زبان‌های دراویدی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

دراویدی یک خانواده زبانی شامل حدود ۷۳ زبان[۱] از جمله ۴ زبان نوشتاری تامیلی، تلوگو، کانارا و مالایالم است که اعضای قوم دراویدی به آن سخن می‌گویند.

شمار دراویدی زبان‌ها بیش از ۲۱۵ میلیون نفر است. آن‌ها بیشتر در جنوب هند و شمال شرق سریلانکا ساکنند و در هند زبان‌هایی از این خانواده زبان رسمی ۴ استان آندراپرادش، تامیل نادو، کرالا و کارناتاکا هستند[۲].

مرکز و شرق هند، بخش‌هایی از بنگلادش، نپال و پاکستان و مناطقی در بلوچستان ایران و افغانستان نقاط دیگری هستند که جمعیت قابل توجهی از این مردم را در خود جای داده‌اند. جمعیت مهاجر دراویدی در کشورهایی چون مالزی و سنگاپور نیز قابل توجه است.

Dravidian 
 Southern 
 South
 (Tamil–Tulu) 
 Tamil–Kannada 


زبان تامیلی



زبان مالایالم



 Kodagu 

Kodava



Kurumba





Kota



Toda



 Kannada–Badaga 

زبان کانارا



Badaga




 Tulu 

Koraga



تولو (incl. Bellari?)



Kudiya




 South-Central 
 (Telugu–Kui) 
 Gondi–Kui 
 Gondi 

Gondi



Maria



Muria



Pardhan



Nagarchal



Khirwar





Konda



Mukha-Dora





Kui



Kuvi



Koya





Manda



Pengo




 Telugu 

زبان تلگو



Chenchu





 Central 
 (Kolami–Parji) 


Naiki



Kolami





Ollari (Gadaba)



Duruwa




 Northern 
 Kurukh–Malto 

Kurukh (Oraon, Kisan)


 Malto 

Kumarbhag Paharia



Sauria Paharia





زبان براهویی




منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]