بَشکَردی یا بَشاکَردی، نام یکی از زبان‌های ایرانی از گویش‌های غربی است. بَشکَردی نام گویش‌هایی است که بین گویش‌های فارس و لارستان در غرب، و زبان بلوچی در جنوب‌شرق ایران قرار می‌گیرند. گویش بَشکَردی فقط مخصوص به بَشاکَرد نیست و با گویش لارستانی و کُمزاری (کومزاری) در یک گروه قرار می‌گیرند. مردم منطقهٔ بزرگ و پهناور هشتبندی (هشتبندی) و بخش رودخانه در استان هرمزگان و شهرستان‌های منوجان و کَهنوج و قلعه‌گنج در جنوب استان کرمان و مناطق دیگر به این گویش با تفاوت‌های اندک صحبت می‌کنند.[۱]
- ↑ دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، جلد دهم، تهران، ۱۳۸۰، صص ۵۴۸–۵۴۹
|
|
|
| شاخه |
زبان‌های ایرانی غربی
|
|
| شمال غربی |
|
|
| جنوب غربی∗ |
|
|
| شاخه |
زبان‌های ایرانی شرقی
|
|
| شمال شرقی |
|
|
| جنوب شرقی |
|
|
^ بلوچی به‌خاطر مهاجرت گویشورانش، از نظر جغرافیایی به جنوب‌شرق فلات ایران منتقل شده‌است.
^ شاخهٔ جنوب‌غربی را شاخهٔ فارسی‌تبار نیز می‌گویند.
^ بیشتر زبان‌شناسان، اوستایی را در مرز شاخه‌های غربی و شرقی دسته‌بندی می‌کنند.
|
|
