کرتیان
| Kartids سلسله آل کرت / کرتیان |
||||
| پادشاهی | ||||
|
||||
 |
||||
| پایتخت | هرات | |||
| دین | اسلام | |||
| ساختار سیاسی | پادشاهی | |||
| امیر | ||||
| - ۶۴۳–۶۷۶ | شمس‌الدین محمد | |||
| - ۶۷۷–۷۰۵ | رکن‌الدین کهین | |||
| - ۷۰۵–۷۰۶ | فخرالدین | |||
| - ۷۰۷–۷۲۹ | غیاث‌الدین | |||
| - ۷۲۹–۷۳۰ | شمس‌الدین محمد | |||
| - ۷۳۰–۷۳۲ | ملک حافظ | |||
| تاریخچه | ||||
| - تأسیس | ۶۴۳/1244 | |||
| - انقراض | ۷۸۳/1383 | |||
آل کرت (۶۴۳-۷۸۳ق). عنوان سلسله‌ای از امرا که از حدود ۶۴۳ تا ۷۸۳ق در خراسان استقلال داشته‌اند.
تاریخچه[ویرایش]
اوّلین امیر این سلسله و در واقع مؤسس آن ملک شمس‌الدین محمد بن ابوبکر نام داشته و نسب او به سلاطین غور می‌پیوسته‌است.
مرکز امارت این خاندان در هرات بوده و مجموعاً هشت تن از آنها در خراسان امارت کرده‌اند.[۱]
آل‌کرت طبقه‌ای از ملوک شرق ایران از نژاد غوریان که از ۶۴۳ تا ۷۹۱ ه.ق. حکومت رانده‌اند و پایتخت آنان هرات بود.
فرمانروایان[ویرایش]
سرسلسلهٔ این دودمان شمس‌الدین محمد دخترزادهٔ ملک رکن‌الدین، و او بزمان جدّ خویش رکن‌الدین یکی از سران سپاه و از مقربین چنگیزخان بود (۶۴۳–۶۷۶)، و پس از او رکن‌الدین کهین پسر شمس‌الدین محمد بجای او نشست (۶۷۷–۷۰۵)، و بعد از رکن‌الدین کهین پسر او فخرالدین بمقام پدر رسید (۷۰۵–۷۰۶)، چهارمین فرمانروای این سلسله غیاث‌الدین پسر فخرالدین است (۷۰۷–۷۲۹)، و پنجمین آنان شمس‌الدین محمد (۷۲۹–۷۳۰)، ششمین ملک حافظ (۷۳۰ –۷۳۲) و هفتمین این دوده معزالدین حسین است (۷۳۲–۷۷۱)، و پس از او پسرش غیاث‌الدین جای پدر گرفت (۷۷۱–۷۸۳)، و او را امیرتیمور گورکان مغلوب کرده و با پسر به ماوراءالنهر فرستاد و در آنجا در ۷۸۷ بامر او بقتل رسیدند و سلسلهٔ آل‌کرت منقرض گردید.
پی‌نوشت‌ها[ویرایش]
- ↑ (دائرةالمعارف فارسی، ج ۱، ص ۲۱۷)
منابع[ویرایش]
- افغانستان در پنج قرن اخیر نوشته میر محمد صدیق فرهنگ
پیوند به بیرون[ویرایش]
- آل داوود، سید علی. «آل کرت». در دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ج. ۲. ویرایش ۱. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، ۱۳۷۳. ۵۱۶ - ۵۱۸. شابک ۹۶۴-۷۰۲۵-۲۲-X. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در ۱۷ شهریور ۱۳۹۵.
|
||||||||||||||||||||
