طاعون
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکیپدیا برای ارجاع به منابع با ارایهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بیمنبع را میتوان به چالش کشید و حذف کرد. |
طاعون | |
---|---|
یرسینیا پستیس seen at 200× magnification with a fluorescent label. This bacterium, carried and spread by fleas, is the cause of the various forms of the disease plague.
|
|
آیسیدی-۱۰ | A20 |
آیسیدی-۹ | 020 |
مدلاین پلاس | 000596 |
ایمدیسین | med/۳۳۸۱ |
پیشنت پلاس | طاعون |
سمپ | D010930 |
بیماری طاعون یک بیماری واگیردار است که عامل آن باسیل یرسینیا پستیس (Yersinia pestis) است. این باسیل گرم منفی است که با رنگهای اختصاصی مثل رایت و گیمسا و وایسون به صورت دو قطبی دیده میشود. رشد این باکتری در محیطهای حاوی خون و مایعات بافتی و در دمای ۳۰ درجه سانتی گراد به سرعت اتفاق میافتد. کلونیها به صورت نامنظم وخشن است. این باسیل در سال ۱۸۹۴، پس از سالها پژوهش، توسط الکساندر یرسین کشف شد. این بیماری کشنده بارها در طول تاریخ باعث بحرانهای شدید اقتصادی و اجتماعی شدهاست.
از دوران باستان تا کنون، چند بار بیماری خانمان سوز طاعون، سراسر اروپا، آسیا و آفریقا را فراگرفته است. طاعون (غدّه) خیارکی، یکی از مسریترین بیماریهای جهان است. در سده ۱۳۰۰ میلادی، نوعی از این بیماری به نام «مرگ سیاه» به مرگ بیش از یک چهارم مردم اروپا منجر گردید. شیوع بیماری طاعون در نیمهٔ اول قرن هفدهم، فقط در شهر لندن ۱۵۰۰۰۰ نفر را به کام مرگ کشاند.
محتویات
انتقال بیماری[ویرایش]
بیماری طاعون، غالباً از راه ککهای بدن موش مبتلا، به انسان سرایت میکند.
موش صحرایی سیاه مهمترین مسیر انتشار بیماری طاعون است اما برخلاف تصور عمومی جوندگان مخزن این بیماری نیستند بلکه خودشان اولین قربانی آن هستند و مرگ دستهجمعی موشها میتواند نشانه شیوع طاعون باشد. وقتی یک کک مبتلا به طاعون یک موش را گاز میگیرد باکتری طاعون را به او منتقل میکند. سپس ککهای دیگر با گاز گرفتن آن موش صحرایی به این بیماری مبتلا میشوند و با گاز گرفتن انسان آن را به انسان منتقل میکنند.
راههای دیگر ابتلا به طاعون، گازگرفتگی از طریق جوندگان، یا خوردن جاندار مبتلا به طاعون است. انتقال طاعون از انسان به انسان هم از طریق تماس و تنفس (در صورتی که فرد بیمار به طاعون ریوی مبتلا باشد) انجام میگیرد.
انواع بیماری[ویرایش]
طاعون میتواند به سه شکل در انسان ظاهر شود که این سه حالت میتوانند جدا یا همزمان با یکدیگر باشند.
طاعون خیارکی[ویرایش]
طاعون خیارکی متداولترین حالت طاعون است که طی نیش کک یا گازگرفتگی توسط موش آلوده به باسیل به وجود میآید. طاعون ابتدا باعث مرگ تعداد بسیار زیادی از موشها میشود؛ بنابراین، ککها به دنبال میزبان دیگر، به انسانها یا حیوانات خانگی حمله کرده و باعث آلودگی آنها میشوند. دورهٔ نهفتگی بیماری بین دو تا شش روز طول میکشد. سپس علایم اولیه، یعنی لرز و تب بالا، سرگیجه، درد شدید عضلات و مفاصل، کوفتگی و سر درد ظاهر میشوند. پس از ۲۴ ساعت، خیارکهایی بر روی بدن بیمار بهوجود میآیند. خیارکها غدد لنفاوی هستند که متورم شدهاند. این خیارکها معمولاً در اطراف ناحیهٔ نیش کک ظاهر میشوند و به تدریج بزرگ میشوند و بسیار دردناک و حساس هستند. از علایم دیگر کمشدن آب بدن و عطش دایمی بیمار است. درصورتی که بیمار بهموقع تحت علاج قرار نگیرد، علایم هشدار دهندهای همچون افزایش تعداد ضربانهای قلب، آشفتگی و هذیان ظاهر میشوند. در این صورت بیمار پس از ۳۶ ساعت میمیرد. البته بین ۲۰ تا ۴۰٪ این بیماران ممکن است به طور ناگهانی، پس از یک دورهٔ نقاهت طولانی، از مرگ نجات یابند.
طاعون عفونتی خون[ویرایش]
این طاعون بین ۱۰ تا ۲۰٪ طاعونها را تشکیل میدهد. طاعون عفونتی خون در ادامهٔ طاعون خیارکی بهوجود آمده و نوع شدید شدهٔ آن است که طی تکثیر زیاد باسیلها در دستگاه گردش خون، به صورت بیماری بروز میکند. این حالت هنگامی رخ میدهد که سیستم دفاعی غدد لنفاوی و سایر دفاعهای بدن فعال شدهباشد. ممکن است خیارکهای تشکیل شده آنقدر ریز باشند که دیده نشوند. این نوع طاعون باعث تورم میوکارد قلب و افزایش حجم آن و تخریب بافتهای کبد و طحال شود. افراد مبتلا به این نوع طاعون، دچار سرگیجه، حالت تهوع، اسهال، دردهای عضلانی وحشتناک، تخریب بافتها و کاهش زیاد فشار خون میشوند.
طاعون ریوی[ویرایش]
طاعون ریوی نسبت به طاعون خیارکی نادر است، اما به شدت مسری و به مراتب کشندهتر است. این حالت هنگامی رخ میدهد که باسیل یرسینیا پستیس مستقیماً از طریق ریه وارد بدن میشود (نه از طریق پوست). طاعون ریوی میتواند از طریق راه تنفسی، از بیماری که به طاعون خیارکی دچار است به فرد سالم منتقل شود. سرایت به بیماری از راه تماس با مایعات و لباسهای آلوده به باسیل یا تنفس قطرات معلق در هوا، که با عطسه یا سرفهٔ بیماران به محیط بیرون راه مییابند، انجام میگیرد. در این حالت، دورهٔ نهفتگی بیماری چند ساعت بیشتر طول نمیکشد. اولین علایم، تب، سرفهٔ شدید، اختلال در تنفس و استفراغ خون چرکآلود میباشد. فرد بیمار میتواند به حالت کما نیز برود. طاعون ریوی، حتی با درمان آنتیبیوتیکی نیز بسیار کشندهاست و فرد را در حد اکثر سه روز از پای درمیآورد.
طاعون حلقی[ویرایش]
نوع نا شایع طاعون که علائمی شبیه تونسیلیت دارد و در افرادی دیده میشود که ارتباط نزدیک با بیمارانی که انواع دیگر طاعون را دارند.
طاعون مننژ[ویرایش]
این نوع طاعون زمانی اتفاق میافتد که باکتری از سد خونی مغزی عبور کرده و ایجاد مننژیت میکند.
درمان[ویرایش]
باید توجه داشت که تا قرن نوزدهم، درمانی حقیقی برای طاعون وجود نداشت و تنها با کشف باسیل یرسینیا پستیس در سال ۱۸۹۴، دانشمندان در صدد درمان طاعون برآمدند.
درمان در گذشته[ویرایش]
مردم عهد باستان و قرون وسطی، در برابر طاعون، همچون در برابر دیگر بیماریهای عفونی، بی دفاع بودند. مبارزه در برابر طاعون برای مدتی بس طولانی، به اقدامهای زیر محدود بود:
- دعا به درگاه خدا و مقدسین
- سوزاندن افراد ناموافق با دین، یهودیان، جذامیان و جادوگران به دستور کلیسا
- حجامت
از سدهٔ شانزدهم به بعد، به قرنطینه کردن بیماران و خانوادهٔ بیماران، ضدعفونی و سوزاندن خانههای بیماران، ضدعفونی سکههای پول، ساختن بیمارستان در خارج از دیوارهای شهرها، قرنطینه کردن کشتیها و سوزاندن جنازهها بهدستور کلیسا اقدام صورتگرفت. گفته میشود که مهتران، پرورشدهندگان بز و افرادی که روغن حمل میکردند، از ابتلا به طاعون در امان بودند، زیرا بوی اسبها و بزها و روغن ککها را دور میکرد[نیازمند منبع].
درمان امروزه[ویرایش]
امروزه با استفاده از آنتیبیوتیک میتوان بیماری را درمان کرد و از میزان مرگ و میر ناشی از بیماری کاست از جمله آنتی بیوتیکهای مؤثر بر بیماری میتوان به استرپتومایسن اشاره کرد
واکسن[ویرایش]
برای جلوگیری از ابتلا به طاعون خیارکی یک واکسن وجود دارد، ولی تنها برای کسانی مورد استفاده قرار میگیرد که احتمال بالایی برای ابتلا به طاعون داشتهباشند، مثل سربازان (در بعضی شرایط) یا افرادی که با حیوانی سروکاردارند که احتمال آلوده بودن آنها بالاست. این واکسن برای مؤثر بودن باید با دوز بالا تزریق شود و هر چند وقت یک بار یادآوری شود، به همین دلیل باعث بروز آثار جانبی میشود. این واکسن در دسترس عموم قرار ندارد و دیگر ساخته نمیشود. از سال ۲۰۰۵ واکسنهای جدیدی در کانادا تحت آزمایش هستند.
سلاح بیولوژیکی[ویرایش]
طاعون از دیرباز به عنوان یک سلاح بیولوژیکی کاربرد داشتهاست.
ژاپنیها در جنگ جهانی دوم تحقیقات گستردهای در مورد پرورش و رهاسازی ککهای آلوده به طاعون در اراضی دشمن انجام دادند و نمونههایی از بمبهای حاوی تعداد زیادی موش و کک را ساختند. آنها در جریان همین آزمایشها گروهی از زندانیان غیرنظامی و اسیران جنگی چینی، کرهای و منچوری را به طاعون مبتلا کردند.[۱]
امروزه با توجه به اینکه طاعون به راحتی توسط آنتیبیوتیکها قابل درمان است نمیتواند سلاح بیولوژیکی مؤثری علیه کشورهای توسعهیافته باشد.
تاریخچه[ویرایش]
طاعون در شاهنشاهیهای ایران باستان در مقایسه با امپراتوری روم شرقی شیوع بسیار کمتری یافت. علت آنهم احترام به طبیعت و آلوده نکردن آبها و زمین بود که از اصول دین زرتشت است.[۲]
توسیدیدس، مورخ یونانی، در یکی از کتابهای خود از یک بیماری واگیردار، همزمان با جنگ اسپارت و آتن، در حدود سال ۴۳۰ ق.م. نام میبرد که تصور میشود طاعون بودهاست.
رومیان طاعون را انتقام آپولو پس از دزدی از یکی از نیایشگاههایش میپنداشتند. جالینوس برای اولین بار، توصیفاتی از این بیماری را (هنگامی که طاعون در شهر روم در سال ۱۶۶ واگیر پیدا کرد) به قلم آوردهاست.
در سال ۱۳۴۷ میلادی، کشتیهایی که از آسیا میآمدند، باعث ایجاد طاعون و مرگ یک چهارم تا یک سوم جمعیت اروپا طی سه سال شدند. این اپیدمی طاعون به طاعون سیاه یا مرگ سیاه معروف است.
پس از طاعون سیاه، همهگیری طاعون لندن (۱۶۶۶–۱۶۶۷) و مارسی (۱۷۲۰) نیز دو همهگیری فراگیر بودند.
همهگیری چین در سال ۱۸۹۴ به کشف باسیل یرسینیا پستیس توسط الکساندر یرسین انجامید و آخرین اپیدمی فراگیر تا کنون بود.
وضعیت کنونی طاعون[ویرایش]
طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، قارهٔ آفریقا (ماداگاسکار، موزامبیک، تانزانیا، جمهوری دموکراتیک کنگو) و سپس آسیا (هند) بالاترین آمار مبتلایان به طاعون را دارند. این دو قاره به تنهایی ۹۹٪ مناطق طاعونزده در سال ۱۹۹۷در جهان را تشکیل میدادند. در آمریکای جنوبی و غرب ایالات متحده آمریکا نیز در سال ۱۹۹۷ چند مورد اعلام شدهبود.
نقش طاعون در هنر و ادبیات[ویرایش]
ترس و وحشت از ابتلا به طاعون، ناآگاهی از چگونگی درمان یا جلوگیری آن و مرگ دردناک افراد طاعونزده هنرمندان را از عهد باستان تا اوایل اواسط رنسانس به ابراز احساسات و توصیف طاعون برانگیختهاست. از این رو تابلوهای نقاشی، مجسمهها و آثار زیادی امروزه میتوانند اطلاعات ارزندهای از وضعیت مردم قرون گذشته را در برابر طاعون (و دیگر بیماریهای مسری چون وبا، ...) را در اختیار ما بگذارند. از آثار نوشتاری نیز میتوان به خاطرات سال سیاه طاعون از دانیل دوفو (۱۷۲۰)، طاعون از آلبر کامو، زمان رازها از مارسل پانیول، و آثار دیگر بسیاری اشاره کرد. طاعون همچنین یکی از مضامین اصلی کتاب دن براون به نام دوزخ است.[۳]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «یازده سلاح مخفی ترسناک که ژاپنیها در طول جنگ جهانی دوم طراحی کرده و ساخته بودند».
- ↑ تورج دریایی، شاهنشاهی ساسانی، برگردان مرتضی ثاقبفر، نشر ققنوس، چاپ یکم، ۱۳۸۳. ISBN 964-311-436-8، ص179.
- ↑ دن براون، دوزخ، ترجمهٔ حسین شهرابی، انتشارات کتابسرای تندیس، چاپ سوم، تهران، ۱۳۹۲.
http://dinosoria.com/peste.htm بیماری طاعون (مرگ سیاه) و دوران سیاه سلامتی
|
|