| سمنانی |
| پراکندگی جغرافیایی: |
ایران |
| خانواده زبان: |
هندواروپایی
|
| تقسیمات: |
|
زبان‌های سمنانی گروهی از زبان‌های ایرانی شاخهٔ شمال غربی هستند[۱] که در استان سمنان گویشور دارند. این زبان‌های ویژگی‌های مشترک زیادی با زبان‌های کناره دریای خزر دارند.
در منابع شش زبان جزو این گروه ذکر شده است، که برخی از آن‌ها ممکن است درواقع گویش باشند:
مقایسهٔ واژگان هم‌ریشه
| فارسی |
سرخه‌ای |
لاسگردی |
سنگسری |
افتری |
بیابانکی |
| سگ |
esbā |
esbe |
esbe |
espa |
esba |
| دختر |
dukkey |
dot |
döt |
dut |
dut |
| خون |
xün |
|
|
|
xün |
| بزرگ |
masīn |
masīn |
mas/yale |
masīn |
|
| بینی |
ven |
vinī |
xunī |
vinī |
vēnī |
| برف |
vār |
var |
varf |
|
var |
| مار |
|
|
mohur |
|
mahar |
| ماه |
|
|
mūng |
|
māye |
| زن |
žiki |
žaki |
žekeyn |
džek |
džinakā |
|
|
|
| شاخه |
زبان‌های ایرانی غربی
|
|
| شمال غربی |
|
|
| جنوب غربی∗ |
|
|
| شاخه |
زبان‌های ایرانی شرقی
|
|
| شمال شرقی |
|
|
| جنوب شرقی |
|
|
^ بلوچی به‌خاطر مهاجرت گویشورانش، از نظر جغرافیایی به جنوب‌شرق فلات ایران منتقل شده‌است.
^ شاخهٔ جنوب‌غربی را شاخهٔ فارسی‌تبار نیز می‌گویند.
^ بیشتر زبان‌شناسان، اوستایی را در مرز شاخه‌های غربی و شرقی دسته‌بندی می‌کنند.
|
|
