شیمون پرز
شیمون پرز | |
---|---|
شیمون پرز | |
۹مین رئیس جمهور اسرائیل | |
مشغول به کار ۱۵ ژوئیه ۲۰۰۷ – ۱۰ ژوئن ۲۰۱۴ |
|
نخست وزیر | ایهود اولمرت، بنیامین نتانیاهو |
پیش از او: | موشه کاتساو |
بعد از او: | رووین ریولین[۱][۲] |
نخستوزیر اسرائیل | |
مشغول به کار ۴ نوامبر ۱۹۹۵ – ۱۸ ژوئن ۱۹۹۶ |
|
رئیس جمهور | ایزر وایزمن |
پیش از او: | اسحاق رابین |
بعد از او: | بنیامین ناتانیاهو |
مشغول به کار ۱۴ سپتامبر ۱۹۸۴ – ۲۰ اکتبر ۱۹۸۶ |
|
رئیس جمهور | حاییم هرزوگ |
پیش از او: | اسحاق شامیر |
بعد از او: | اسحاق شامیر |
مشغول به کار ۲۲ آوریل ۱۹۷۷ – ۲۱ ژوئن ۱۹۷۷ |
|
رئیس جمهور | افرائیم کاتزیر |
پیش از او: | اسحاق رابین |
بعد از او: | مناخیم بگین |
وزیر امورخارجه اسرائیل | |
نخست وزیر | آریل شارون |
نخست وزیر | اسحاق رابین |
نخست وزیر | اسحاق شامیر |
وزیر دفاع اسرائیل | |
وزیر دارایی | |
وزیر ترابری | |
اطلاعات شخصی | |
تولد | Szymon Perski ۲ اوت ۱۹۲۳ ویژنیهو، جمهوری دوم لهستان (امروز در خاک بلاروس قرار دارد) |
مرگ | ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۶ میلادی (۹۳ سال) مرکز درمانی شیبا، تلآویو، اسرائیل |
ملیت | اسرائیل |
حزب سیاسی | حزب کادیما (۲۰۱۶–۲۰۰۵) |
همسر | سونیا پرس |
فرزندان | زویا، یونی، همی |
پیشه | سیاستمدار |
دین | یهودیت |
امضاء |
شیمون پرز (به عبری: שמעון פרס)، (زاده ۲ اوت ۱۹۲۳ - درگذشته ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۶ میلادی) سیاستمدار اسرائیلی و برنده جایزه صلح نوبل بود که نهمین رئیس جمهور اسرائیل بود. وی ۷ سال ریاست اسراییل را بر عهده داشت. وی با سایقه نمایندگی از سال ۱۹۵۹ تا ۲۰۰۷، دارای بیشترین زمان نمایندگی در کِنِسِت است. چرخشهای سیاسی او در لحظههای حساس، عاملی بوده که بیش از دو دهه به عنوان یکی از تأثیرگذارترین سیاستمداران تاریخ اسرائیل در صدر قدرت جای داشته باشد. وی در عرصه سیاست اسرائیل به «مرد بازنده» مشهور است.
شیمون پرز در دولت دوم اسحاق رابین وزارت امور خارجه اسرائیل را برعهده داشت و نقشی اساسی در مذاکرات یاسر عرفات (رئیس سازمان آزادیبخش فلسطین) و اسحاق رابین ایفا کرد. مذاکراتی که به دنبال آن، دولت اسرائیل و سازمان آزادیبخش فلسطین یکدیگر را به رسمیت شناختند و در سال ۱۹۹۳ پیمانهای اسلو میان آنان بسته شد. شیمون پرز، اسحاق رابین و یاسر عرفات به دنبال این مذاکرات، در سال ۱۹۹۵ جایزه صلح نوبل را دریافت کردند.
محتویات
زندگینامه[ویرایش]
شیمون پرز در ۲ اوت ۱۹۲۳ در شهر ویژنیهو با نام شیمون پِرسکی[۳] به دنیا آمد.[۴][۵] این شهر در آن زمان، بخشی از خاک جمهوری دوم لهستان بود که امروز در داخل مرزهای بلاروس قرار دارد. پدر و مادر او، یهودی ارتودکس نبودند و تلمود را پیش پدربزرگش یاد گرفت که این یادگیری، نقش بسیار مهمی در باورهای مذهبی وی داشت.
در سال ۱۹۳۴ به همراه خانوادهاش به فلسطین مهاجرت کرد که در آن زمان تحت کنترل بریتانیا بود. در تل آویو به مدرسه کشاورزی رفت و در یک کیبوتص مشغول کار شد. در هجده سالگی دبیر یک جنبش صهیونیست کارگری شد.
فعالیتهای سیاسی[ویرایش]
او تاکنون سمتهای مهمی در کابینههای اسرائیل داشتهاست و از مهمترین چهرههای حزب کادیما میباشد. وی پس از پیروزی در دور اول انتخابات ریاست جمهوری اسرائیل که در کنست (مجلس اسرائیل) برگزار شد و به دنبال کنار رفتن دو رقیبش در حمایت از پرز، رئیس جمهور اسرائیل شد. بخش اعظم زندگی سیاسی پرز در جریان انتخاباتهای اسرائیل بوده و در طول دهههای گذشته شکستهای انتخاباتی را نیز پشت سر گذاشتهاست.
وی در انتخابات ۱۹۷۷، ۱۹۸۱، ۱۹۸۴، ۱۹۸۸ و ۱۹۹۶ نتوانست حزبش را در انتخابات پارلمانی به پیروزی برساند.
او در دهه ۱۹۷۰ به عنوان مسئول دولت موقت و دو بار در دهه ۸۰ به عنوان رئیس دورهای با اسحاق شامیر، خدمت کردهاست.
در سال ۱۹۴۷، داوید بن گوریون از پایهگذاران کشور اسرائیل و اولین نخستوزیر آن، او را مسئول خرید سلاح و جذب نیرو برای گروه زیر زمینی مسلح هگانا (نیرویی شبهنظامی که بهنوعی سلف ارتش اسرائیل) کرد.
در سال ۱۹۵۹ بهعنوان نماینده حزب ماپای، که سلف جنبش کارگری و حزب کار اسرائیل است به پارلمان راه یافت و پس از تشکیل دولت به مقام معاونت وزیر دفاع رسید
او از سال ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۵ در دولت لوی اشکول معاونت وزارت دفاع را بر عهده داشت.
در سال ۱۹۶۵ بعد از آنکه هیئت تحقیق در مورد عملیات سوزانا (عملیاتی مربوط به سال ۱۹۵۴ که دولت اسرائیل تصمیم به حمله به برخی مواضع آمریکاییها و بریتانیاییها در مصر گرفته بود تا بریتانیا را وادار به حفظ نیروهایش را در صحرای سینا کند) او را مقصر تشخیص داد از این سمت استعفا کرد. تحقیقات بعدی نشان دادند که شهادت کسانی که در آن ماجرا دخیل بودند، تناقض وجود دارد. در پی آن، پرز و بنگوریون پس از این ماجرا از حزب ماپای جدا شدند تا حزبی جدید بنا کنند.
در دولت گلدا مئیر مسئولیتهای گوناگونی از جمله وزارت ترابری و ارتباطات و وزارت اطلاعرسانی داشت. در سال ۱۹۷۴ که گلدا مئیر به خاطر جنگ یوم کیپور از نخستوزیری استعفا داد، پرز تلاش کرد جایش را بگیرد اما در مقابل اسحاق رابین ناکام ماند.
در سال ۱۹۷۷ پس از استعفای رابین به خاطر رسوایی مالی همسرش از رهبری حزب اتحاد، پرز رهبر حزب (و بهطور غیررسمی نخستوزیر) شد. اما در انتخاباتی که بلافاصله پس از آن برگزار شد به ائتلاف دست راستی لیکود به رهبری مناخم بگین باخت. او درپنج انتخابات بعدی نیز شکست خورد. ولی هر بار در دولتهای ائتلافی که بعد از انتخابات تشکیل میشد، به وزارت رسید.
او از سال ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۰ وزیر اقتصاد در دولت اتحاد ملی بود.
در سال ۱۹۹۲ در انتخابات رهبری حزب کارگر بار دیگر به اسحاق رابین باخت و وزیر امور خارجه دولت شد. در این مقام، مذاکرات پنهانی با یاسر عرفات و سازمان آزادیبخش فلسطین را آغاز کرد که حاصل آن، پیمان تاریخی اسلو در سال ۱۹۹۳ بود. بر اساس این توافقنامه، رهبران فلسطینی برای نخستین بار موجودیت کشور اسرائیل را به رسمیت شناختند. یک سال بعد پرز به همراه با رابین و عرفات برنده صلح نوبل شدند.
در سال ۱۹۹۵ پس از ترور اسحاق رابین، به نخستوزیری رسید. اما در کمتر از یک سال مغلوب بنیامین نتانیاهو و حزب لیکود شد.
در سال ۲۰۰۰ در انتخابات ریاست جمهوری (مقامی که در اسرائیل عمدتا تشریفاتی) است ناکام ماند و موشه کاتساو (که در مقایسه با او چهره ناشناختهای بود) به ریاست جمهوری رسید.
پس از انتخابات پارلمانی سال ۲۰۰۲ میلادی، یک دولت ائتلافی بین دو حزب کارگر و لیکود تشکیل شد و شیمون پرز به سمت وزیر خارجه این کابینه ائتلافی منصوب شد. این ائتلاف باعث شد آریل شارون بتواند برنامه خروج از غزه و بخشهایی از کرانه باختری رود اردن را (بهرغم مخالفتهای درون حزب لیکود) اجرا کند.
در سال ۲۰۰۵، پس از شکست در مقابل عمیر پرتز در انتخابات داخلی حزب کارگر، پرز از این حزب استعفا داد و به حزب تازهتأسیس شارون، یعنی حزب کادیما پیوست ولی نتوانست به رهبری آن برسد و سر انجام در ژوئن ۲۰۰۷ با شکست رووین ریولین به ریاستجمهوری اسرائیل رسید.
کناره گیری[ویرایش]
در سال ۲۰۱۳ اعلام کرد که از ریاست جمهوری کناره گیری میکند و یک سال بعد این پست را به نامزد حزب لیکود تحویل داد. وی از زمان کنارهگیری از ریاست جمهوری حضور فعالی در عرصه سیاسی اسرائیل نداشته است. اما همچنان از منتقدان صریحالهجه سیاستهای راستگرایانه دولت نتانیاهو در قبال روند صلح با فلسطینیان بوده است.
مصالحه با فلسطینیان[ویرایش]
پرز سالهای طولانی از طرفداران سکونت یهودیان در اراضی اشغالی کرانه غربی بوده ولی در سالهای آخر عمر اغلب از ضرورت کوتاهآمدن از خواستههای ارضی در سرزمینهای فلسطینی سخن میگفت. از گفتههای معروفش در این باره این بود که: "فلسطینیها نزدیکترین همسایههای ما هستند. فکر میکنم میشود نزدیکترین دوستانمان هم بشوند."
جلوگیری از حمله به ایران[ویرایش]
او بزرگترین دستاورد خود را پیشگیری از حمله نتانیاهو به ایران میدانست.[۶]
بیماری و درگذشت[ویرایش]
شیمون پرز، ۲۴ ژانویه ۲۰۱۶ برای دومین بار سکته قلبی کرد. او در ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۶، پس از دو هفته بستری شدن در مرکز درمانی شیبا، تلآویو، به علت سکته مغزی در سن ۹۳ سالگی درگذشت.[۷]
نگارخانه[ویرایش]
-
شیمون پرز در حال ملاقات با کاندولیزا رایس
-
لحظه اهداء جایزه صلح نوبل به اسحاق رابین، شیمون پرز و یاسر عرفات در سال ۱۹۹۴ در اسلو، نروژ
منابع[ویرایش]
- ↑ انتخاب رئیس جدید اسرائیل خبرگزاری انتخاب
- ↑ سیاستمدار دست راستی، رئیسجمهوری جدید اسرائیل شد بیبیسی فارسی
- ↑ Szymon Perski
- ↑ "Shimon Peres". The Knesset's internet site. Retrieved August 28, 2008.
- ↑ "Shimon Peres:The Eighth Prime Minister". Prime Minister of Israel's internet site. Retrieved August 28, 2008.
- ↑ «'شیمون پرز بزرگترین دستاوردش را جلوگیری از حمله نتانیاهو به ایران میدانست' - بیبیسی فارسی، ۱۰ مهر ۱۳۹۵».
- ↑ «شیمون پرز درگذشت». بازبینیشده در ۲۷ سپتامبر ۲۰۱۶.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «Shimon Peres»، ویکیپدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۱ مارس ۲۰۱۴).
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «שמעון פרס»، ویکیپدیای عبری، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۲۸ سپتامبر ۲۰۱۶).
- شیمون پرز، سیاستمداری که هم نخستوزیر بود و هم رئیسجمهوری - بیبیسی فارسی، ۷ مهر ۱۳۹۵
- شیمون پرز و چرخشهای سیاسی در زمانهای حساس - بیبیسی فارسی، ۷ مهر ۱۳۹۵
|
|
|
|
|
|
این یک مقالهٔ خرد پیرامون یک سیاستمدار است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |
- وزرای دولت در اسرائیل
- الگو:تاریخ آسیا
- اعضای کنست
- انکارکنندگان نسلکشی ارمنیها
- اهالی اسرائیل بلاروستبار
- اهالی اورشلیم
- اهالی تلآویو
- برندگان جایزه صلح نوبل
- برندگان جایزه نوبل اهل اسرائیل
- دارندگان لژیون دونور
- دانشآموختگان دانشگاه نیو اسکول
- دانشآموختگان دانشگاه نیویورک
- دانشآموختگان دانشگاه هاروارد
- درگذشتگان ۲۰۱۶ (میلادی)
- درگذشتگان ۲۰۶ (میلادی)
- دریافتکنندگان لژیون دونور
- رهبران ملی کنونی
- رئیسجمهورهای اسرائیل
- زادگان ۱۹۲۳ (میلادی)
- سیاستمداران اهل اسرائیل
- سیاستمداران یهودی
- نخستوزیران اسرائیل
- نویسندگان درباره صهیونیسم
- نویسندگان سده ۲۰ (میلادی)
- نویسندگان سیاسی اهل اسرائیل
- نویسندگان یهودی
- وزیران امور خارجه اسرائیل
- وزیران دارایی اسرائیل
- وزیران دفاع اسرائیل
- یهودیان اهل اسرائیل
- یهودیان اهل بلاروس
- یهودیان اهل لهستان
- فرماندهان لژیون دونور