میناب
| میناب مینُو |
|
|---|---|
 |
|
| کشور |  ایران |
| استان | هرمزگان |
| شهرستان | میناب |
| بخش | مرکزی |
| نام(های) قدیمی | آنامیس، مُغستان، هرمز |
| مردم | |
| جمعیت | ۶۳٬۲۲۹ تن در سال ۱۳۹۰[۱] |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع از سطح دریا | ۱۶ متر |
| آب‌وهوا | |
| میانگین دمای سالانه | ۱۲–۵۵ |
| روزهای یخبندان سالانه | ۰ |
| اطلاعات شهری | |
| شهردار | محمد داشی‌جان[۲] |
| پیش‌شماره تلفنی | ۰۷۶ |
| وبگاه | http://minabcity.ir |
| تابلوی خوش‌آمد به شهر | |
میناب یکی از شهرهای استان هرمزگان در جنوب ایران است. این شهر در بخش مرکزی شهرستان میناب قرار دارد.
محتویات
جمعیت[ویرایش]
جمعیت شهر میناب برابر با سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۰، برابر با ۶۳۲۲۹ نفر بوده‌است و از این نظر دومین شهر بزرگ و پرجمعیت در بین شهرهای استان هرمزگان است.
مردم میناب[ویرایش]
ترکیب قومی میناب از فارسی‌زبانان هرمزی (مینابی)، عرب‌های حاشیه خلیج فارس، ایرانیان آفریقایی‌تبار، بلوچ‌ها و بشاگردی‌ها است.[نیازمند منبع]
زبان[ویرایش]
در شهر میناب لهجه بندری با کمی تغییر و کلمات متفاوت به کار می‌رود. در اطراف میناب، مردم به گویش‌های مختلفی از جمله بلوچی صحبت می‌کنند.
پیشینه تاریخی[ویرایش]
جلگه میناب بیش از ۱۰۰ هزار سال قدمت دارد بنیان شهر میناب را به زمان ساسانیان نسبت می‌دهند؛ اما بعضی از اسناد تاریخی موجود نشان می‌دهد این شهرستان از قدمتی بیش از ۲۵۰۰ سال برخوردار می‌باشد که بدین منظور می‌توان به سفر نامه نئارخوس (نئارکوس) سردار اسکندر مقدونی مراجعه کرد این احتمال نیز هست که این شهر در زمان ساسانیان به آبادانی و رونق رسیده‌است.
از میناب با نام‌های مینو، مینا، هرمز، هارموز، آنامیس و توسط نئارخوس دریانورد مقدونی در سفر نامه اش با عنوان هارموز و یا آرموز نام برده شده‌است.
به نظر برخی تاریخ‌دانان وجه تسمیه میناب، آب فراوان و رودخانه پر آب با آب شیرین آن بوده‌است قدیمی‌ترین نامی که در کتب تاریخی و در زمان هخامنشی از میناب برده شده شهر اورگانا بوده‌است. میناب در سال ۱۳۱۰ خورشیدی در تقسیمات کشوری به شهر تبدیل شد ودر سال ۱۳۳۴ به شهرستان ارتقاء یافت.
دیدنی‌ها[ویرایش]
از مکان‌های دیدنی شهر میناب می‌توان به قلعه بی بی مینو، سد استقلال، پل میناب، بندر کوهستک، گلپنگ میناب، هزار و یک شب، سفره خانه سنتی دنج، خور تیاب، مکان تفریحی بابا حاجی واقع در محلهٔ شیخ‌آباد، خور آذینی (حفاظت شده)، بارگاه میر عمر و باغ‌های راونگ، بام میناب، امامزاده شاه مرعش برادر امام رضا (ع) واقع در روستای چلوگاومیشی، قلعه‌های بجای مانده از دوره‌های تاریخی و افسانه‌ای پیش از میلاد و پنجشنبه بازار تاریخی و معروف میناب اشاره کرد.
راه‌های ارتباطی[ویرایش]
شهر میناب به عنوان دومین شهر بزرگ استان هرمزگان، از طریق بزرگراه به بندرعباس و سپس به بندر خمیر متصل می‌باشد. هم چنین، میناب به وسیله جاده‌های اصلی آسفالته به شهرهای دیگری هم چون بندر جاسک، دهبارز (رودان) و کهنوج وصل شده است.
جستارهای وابسته[ویرایش]
نگارخانه[ویرایش]
-
ماهی فروشان در پنجشنبه بازار میناب
-
فروشندگان صنایع دستی در پنجشنبه بازار میناب
پانویس[ویرایش]
- ↑ «نتایج سرشماری سال ۱۳۹۰». معاونت برنامه ریزی استانداری خراسان جنوبی (به نقل از مرکز آمار ایران)، ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲. بازبینی‌شده در ۱۹ اردیبهشت ۱۳۹۲.
- ↑ «پورتال شهرداری میناب».
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||
|
|
||||||
