زبان ماندارین

نوشتار(های) وابسته: ماندرین معیار

ماندارین
官話/官话 Guānhuà
Guānhuà (Mandarin) written in حروف چینیs
منطقه	Most of northern and southwestern China (see also چینی استاندارد)
تعداد گویشوران	955 میلیون  (2010)
تبار:	Sino-Tibetan Sinitic Chinese ماندارین
گویش‌ها	Northeastern Beijing Ji-Lu Jiao-Liao Lower Yangtze Central Plains Lan-Yin Southwestern Jin (sometimes a separate group)
کدهای زبان
ایزو ۶۳۹-۳	cmn
زبان‌شناسی	79-AAA-b
Mandarin area, with Jin (sometimes treated as a separate group) in light green

ماندارین (Beifanghua یا Guanhua) یک گروه از زبانهای چینی مرتبط با هم است که در قسمت‌های شمالی و جنوب غربی چین صحبت می‌شوند.

گروه زبانهای ماندارین شامل گروهی از زبانها می‌شود که گاهی اوقات مشابهت زیادی با هم ندارند و کمتر توسط صحبت کنندگان دیگر قابل فهم می‌باشند. این دسته بندی بر اساس معیارهای زبانشناسی بوده و خارج از محیط‌های دانشگاهی کاربرد ندارد ولی در زندگی روزمره، از کلمه ماندارین برای اشاره به زبان چینی استاندارد استفاده می‌شود.

کاربردهای عبارت ماندرین

از نام ماندارین علاوه بر اشاره به مجموعه این زبانها، برای نامیدن زبانی مشخص به نام ماندارین استاندارد نیز استفاده می‌شود. این زبان بیش از هر زبانی برروی کره زمین صحبت می‌شود.

در زبان انگلیسی، کلمه ماندارین به دو مفهوم اشاره می‌کند:

1. به ماندارین استاندارد یا چینی استاندارد (Putonghua/Guoyu)، که بر پایه لهجه پکنی (لهجه‌ای که در پکن صحبت می‌شود) بنا شده‌است. ماندارین استاندارد به‌عنوان زبان رسمی جمهوری خلق چین و زبان رسمی جمهوری چین (تایوان) و یکی از زبانهای رسمی سنگاپور مورد استفاده قرار می‌گیرد. این زبان یکی از ۶ زبان رسمی سازمان ملل می‌باشد.
2. به تمام گویش‌هایی که در شمال و جنوب غربی چین صحبت می‌شوند و همگی از نظر زبانشناسی ماندارین نامیده می‌شوند.

جستارهای وابسته

• ماندارین معیار (چینی استاندارد)

پیوند به بیرون

• سؤالات متداول آموزش زبان چینی

منابع

• ماندارین از ویکی‌پدیای انگلیسی