شله (غذا)
شله نوعی غذاست. آش برنج را گویند، نوعی از غذا که برنج را در آبگوشت به طور هریسه می‌پزند.[۱] این غذا در نقاط مختلف آسیا پخته می‌شود و در هر منطقه به نامی شهرت دارد از جمله در هندوستان کانگی، در ژاپن کایو و در ویتنام شائو نامیده می‌شود.
در ایران[ویرایش]
انواع بسیار گوناگونی از این گروه غذا وجود دارد که از آن جمله میتوان به شله زرد (دسر سنتی)، شله مشهدی (غذای محلی)، آش شله قلمکار میتوان اشاره کرد.
در ژاپن[ویرایش]
کایو (به ژاپنی: 粥, お粥 Kayu, Okayu)، یکی از انواع گوهان (برنج پخته ژاپنی) است. بطور کلی به نوعی برنج گفته می‌شود که نسبت به برنج معمولی میزان آب بیشتری برای پخت بکار رفته و نرمی برنج بیشتر است. هضم کایو بسیار آسان بوده و معمولاً برای بیماران، پیران و کودکان خردسال تهیه می‌شود. در آشپزی ژاپنی اصولاً کایو بدون مواد دیگر و بصورت ساده درست می‌شود اما در غذاخوری‌ها برای طعم دادن به کایو ممکن است از ایکورا، ساکه (ماهی)، تاراکو، تخم مرغ آب‌معدنی و دیگر مواد استفاده می‌شود. در روز هفتم ژانویه توسط بعضی از مردم ژاپن نوعی کایو به نام ناناکوسا (به معنی هفت سبزی) که در آن هفت نوع سبزی بکار رفته پخته می‌شود. این اعتقاد در بین مردم وجود دارد که با خوردن این نوع هفت سبزی در سال پیش رو از انواع بیماری‌ها مصون می‌مانند. [۲]
جستارهای وابسته[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ شله (غذا) موجود است. |
پانویس[ویرایش]
- ↑ لغت نامه دهخدا
- ↑ Corporate Author、総合 調理用語辞典、 244。
منابع[ویرایش]
- Corporate Author、 。 総合 調理用語辞典。 社団法人 全国調理師養成施設協会、 2012。
