محمود شاهرخی
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
محمود شاهرخی | |
---|---|
زادروز | ۱۳۰۶ بم، ایران |
درگذشت | ۱۳۸۸ |
ملیت | ایران |
مذهب | شیعه |
محمود شاهرخی (۱۳۰۶ بم-۱۳۸۸ تهران) دانشآموختهٔ علوم اسلامی و شاعر معاصر بزرگ ایرانی بود. تخلص شعریش جذبه بود. وی در حوزه علمیه نجف و مدرسه فیضیه درس خواندهبود.
زندگی[ویرایش]
محمود شاهرخی در سال ۱۳۰۶، در بم از توابع استان کرمان به دنیا آمد. محمود شاهرخی متخلص به «جذبه»، بسیاری از شعرهای خود را با موضوعات عرفانی، انقلابی و دفاع مقدس سروده است. وی از سوی پدر، منتسب به عارف خدابین، میرزا حسین ملقب به رونقعلی کرمانی است و دوران کودکی و تحصیلات ابتدایی را در بم گذراند و تحصیلات متوسطه را در کرمان و یزد به پایان برد. پس از آن در مدرسه معصومیه کرمان، که خاص طلاب علوم دینی است به فراگرفتن مقدمات زبان عربی پرداخت. شاهرخی در همان زمان با مردی وارسته و عارفی روشن ضمیر از اهالی یزد که برای وعظ و خطابه به بم آمده بود آشنا و شیفته معنویت و صفای وی شد و سر انجام در معیت آن بزرگوار، به یزد رفت و در خانه او ساکن شد و در مدرسه خان یزد به ادامه تحصیل پرداخت. عاقبت آن پیر، جذبه را به دامادی خود برگزید. نام آن عارف شیفته، سید محمد و تخلصش مجذوب بود و محمود شاهرخی به واسطه ارادت مفرط به آن بزرگوار، تخلص جذبه را برای خود برگزید. جذبه پس از آن برای مدتی در یزد به تحصیل اشتغال داشت و سپس به نجف رفت و در مدرسه کبرای آخوند خراسانی اقامت گزید و به تحصیل ادامه داد. شاهرخی پس از چندی به علت ضعف مزاج و هوای نامساعد نجف، به بیماری ریه مبتلا شد و ناگزیر به ایران مراجعت کرد و در فیضیه قم به تحصیل پرداخت، سپس به علت تشدید بیماری به تهران آمد و در یکی از آسایشگاهها بستری شد. وی پس از بهبود و سلامتی، درگیر امور معیشتی شد و به همین علت از کسوت طلبگی بیرون آمد و در بخش خصوصی به فعالیت پرداخت. جذبه پس از پیروزی انقلاب، همکاری خود را با صدای جمهوری اسلامی آغاز کرد و به نوشتن مقالات و برنامههایی با عناوین «تا به خلوتگاه خورشید»، «تا به سرمنزل عنقا»، «سیری به پای دل» و «نوای نی» در زمینه ادب و عرفان پرداخت. شعرهای «شاهرخی» پس از پیروزی انقلاب به صورت پراکنده در بیشتر مطبوعات کشور، جُنگهای ادبی و مجموعه شعرهای مختلف گردآوری شده، انتشار یافته است. او از زمره شاعرانی بود که پس از آغاز جنگ تحمیلی، بسیاری از شعرهای خود را در موضوع دفاع مقدس، شهادت، ایثار و حماسه سازیهای رزمندگان سرود و در شبهای شعر دفاع و مقاومت و همایشهای سراسری شعر دفاع مقدس حضور گسترده داشت. وی در طول فعالیت خود، با بسیاری از مراکز ادبی و فرهنگی از جمله حوزه هنری، صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، شورای عالی شعر مرکز موسیقی صدا و سیما، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی تهران همکاری داشته و عضو شورای وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود. جذبه بیشتر قالبهای کلاسیک را در سرودن تجربه کرد. محمود شاهرخی سرانجام در سال ۱۳۸۸ پس از ۲ روز حالت کما، در سن ۸۲ سالگی در بیمارستان عرفان تهران درگذشت.
آثار[ویرایش]
بخشی از آثار محمود شاهرخی:
- در غبار کاروان، مجموعه شعر
- داغ شقایقها، مجموعه شعر، گزینه شعر جنگ، حوزه هنری، دفتر ادبیات مقاومت، ۱۳۷۳
- تجلی عشق، مثنوی، کنگره بزگداشت سرداران شهید سپاه، ۱۳۷۶
- گزیده ادبیات معاصر، مجموعه شعر، شماره ۲۱، انتشارات نیستان، ۱۳۷۸
- گلبانگ عاشقانه، ترجمه مشارق انوار القلوب و مفاتح اسرار الغیوب، تألیف ابوزید عبدالرحمنبن محمد انصاری قیروانی، با مقدمه هلموت ریتر، مترجم، محمود شاهرخی، انتشارات دریا، زمستان ۱۳۸۰
- دهها مجموعه شعر گردآوری شده در موضوعات انقلاب، امام ‹ره›، دفاع مقدس و ائمه معصومین که با همکاری مشفق کاشانی فراهم آمده است
پیوند به بیرون[ویرایش]
«زندگینامه: محمود شاهرخی (۱۳۰۶–۱۳۸۸)». همشهریآنلاین، ۲۴ آبان ۱۳۸۸. <همشهری آنلاین>
این یک مقالهٔ خرد پیرامون افراد است. با گسترش آن به ویکیپدیا کمک کنید. |