکوخردی، محمد، بن یوسف، (کُوخِرد حَاضِرَة اِسلامِیةَ عَلی ضِفافِ نَهر مِهران Kookherd، an Islamic District on the bank of Mehran River) الطبعة الثالثة، دبی: سنة ۱۹۹۷ للمیلاد.
ایران
