لواسان
لواسان لواسون |
|
---|---|
کشور | ایران |
استان | تهران |
شهرستان | شمیرانات |
بخش | لواسانات |
سال شهرشدن | ۱۳۴۹[۱] |
مردم | |
جمعیت | ۱۵٬۷۰۶ (۱۳۹۰) |
جغرافیای طبیعی | |
مساحت | ۷۰ کیلومتر مربع |
ارتفاع از سطح دریا | ۱۷۰۰ متر |
اطلاعات شهری | |
پیششماره تلفنی | ۰۲۱ |
وبگاه | http://www.لواسان.com |
تابلوی خوشآمد به شهر | |
لَواسان یکی از شهرهای بخش لواسانات در شهرستان شمیرانات استان تهران است. در اصطلاح عامیانه به این شهر لواسون میگویند. این باغشهر که بیشتر خانههای آن بصورت ویلایی و مدرن بنا شدهاند، دارای بناهایی است که چندین سال پیاپی بعنوان شاهکار معماری سال کشور برگزیده شدهاند. لواسان یکی از گرانقیمتترین و امنترین شهرهای ایران میباشد و بسیاری از ایرانیان ثروتمند و سرشناس در این شهر ویلا دارند. لواسان را بعضاً بورلی هیلز یا سوییس ایران مینامند.
لواسان به خاطر داشتن آب و هوای پاکیزه و چشماندازهای بکر و زیبا از رودخانه جاجرود و دریاچهٔ زیبای سد لتیان شهرت یافته است.
شهر لواسان در ۱۱ کیلومتری شمال شرق تهران قرار دارد و به عنوان نزدیکترین منطقهٔ خوش آب و هوا و ییلاقی شهر تهران به حساب میآید. فاصله این باغشهر تا اتوبان بابایی تهران حدود ۷ کیلومتر میباشد که در کمتر از ۱۵ دقیقه میتوان به آن دسترسی داشت. از جمله محله هاي لواسان عبارت اند از : شورکاب، گلندوک ، سبو کوچک و سبو بزرگ، تک مزرعه،احمد آباد می توان اشاره کرد.
محتویات
- ۱ جمعیت
- ۲ مکان نگاری
- ۳ ریشهشناسی لواسان و پارهای از تاریخ منطقه
- ۴ نام صحیح شهر لواسان و غلطهای مصطلح در مورد آن
- ۵ زبان گفتاری
- ۶ نژاد مردم لواسان
- ۷ امنیت
- ۸ هوشمندسازی
- ۹ سد لتیان و لواسان
- ۱۰ محلههای داخل محدوده شهری لواسان
- ۱۱ مناطق حومه لواسان در بخش لواسانات
- ۱۲ آثار باستانی و ملی شهر لواسان
- ۱۳ آثار باستانی و ملی حومه شهر لواسان در بخش لواسانات
- ۱۴ جاذبههای طبیعی و گردشگری شهر لواسان
- ۱۵ جاذبههای طبیعی و گردشگری حومه شهر لواسان در بخش لواسانات
- ۱۶ مکانهای مذهبی شهر لواسان
- ۱۷ مکانهای مذهبی حومه شهر لواسان در بخش لواسانات
- ۱۸ نشریات محلی
- ۱۹ جستارهای وابسته
- ۲۰ پانویس
- ۲۱ منابع
جمعیت[ویرایش]
این شهر در سرشماری سال ۱۳۹۰ دارای ۱۵٬۷۰۶ نفر جمعیت بوده است که شامل ۸۰۷۸ نفر مرد، ۷۶۲۸ زن و ۵۰۳۳ خانوار بوده است.
مکان نگاری[ویرایش]
شهر لواسان در دامنهٔ رشته کوه البرز و در موقعیت ۳۵٫۸° عرض شمالی و ۵۱٫۶° طول شرقی واقع شده است. متوسط ارتفاع شهر ۱۷۰۰ متر از سطح دریا است که در ساحل دریاچه سد لتیان به ۱۶۰۰ متر و در شمالیترین نقاط شهر به ۱۸۵۰ متر میرسد.[۲]
شهر لواسان را از شمال، کوههای ورجین، باغدره، کند و افجه، از سمت باختر کوههای قصران، از سمت شمال خاوری و خاور کوههای ایرا، فیل زمین، لواسانکوه و جاجرود و از جنوب کوههای تلو، قوچک، زینکوه و اراکوه در بر میگیرند.
این شهر مرکز بخش لواسانات میباشد. بخش لواسانات مناطق زیادی را دربر میگیرد اما بدنهٔ شهر لواسان را از باختر به خاور محلههای لشگرک، باغ سرهنگ قریب، نوشانی، اصطلک، توک مزرعه، اصطلک پایین (کشفیا)، چناربن، احمدآباد، باستی، شورکاب، جائیج (جاج)، گلندوک (گلهم دو رودک)، نجارکلا (شامل سیدپیاز)، دستگرد، قاضیآباد، ناران، کلاک، باغ دره، سبو کوچک، تیمورآباد، ناظم آباد و سبو بزرگ تشکیل میدهند. هر یک از محلههای نامبرده فوق تا قبل از تأسیس شهرداری لواسان در سال ۱۳۴۹ توسط باغات و مزارع احاطه شده بودند اما با رشد شهرنشینی و مهاجرت و گسترش شهر لواسان که ناگزیر همراه با تخریب باغات و مزارع و تبدیل آنها به ساختمانهای مسکونی و ویلاها بوده است؛ به مرور بزرگتر شده و به همدیگر چسبیده، یکپارچه و ادغام گردیدهاند.
ریشهشناسی لواسان و پارهای از تاریخ منطقه[ویرایش]
- لواسان در زبان پارسی پهلوی به معنای لبه یا تیغه کوهی است که محل طلوع خورشید میباشد و از دو بخش «لو» و «آسان» تشکیل شده که معانی آنها بدین شرح است: ۱- لو به معنی «لب یا لبه، سره و تیغه کوه» است همچنانکه در لهجه قدیم مردم تهران «لواشُدَنِ خورشید (به لهجه محلی: لَواشُویَن)» به معنی به سر کوه رسیدن نور خورشید به هنگام غروب است، همچنین به معنای به قله کوه رسیدن انسان یا حیوانات نیز میباشد؛ همچنین لو در این گویش به معنی کنار است (مثل "لو دره" که به چم کنار درهاست). "لو" به معنی سره و تیغه کوه در نام نقاطی از معابر کوهها در راههای کوهستانی قصران نیز در پارهای از آبادیهای قصرانِ درونی بکار میرود، مانند سرلو در نزدیکی افجه یا «سر لو فشم (مخففا سلّو فشم)» میان آبادیهای آهار و فشم و «سرلوآهاربَشم (مخففا سلّوآهاربشم)» میان آبادیهای شهرستانک و آهار و غیره... در کل "لو" صورت محلی کلمه لب (در زبان پهلوی: لَپ[lap]) است و دلیل آن اینکه: هنرمندان لواسانی که در طهران قدیم کار میکردهاند، خود را لباسانی میخواندهاند؛ چنانکه نام سازندهٔ در قدیمی و نفیس بقعه سید اسماعیل در تهران که مورخ به تاریخ ۸۸۶ هجری است؛ در سرلوحه آن چنین خوانده میشود: "عمل استاد حسین بن حسن نجار لباسانی" و همچنین نام سازندگان صندوق بقعه امامزاده یحیی، که از سال ۸۹۵ هجری بجا مانده چنین است: " عمل استاد حسین و اخوه محمد بن حسن لباسانی" و نیز در کتیبه مرقد امامزاده قاسم در شمیران به تاریخ ۹۶۳ هجری چنین خوانده میشود: " بعمل قطب الدین بن سیف نجار بن اسکندر معصوم لباسانی". ضمناً از تبدیل یافتن "واو" و "ب" به یکدیگر در زبانهای کهنه و نوی ایرانی شواهد فراوانی مثل "واته" و "باد"، "بالاً و "والاً و صدها مثال دیگر وجود دارد. ۲- واژه آسان که صفت فاعلی از مصدر "آسدن" و ریشه "آس" به معنی بلند شدن و برخاستن و نیز آمدن است، همان است که در نامگذاری سرزمین فارسی زبان خراسان نیز بکار گرفته شدهاست و الف و نون در آخر دو کلمه لواسان و خراسان علامت صفت فاعلی است نه پسوند مکان. خور یا خُر در نام خراسان (یا خوراسان) به معنی خورشید بوده و در کل به معنی جایی میباشد که خورشید از آن بالا میآید و طلوع میکند؛ چنانکه فخرالدین اسعد گرگانی که در حدود سال ۴۴۶ هجری داستان ویس و رامین را که از ماجراهای افسانه آمیز دوره اشکانی و در اصل به زبان پهلوی بوده، به نظم فارسی برگردانده است، در معنی خراسان اینچنین سرودهاست:
زبان پهلوی هر کو شناسد | خراسان آن بود کز وی خور آسد | |
خور آسد پهلوی باشد خور آید | عراق و پارس را خور زو بر آید | |
خورآسان را بود معنی خورآیان | کجا از وی خورآید سوی ایران |
دیگر موارد نیز اثبات مینماید که شبههای در این که آسان به معنی برآینده و سرزنندهاست، وجود ندارد، مثلاً بهمین معنی کلمه آسغ در لهجه بلوچی و آسین در لهجه استرآبادی (گرگانی) که به معنی آمدن میباشند در این گویشها وجود دارند و در لهجه بلوچی نیز آسان با کلمه روش (از ریشه روشن و روشنائی) ترکیب شده و به صورت "روش آسان" معنی برآمدن آفتاب و برخاستن خورشید گرفتهاست. در زبان ارمنی نیز کلمه اَسَن که از زبانهای ایرانی (پهلوی) به عاریت گرفته شده بهمین معنی موجود است. همچنین استاد پورداوود در مقاله خورشید، مندرج در یشتها ذکر کرده است: «خراسان نیز که از قدیم تا به امروز اسم ایالت شرقی ایران است به معنی مشرق است، که جزء اخیر این اسم (آسان) به معنی برآینده و بالاروندهاست»، با توجه به تفصیلات فوق لواسان نیز به همان صورت به معنای لبه یا جایی است که در آن «بالا آمدن» (اشاره به خورشید) صورت میپذیرد بنابراین با لفظی بهتر میتوان گفت لواسان به معنای تیغه کوهی است که محل برآمدن خورشید میباشد زیرا در اصطلاح و شیوه ایرانیان اینطور بوده است که آغاز بامداد را به برآمدن خورشید از پشت کوه یاد میکردهاند و بویژه رشته کوه البرز را جایگاه طلوع خورشید میدانستهاند که مثال از این باب فراوان است و ذکر چند نمونه از آن به شرح زیر است: جنیدی از ادیبان و شاعران سدهٔ چهارم هجری چنین سروده است:
شبگیر صبوح را ز سر گیر | بر بانگ خروس و نالهٔ زیر | |
خورشید که برزند سر از کوه | آن به که خورد ز جام تشویر |
، فردوسی به این صورت سروده است:
چو خورشید تابان برآمد ز کوه | برفتند گردان همه همگروه |
، و نیز:
چو خورشید برزد سر از برز کوه | میانها ببستند توران گروه |
، و نیز:
چو برزد سر از کوه تابنده شید | برآمد سر و تاج روز سپید |
. منوچهری نیز بدین نحو سروده است:
سر از البرز برزد قرص خورشید | چو خون آلوده دزدی سر ز مکمن |
، در اوستا، البرز محل طلوع و غروب خورشید دانسته شده و در مهریشت بند ۱۱۸ آمده است: (با ستایش پسین، یا ستایش پیشین، من تقرب میجویم مادامی که خورشید از بالای آن (کوه) بلند هرا (هرابرز یا البرز) طلوع کند و غروب نماید) و در وندیداد چنین آمده است: (برخیز ای خورشید با اسبان تندرو از میان کوه البرز عبور کن و جهان را منور و روشن گردان).[۳][۴][۵][۶][۷][۸]
- نام لواسان را نخستین بار ناصر خسرو قبادیانی بلخی در حدود هزار سال پیش در اوایل کتاب سفرنامهء خود بدین صورت در باب کوه دماوند ذکر کرده است: «میان ری و آمل کوه دماوند است مانند گنبدی که آن را لواسان گویند». بنابراین لواسان ابتدا به کوه دماوند اطلاق شده و سپس بر منطقه کوهستانی غرب و جنوب غرب کوه دماوند یعنی لواسانات نهاده شده است که حد میان ری و کوه دماوند محسوب میشود و با توجه به اینکه در پهنه قصران (معرب کوهسران) که شامل لواسانات، رودبارقصران، مابقی شمیرانات و تهران (بجز ری) نیز میشود؛ کوه فراوان است و از این همه کوه، در رشته شرقی آن بویژه کوه دماوند که مرتفعترین قله این پهنه وسیع است، این خاصیت وجود دارد که آفتاب بامدادی برای مردم هر دو قصران (علیا و سفلی) از آنجا سر بر میزند، نام لواسان به معنای تیغهٔ طلوع خورشید برای این منطقه نامی بسیار با مسمی و زیبا به نظر میرسد با توجیهی بدین تلخیص که در هر بامداد در پهنه شمالی ری قدیم و تهران کنونی آفتاب از آنجا (یعنی شرق) طلوع میکند.[۹]
- لازم است ذکر شود که گاهی از شهر لواسان در منابع و کتب تاریخی به صورت «کوشک دشت» یاد شده است. کوشک دشت به معنای دشتی است که کاخی در آن واقع میباشد. حسین کریمان نگارنده کتاب قصران (کوهسران) در ذکر حد شرقی قصران مینویسد: علی کامهٔ دیلمی که از سرداران صحنهٔ سیاست به عهد آل بویه بود و فخر الدوله بسال ۳۷۳ هجری او را از میان برداشت، در قصران برای خویش کاخی پی افکند و بعدها آن محل را کوشک دشت گفتند و کوشک دشت امروز شهر لواسان را گویند. میر سید ظهیر الدین مرعشی در تاریخ طبرستان و رویان و مازندران در ذیل شرح خروج الثائر باللّه علوی گفته: «علی کامه را در طبرستان نایب خود گردانید و خود به عراق رفت. علی کامه در قصران به کنار جاجرود قصر بنیاد کرد و آنجا میبود. الحال آن وادی را کوشک دشت میخوانند، و تلی که آنجاست قصر علی کامه بوده است.[۱۰][۱۱] حاج معصومعلی شاه نیز در کتاب طرائق الحقایق از پهنه فعلی شهر لواسان با نام کوشک دشت یاد کرده است. هنوز برخی از بقایا و آثار این کاخ در نزدیکی سد لتیان مشاهده میشود.
نام صحیح شهر لواسان و غلطهای مصطلح در مورد آن[ویرایش]
نام شهر لواسان بدون پسوند یا پیشوند میباشد و نباید آن را با دهستان لواسان کوچک و یا دهستان لواسان بزرگ که دیگر مناطق بخش لواسانات هستند، اشتباه گرفت. گاهی اشتباهاً آنرا شهر گلندوک یا شهر لواسان کوچک مینامند که این اسامی غیررسمی بوده و کاربرد ندارند زیرا دهستان لواسان بزرگ و یا مرکز آن یعنی روستای لواسان [بزرگ] شهر نیستند که برای رفع تشابه اسمی با آنها از پسوند استفاده شود و اگر هم روزی شهر شوند وسعت آنها به اندازهای نیست که بزرگتر از شهر لواسان باشند. اطلاق نام محله گلندوک بر کل شهر لواسان که تنها یکی از چندین محله شهر لواسان است نیز یک غلط مصطلح دیگر است که در برخی موارد دیده میشود در حالیکه برخی محلههای شهر لواسان مثل نجارکلا و سبو از وسعت بیشتری برخوردارند و تنها دلیل این امر آنستکه شهرداری لواسان در بدو تأسیس در محله گلندوک احداث گردیده است. لازم است ذکر شود که شهر فرحناز نام سابق شهر لواسان بود که در دوره پهلوی دوم برای مدت کوتاهی بر روی این شهر نهاده بودند که با اعتراض اهالی شهر مجدداً به صورت شهر لواسان نامگذاری شد. فرحناز پهلوی یکی از دختران محمدرضا پهلوی آخرین شاه ایران میباشد که در حال حاضر در نیویورک زندگی میکند.[۱۲]
زبان گفتاری[ویرایش]
زبان گفتاری اکثر ساکنین لواسان فارسی معیار با لهجه تهرانی است. اما ریش سفیدان و کهنسالان بومی و قدیمی لواسان به گویش فارسی لواسانی که همان لهجه قدیم تهرانی است، صحبت میکنند که این گویش تقریباً در حال نابودی است.[۱۳][۱۴][۱۵]
نژاد مردم لواسان[ویرایش]
نژاد مردم بومی شهر لواسان و مناطق دیگر لواسانات آریائی و همانند شهر ری باستان از شاخه مادها میباشد که به مرور زمان در پی مهاجرتهای اقوام بنا به دلایل گوناگونی مثل جنگ، تجارت، کار، تبعید، حکمرانی و... اختلاطهایی با یونانیها، سادات هاشمی و نیز اقوام دیگر ساکن در فلات ایران داشتهاست. امروزه مهاجرتهای انبوه مناطق مختلف کشور به تهران که لواسان را نیز تحت شعاع قرار دادهاست؛ سبب گشته عدهای مهاجر از اقصی نقاط ایران بافت جمعیتی لواسان را تا حد محسوسی تغییر دهند. اما در کل بیشتر مهاجرتهای سالهای اخیر که به علت هوای سالم و معتدل و طبیعت سرسبز و زیبای لواسان و وجود شرایط خوب و کافی جهت ساخت و ساز ویلاها و منازل مسکونی و نزدیکی به پایتخت صورت گرفته از ساکنین شمال تهران یعنی شمیران بوده و میتوان آن را سرریز جمعیت تهران بعلت ازدحام جمعیت و آلودگی هوای تهران قلمداد نمود.[۱۶][۱۷]
امنیت[ویرایش]
پروانه مافی، فرماندار سابق شهرستان شمیران، در دی ماه سال ۱۳۸۵ ضمن خبر از نامزدی شهر لواسان برای عضویت در جامعه جهانی ایمن، انتخاب لواسان به عنوان نخستین شهر امن ایران و صد و یکمین شهر امن جهان را اعلام نمود.[۱۸]
هوشمندسازی[ویرایش]
لواسان نخستین شهر هوشمند ایران و ۱۳۱اُمین شهر هوشمند جهان میباشد. در راستای پروژه هوشمندسازی لواسان، این شهر مجهز به سیستم مانتورینگ (نصب حدود ۴۰ دوربین در سطح شهر) گردید تا علاوه بر کنترل سرعت غیرمجاز، از ساخت و سازهای غیرقانونی در سطح شهر جلوگیری شود. همچنین مجهزسازی شهر به سنسورهای زلزله سنج و کنترل آب و هوا و نیز مجهزسازی مینی بوسها به سیستم جی پی اس در دستور کار قرار دارد و در آیندهای نه چندان دور ابر وای فایِ اینترنتِ پرسرعت و رایگان، آسمان شهر لواسان را فرا خواهد گرفت.[۱۹]
سد لتیان و لواسان[ویرایش]
در جنوب شهر لواسان سد لَتیان قرار دارد که در سال ۱۳۴۶ به بهرهبرداری رسیدهاست. این سد بتونی نقش بسزایی در تأمین آب و برق شهر تهران دارد. نام این سد قبل از انقلاب فرحناز بودهاست. رودخانهٔ جاجرود که از ارتفاعات کوههای دربندسر، گرمابدر، ایگل، زایگان و قسمت جنوبی توچال (بخشی از کوههای البرز مرکزی) سرچشمه میگیرد آبریز اصلی سد است. رودخانههای لوارک (کند)، افجه و لار (برگ جهان)و نیکنامده که قبل از احداث سد شاخههایی از رود جاجرود بودند و به جاجرود میریختند با گذر از لواسان، امروزه به خود دریاچهٔ سد میریزند. قبل از احداث سد در مکان امروزی دریاچهٔ سد، روستای آباد گارکلو و باغستانی که به آن شانی (شاهانی) میگفتند وجود داشته که دولت با قیمت خوبی زمینهای اهالی را در سال ۱۳۴۳ خریداری نمود و اهالی در محلههای نجارکلا، شورکاب، ناران و کلاک ساکن شدند.
لتیان، گارکلو (گهواره کلو یا زینکوه محله نیز میگفتند زیرا در پای کوه زینکوهاست)، ده سید، حسنآباد، نازیآباد، میرودک، و سربیشه آبادیهای زیر آب رفته هستند.
محلههای داخل محدوده شهری لواسان[ویرایش]
- لشگرک
- باغ سرهنگ قریب
- نوشانی
- اصطلک
- توک مزرعه
- اصطلک پایین (کشفیا): (اکثر ساختمانها و ادارات دانشگاه پیام نور واحد لواسانات در این محله قرار دارد)
- چناربن
- احمدآباد
- باستی یا همان شهرک باستی
- شورکاب
- جائیج (جاج): این محله باستانی و دارای تاریخ مدون است و از نظر رسمی و ثبتی شهرک سپاه، شهرک مخابرات (آزادگان) و شهرک پرواز را نیز دربرمیگیرد. نام جاجرود از این محل مشتق شده است.
- گلندوک (در اصل: گلهم دو رودک)
- نجارکلا (این محله شامل محله سیدپیاز هم میشود و در قدیم مرکز لواسانات، رودبارقصران، بومهن و سیاهرود بود)
- دستگرد
- قاضیآباد (قاضی با)
- کلاک
- ناران (نارون)
- باغ دره
- سبو کوچک (سب کوچیک)
- تیمورآباد
- ناظم آباد
- سبو بزرگ (سب بزرگ)
مناطق حومه لواسان در بخش لواسانات[ویرایش]
بخش لواسانات به غیر از شهر لواسان و محلههای داخل آن، مناطق دیگری را شامل میگردد که در دو منطقه دیگر بنامهای دهستان لواسان بزرگ و دهستان لواسان کوچک قرار دارند و در حومه شهر لواسان واقع شدهاند که به مجموع همه آنها بخش لواسانات میگویند:
- دهستان لواسان کوچک شامل: پارک ملی لار، افجه، انباج، برگ جهان، بوجان، پشت لاریجان، راحت آباد، زیاد آباد، سینک، کردیان، کُند بالا، کُند پایین، کیور، گندم مجد، مزرعه سادات، ناصرآباد، هنزک، امامه، رودک، زردبند
- دهستان لواسان بزرگ شامل: ایرا، پورزند سفلی، پورزند علیا، پورزند وسطی، تأسیسات سدلتیان، جوزک، چهار باغ، رسنان، علایین، کلان، روستای لواسان [بزرگ]، مزرعه شاه نشین، نیکنام ده، هیزم دره
آثار باستانی و ملی شهر لواسان[ویرایش]
|
|
- تپه شورکاب در ضلع شمالی شورکاب ودر جنوب محله باستی واقع میباشد
آثار باستانی و ملی حومه شهر لواسان در بخش لواسانات[ویرایش]
جاذبههای طبیعی و گردشگری شهر لواسان[ویرایش]
|
جاذبههای طبیعی و گردشگری حومه شهر لواسان در بخش لواسانات[ویرایش]
کوههای سر به فلک کشیده، دشتهای نیمه هموار، باغستانها، درختان کهنسال و رودخانهها از جمله جاذبههای گردشگری بخش لواسانات است که تعدادشان بسیار زیاد است و اسامی تعدادی از آنها بشرح زیر است:
- دشت لار یا همان پارک ملی لار: این دشت جزو بخش لواسانات استان تهران است و نباید با سد لار که در نزدیکی این دشت واقع و جزو استان مازندران است اشتباه گرفته شود. این دشت خود شامل دو قسمت است (لار خشکه یا قُلقُلک (لار کوچک) در جنوب لار و نزدیک افجه و دشت مرغسر (لار بزرگ) به طول شصت کیلومتر و پهنای بین ۶ تا ۸ کیلومتر در شمال پهنه لار)
- دشت هویج در افجه
|
|
|
مکانهای مذهبی شهر لواسان[ویرایش]
در شهر لواسان سه امامزاده بنامهای امامزاده عبدالله و امامزاده فضلعلی و امامزاده پیرعطا بترتیب در محلههای جائیچ (جاج)، ناران و سبوبزرگ شهر مدفون هستند. متولیان امامزادههای لواسان اغلب افراد بومی هستند. هر محله شهر لواسان حداقل یک مسجد و چند حسینیه و تکیه دارد. حسینه علی پروین در منزل شخصی اش واقع در محله شورکاب لواسان احداث گردیدهاست.[۲۰]
مکانهای مذهبی حومه شهر لواسان در بخش لواسانات[ویرایش]
مسجدها، حسینیهها و امامزادهها از جمله مکانهای مذهبی لواسانات هستند. لواسانات برای بیشتر گردشگران منطقه خوش آب و هوایی است که با طبیعت بکر و آرامشش شناخته میشود اما همین منطقه قدیمی پر از زیارتگاهها و امامزادههایی است که شاید کمتر نامی از آنها شنیده شده باشد که تعداد آنها ۳۴ امامزاده و تعداد زیادی مسجد قدیمی است و جمع شدنشان در یک منطقه باعث میشود که لواسانات به عنوان یک مقصد گردشگری مذهبی هم شناخته شود. اسامی تعدادی از آنها به قرار زیر است:
|
نشریات محلی[ویرایش]
نشریه «لواسان» از سال 1394 به عنوان نشریهی رسمی شهر لواسان و شمیرانات شروع به فعالیت کرده است و به صورت ماهیانه منتشر میشود.
مدیر مسئول نشریه لواسان، «سیدصابر امامی» و سردبیر آن «رضا موهبتی» است.
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ «صفحه اصلی سایت شهرداری لواسان».
- ↑ «نقشه توپوگرافی شهر لواسان».
- ↑ "قصران"="قصران" «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 35».
- ↑ "قصران"="قصران" «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 36».
- ↑ "قصران"="قصران" «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 37».
- ↑ "قصران" «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 38».
- ↑ "قصران" «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 39».
- ↑ "قصران" «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 40».
- ↑ "قصران" «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 34».
- ↑ "قصران" «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 15».
- ↑ "قصران" «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 16».
- ↑ "مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی" «شهر فرحناز».
- ↑ "قصران" «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج ۱ ص ۵۷۹، ملا سحری طهرانی، زبان ملاسحری همانندی کامل با زبان دهنشینان کنونی شمیران همچون آبادیهای ونک و کن واوین و سولقان و رندان و غیره دارد».
- ↑ «گویشهای تاتی».
- ↑ «جغرافیای انسانی شمیران».
- ↑ «kurdologists , medes and Tati of Tehran: The Kurdologist Martin van Bruinessen argues against the attempt to take Medes as ancestors of the Kurds.[68 Modern scholars who consider central Iranian dialects, mainly those of Kashan area, and Tati of Tehran area as the only direct offshoots of the Median language.[74]»].
- ↑ "قصران" «قصران، نگارش دکتر حسین کریمان ج 1 ص 170 باب مردم قصران الف_نژاد و قبایل».
- ↑ «لواسان نامزد شهر ایمن ایران».
- ↑ http://www.isna.ir/news/94062516050/لواسان-نخستین-شهر-هوشمند-استان-تهران-می-شود
- ↑ «مداحی وسخنرانی رویانیان در حسینیه علی پروین».
منابع[ویرایش]
- اطلس گیتاشناسی استانهای ایران، تهران: ۱۳۸۳ خورشیدی.
- «قصران، نوشته دکتر حسین کریمان».
|
|