هند
مختصات: ۲۱° شمالی ۷۸° شرقی / ۲۱° شمالی ۷۸° شرقی
جمهوری هندوستان
भारत गणराज्य
بهارات گنراجیه هند |
||||||
---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||
شعار ملی: सत्यमेव जयते «تنها راستی است که پیروز است»[۱] |
||||||
سرود ملی: چیره بر یاد همگان |
||||||
پایتخت | دهلی نو ۲۸°۳۴′ شمالی ۷۷°۱۲′ شرقی / ۲۸.۵۶۷° شمالی ۷۷.۲۰۰° شرقی |
|||||
بزرگترین شهر | بمبئی | |||||
زبان رسمی | هندی، انگلیسی | |||||
نوع حکومت | جمهوری فدرال | |||||
نام حاکمان رئیس جمهور نخست وزیر |
پراناب موکرجی نارندرا مودی |
|||||
موارد منجر به تشکیل اعلام رسمی جمهوری |
۱۵ آگوست ۱۹۴۷ ۲۶ژانویه ۱۹۵۰ |
|||||
مساحت | ||||||
- | مساحت | ۱ E۱۲ ۳٬۱۶۶٬۴۱۴*کیلومتر مربع (هفتم) | ||||
- | آبها (٪) | ۹٫۵۶ | ||||
جمعیت | ||||||
- | سرشماری | ۱٫۲ میلیارد[۲] (دوم) |
||||
- | تراکم جمعیت | ۳۲۹/km۲ (سیویکم) | ||||
تولید ناخالص داخلی | (تخمین ۲۰۰۶) | |||||
- | مجموع | $۴٫۰۴۲ تریلیارد (چهارم) | ||||
- | سرانه | $۳٬۷۳۷ (۱۱۸ام) | ||||
شاخص توسعه انسانی (۲۰۰۶) | ۰٫۶۱۱ (متوسط) (۱۲۶ام) | |||||
واحد پول | روپیه هند (₨) (INR ) |
|||||
منطقه زمانی | IST (ساعت جهانی+۵:۳۰) | |||||
- | تابستانی (DST) | +۵:۳۰ (ساعت جهانی+۵:۳۰) | ||||
جهت رانندگی | راست | |||||
دامنه اینترنتی | .in | |||||
پیششماره تلفنی | +۹۱ |
هند یا هندوستان با نام رسمی جمهوری هندوستان (هندی: भारत गणराज्य؛ تلفظ: بْهَارَتْ گَنَرَاجْیَه) کشوری در جنوب آسیا است که پایتخت آن دهلی نو است. هند از شمال غربی با پاکستان؛ از شمال با چین، بوتان، نپال و تبت؛ و از شمال شرقی با برمه و بنگلادش همسایهاست. همچنین هند از باختر با دریای عرب، از خاور با خلیج بنگال، و از جنوب نیز با اقیانوس هند مرز آبی دارد.
پهناوری هند ۳٬۴۰۲٬۸۷۳ کیلومتر مربع (هفتم در جهان و ۲ برابر ایران) است. بیشتر سرزمین هند پست و هموار است و رشتهکوه هیمالیا که در شمال کشور قرار دارد باعث شدهاست که رطوبت و ابرهای بارانزا به شمال آسیا نفوذ نکند و در نتیجه هند کشوری پرباران و مرطوب و دارای خاک بسیار حاصلخیز است. این موضوع باعث شدهاست که این کشور بتواند جمعیّت بسیاری را در خود جای دهد.
جمعیت هند ۱٬۲۱۰٬۱۹۳٬۴۲۲ نفر است که دومین کشور پر جمعیت دنیا پس از چین به شمار میآید. بندر بمبئی (مومبائی) با جمعیتی نزدیک به ۱۴ میلیون تن، پرجمعیتترین شهر هند است. هند بیش از سی و پنج شهر بزرگ با جمعیت بالای یک میلیون تن دارد. بمبئی، دهلی، کلکته، مدرس، بنگلور، حیدرآباد، اگرا، میسور، جیپور، گوا، پونا، بوپال، تریواندروم، سورات و کانپور از شهرهای مهم این کشور پهناور هستند.
هند دارای تاریخ و فرهنگ بسیار کهن و پرباری است که به ۳۰۰۰ سال پیش از میلاد میرسد. هند سرزمین نژادها، زبانها، آیینها، و فرهنگهای فراوان و گوناگون میباشد. در هند صدها زبان و هزاران گویش و لهجه وجود دارد. علاوه بر دو زبان هندی و انگلیسی که در قانون اساسی این کشور زبان رسمی اعلام شدهاست، ۲۲ زبان دیگر در یک یا چند ایالت موقعیت زبان رسمی را دارند.
طی ۸۰۰ سال تسلط فارسیزبانان یا ایرانیان بر هند، این کشور از فرهنگ ایران و زبان فارسی تأثیر بسیاری پذیرفتهاست. زبان فارسی در دورهٔ غزنویان به هند راه یافت و با فرمانروایی دودمان گورکانیان هند زبان رسمی شد. زبان فارسی هند شاعران بزرگی همچون بیدل دهلوی، و امیر خسرو دهلوی و دستگاه شعری سبک هندی را در خود پروراند. زبان فارسی تأثیر فراوانی بر زبانهای هند بهویژه زبان اردو گذاشتهاست. زبان فارسی پیش از آنکه هند مستعمره انگلستان شود (سده ۱۹ میلادی)، دومین زبان رسمی این کشور و زبان فرهنگی و علمی بهشمار میرفت.
حیوان ملّی | ||
---|---|---|
پرنده ملّی | ||
درخت ملّی | ||
گل ملّی | ||
حیوان باستانی ملّی | ||
پستاندار آبزی ملّی | ||
خزنده ملّی | ||
پستاندار باستانی ملّی | ||
میوه ملّی | ||
معبد ملّی | ||
رود ملّی | ||
کوه ملّی |
محتویات
مشخصات کلی[ویرایش]
- نام: «هند» (و همچنین صورتهای آن در زبانهای غربی ازجمله India در انگلیسی) برگرفته از زبان فارسی باستان است که به جای واژه سانسکریت «سیندو» (Sindhu) بهکار میرفته و نام رودخانه سند بودهاست.[۳] همچنین واژه «هندوستان» که به عنوان نام کامل این سرزمین در اغلب کشورها از جمله خود هند رواج دارد واژهای فارسی است به معنی «سرزمین هندوها».[۴]
- پهناوری: ۳٫۱۶۶٫۱۴۴ کیلومتر مربع (بدون احتساب کشمیر و دیگر اراضی مورد مناقشه) - آبهای داخلی: ۶/۹٪
- جمعیت: ۱٬۱۷۷٬۹۷۲٬۰۰۰ نفر (برآورد ۲۰۱۰م)[۵] رشد جمعیت: ۴/۱٪
- یکای پول: روپیه هند است که به یکصد پیسه تقسیم میشود. ارزش روپیه در مقطع ده سالهٔ مارس ۲۰۰۴ تا مارس ۲۰۱۴ بین ۳۹ روپیه تا ۶۹ روپیه برای هر دلار آمریکا در نوسان بودهاست.[۶]
- پرچم هند: پرچم ملی کشور هند دارای سه رنگ افقی، از بالا به پایین، زعفرانی، سفید و سبز است. در وسط این پرچم گردونهای با بیست و چهار پره به رنگ سرمهای است. رنگ زعفرانی سمبل شجاعت، دلیری، وارستگی و فداکاری، رنگ سفید بیانگر خلوص و حقیقت و رنگ سبز به معنای ایمان، اعتقاد، باروری و حاصلخیزی است. گردونه پرچم که به آن دارما چاکرا گفته میشود، نمادی باستانی در آیین بوداست که توسط آشوکا پادشاه قدرتمند قرن چهارم قبل از میلاد به عنوان گردونه قانون استفاده میشد.
- روز استقلال و روز جمهوری: کشور هند در ۲۳ مرداد ۱۳۲۶ (۱۵ اوت ۱۹۴۷) و درست یک روز پس از استقلال پاکستان (از بریتانیا) استقلال یافتهاست. قانون اساسی این کشور نیز در ۵ آذر ۱۳۲۸ (۲۶ نوامبر ۱۹۴۹) تصویب شد؛ ولی از آنجا که برخی از مواد آن بلافاصله دستخوش تحول گردید و بخش عمده این قانون در ۶ بهمن ۱۳۲۸ (۲۶ ژانویه ۱۹۵۰) - که به عنوان «روز آغاز» شناخته شدهاست - عملی گشت. این روز در کشور هند به عنوان «روز جمهوری» جشن گرفته میشود.
جغرافیا[ویرایش]
هند، بخش بزرگ جنوب آسیا و شبه قاره هند را به خود اختصاص دادهاست. این کشور با پاکستان، بنگلادش، نپال، بوتان، چین و برمه هممرز است.
جفرافیای هند بسیار متنوع است و کانچنجونگ، بیابان، دشت، تپه و فلات را شامل میشود. جغرافیای این به طور کلی به سه بخش تقسیم میشود: ۱) فلات بلند هیمالیا، ۲) جلگه سند و گنگ و ۳) شبه جزیره جنوب هند که مناطق مختلف کوهستانی، دره رودخانهای، کویر، دشت و جنگل را در بر میگیرد. پائینترین سطح هند، در اقیانوس هند، با ارتفاع صفر و بلندترین نقطه این کشور، قله کانچنجونگا، با ارتفاع ۸۵۶۸ متر در هیمالیا قرار دارد که سومین قله مرتفع جهان است.[۷]
آب و هوای این کشور از گرمسیری در جنوب تا آب و هوای معتدل در شمال متغیر است. مساحت ناحیهِ قابل کشت هند ۱٫۲۶۹٫۲۱۹ کیلومتر مربع (۷۸/۵۶٪ کل مساحت کشور) است که به دلیل رشد جمعیت و افزایش شهرنشینی رو به کاهش است.[۲]
سطح نواحی پوشیده از آب در هند معادل ۳۱۴٫۴۰۰ کیلومتر مربع است و میانگین باران این کشور ۱٫۱۰۰ میلیمتر در سال است. بیش از ۹۲ درصد استفاده آب در هند برای مصارف آب رسانی است که در سال ۱۹۷۴ حدود ۳۸۰ کیلومتر مربع بود و بر اساس پیشبینیها تا سال ۲۰۲۵ به سقف ۱٫۰۵۰ کیلومتر مربع میرسد که برابر با مصارف صنعتی و خانگی است. منابع آبی هند شامل رودخانهها، کانالها، آبگیرها، دریاچهها و سواحل غربی و شرقی اقیانوس هند و سایر خلیجها و خلیج کوچک برای بیش از ۶ میلیون نفر در بخش ماهیگیری اشتغال ایجاد کردهاند. هند ششمین کشور تولیدکننده ماهی در سطح جهان و دومین تولیدکنندهِ ماهی بومی در سطح جهان است.[۲]
رودخانههای طویل هند، شامل: رود براهماپوترا و ایندوس ۲۹۰۰ کیلومتر، گنگ ۲۵۰۰ کیلومتر، گوداواری ۱۴۷۰ کیلومتر، یامونا ۱۳۷۰ کیلومتر، نارمادا ۱۳۰۰ کیلومتر و کریشنا ۱۲۹۰ کیلومتر هستند. هند از آب و هوایی بسیار متنوع بهره میبرد، از شمال به رشتهکوههای هیمالیا ختم میشود و رودخانههای متعددی که از این بلندیها سرچشمه میگیرند هوایی بارانی و خاکی بارآور را به نواحی شمالی هند میبخشند. رودهای گنگ و براهماپوترا مهمترین این رودخانهها هستند که هر دو به خلیج بنگال سرازیر میشوند. هندوها همچنین رود گنگ را مقدس میدانند.[۷]
هند از زیست جانوری بسیار متنوعی بهره میبرد، منطقه حفاظت شدهای به وسعت ۱۴۱۲ کیلومتر مربع در استان گجرات تنها پناهگاه باقیمانده حدود ۳۰۰ شیر آسیایی است. هند زیستگاه بسیاری از پستانداران بزرگ مانند فیل آسیایی، کرگدن هندی تک شاخ و ببر میباشد. بیش از ۲۰۰۰ گونه پرنده و سه نوع تمساح در این کشور زندگی میکنند.
منابع طبیعی هند شامل زغالسنگ (از لحاظ میزان ذخایر در رده چهارم جهان قرار دارد)، آهن، منگنز، میکا، بوکسیت، تیتانیوم، کرومیت، گاز طبیعی، الماس، نفت خام، سنگ آهک، توریوم (بیشترین در جهان در سواحل ایالت کرالا) میباشد. ذخایر نفت هند که در ساحل بمبئی در مهاراشترا، گجرات و در شرق آسام وجود دارند. بیش از ۲۵٪ از نیازهای داخل را برطرف میکنند.[۸]
آب و هوا[ویرایش]
آب و هوای هند دارای تنوع بسیار قابل توجهی است و از کوهستانهای همیشه پوشیده از برف هیمالیا تا منطقه گرمسیری در میانه و جنوب و کویر خشک غرب این کشور را دربر میگیرد.
چهار فصل هند شامل: سرد وخشک از ماه دسامبر تا فوریه، گرم و خشک از ماه مارس تا مه، فصل بارش از ماه ژوئن تا سپتامبر و معتدل در ماههای اکتبر و نوامبر است. به طور میانگین ۱۰۰۰ تا۱۵۰۰ میلیمتر باران در سال، تقریباً سراسر هند را دربر میگیرد که این مقدار به ۲۵۰۰ میلیمتر در سواحل و ناحیه شمال شرقی هند میرسد.[۷] میانگین بارندگی سالانه در بنگال غربی به بیش از ۱۱هزار میلیمتر در سال میرسد.[۷]
مردم[ویرایش]
هند دومین کشور پرجمعیت دنیا است و نزدیک به یک ششم جمعیت جهان را در خود جای دادهاست. تنوع نژادی، فرهنگی، زبانی و مذهبی به این کشور چشماندازی شگرف از همزیستی مسالمت آمیز میان اعتقادات گوناگون بخشیدهاست.
نژاد مردم هند، شامل: ۲۵ ٪ هندوآریایی، ۷۵ ٪ دراویدی و ۳ ٪ نژاد زرد است که این نژادها بر اساس شرایط مکانی، فرهنگی و دینی نیز دارای تقسیمات خاص خود هستند.
۶۱٪ مردم هند باسواد هستند که این آمار در مردان ۷۳٫۴٪ و در زنان ۴۷٫۸٪ میباشد.[۲]
زبان[ویرایش]
در هند ۴۲۸ زبان وجود دارد که ۴۱۵ زبان زنده هستند و کاربرد دارند و ۱۳ زبان امروزه منسوخ شدهاست.[۹]
طبق آمار رسمی دولت در سال ۲۰۰۱، در سرزمین هند ۲۹ زبان دارای گویشور بالای یک میلیون نفر است و ۱۲۲ زبان دیگر دارای گویشورانی بیش از ده هزار نفر هستند.[۱۰] تعداد گویشها، لهجهها و زبانهایی که روزانه در این کشور مکالمه میشود بسیار بیشتر است. در حالی که زبانهای هندی و انگلیسی ارتباطات رسمی و امور دولتی را برعهده دارند، هر ایالت دارای زبانهای رسمی و ملی ویژه خود است برای نمونه زبان رسمی ایالت دهلی یا ناحیه ملی پایتخت به ترتیب انگلیسی، اردو و هندی است.
در قانون اساسی هند، زبان هندی (از شاخه زبانهای هند و ایرانی یا زبانهای هندواروپایی) زبان رسمی سراسر کشور اعلام شدهاست. افزون برآن در سال ۲۰۰۵ زبانهایی که بهعنوان زبانهای رسمی در ایالتهای هند شناخته شدهاند به ۲۲ زبان رسید که عبارتند از: هندی، زبان اردو، زبان آسامی، زبان اوریا، زبان بنگالی، بودو، زبان پنجابی، زبان تلگو، زبان تامیلی، زبان دوگری، زبان سانتالی، زبان سانسکریت، زبان سندی، زبان گجراتی، زبان کنکانی، زبان کشمیری، زبان کانارا، زبان مالایالم، زبان میتی، مایتیلی، مرآتی و نپالی نیز به رسمیت شناخته شدهاند.[۱۱] این زبانها به دو شاخه اصلی دراویدی (۲۲٪) که بیشتر در جنوب هند تکلم میشوند و هندو اروپایی(۷۰٪) تقسیم میشوند[۱۲]
زبانهای سانسکریت و تامیل، زبانهای اصلی و سنتی هند شناخته میشوند و در طول تاریخ طولانی این سرزمین در تغییر و تحول زبانهای رایج در این منطقه زبانهای فارسی و انگلیسی نقش مهمی بر عهده داشتهاند. سالیان دراز حکومت استعماری بریتانیا بر شبه قاره هند و انجام بخش عمدهای از امور اداری به زبان انگلیسی موجب شده این زبان، زبان دوم بسیاری از مردم هند باشد.
زبان فارسی در هند[ویرایش]
زبان فارسی پیش از آنکه هند مستعمره انگلستان شود، دومین زبان رسمی این کشور و زبان فرهنگی و علمی بهشمار میرفت. اما پس از استعمار، انگلیسیها در سال ۱۸۳۲ انگلیسی به تدریج جایگزین فارسی شد. زبان فارسی در دورهٔ غزنویان به هند راه یافت در آن دوره پارسی، زبان ادبیات، شعر، فرهنگ و دانش بود. با تأسیس امپراتوری گورکانی به اوج پیشرفت خود در هند رسید و زبان رسمی هند شد.
زبان فارسی هند شاعران بزرگی همچون بیدل دهلوی، و امیرخسرو دهلوی و دستگاه شعری سبک هندی را در خود پروراند. از دیگر شاعران نامدار فارسی زبان شبه قاره هند، میتوان از اقبال لاهوری نام برد.[۱۳]
زبان فارسی هشت قرن پیش وارد هند شد، ۷۰۰ سال بر تارک اندیشه، روابط، سیاست، اقتصاد و فرهنگ مردم هند حاکمیت داشت. به گونهای که کلیه آثار مهم فرهنگی، مذهبی، سیاسی، ادبی، مکاتبات، اسناد شخصی ودولتی و احکام قضایی هند به زبان فارسی نوشته میشد. لازم است ذکر شود که هماکنون در دانشگاهها و کالجهای هند بیش از پنجاه بخش زبان فارسی به فعالیت اشتغال دارند و بیش از یکصد مدرسه و دبیرستان فعالانه به تدریس زبان فارسی میپردازند.[۷]
زبان فارسی از آن رو که قرنها زبان رسمی دربار گورکانیان هند بود، تأثیر قابل ملاحظهای بر زبانهای رایج در شبه قاره هند بهویژه بر زبان اردو داشتهاست.
ادیان[ویرایش]
هند معجونی از ادیان مختلف و فرقههای مذهبی گوناگون است که اغلب آنها از هندوئیسم، اسلام و آیین بودایی نشات گرفتهاند.
حدود ۸۰٫۵٪ مردم هند پیرو آئینهای هندو و حدود ۱۳٫۴٪ مسلمان هستند. هند همچنین بیش از ۲٫۳٪ مسیحی و ۱٫۹٪ سیک دارد. هند اگرچه زادگاه آئین بودا بوده، اما جمعیت بودائیان هند در حال حاضر تنها حدود ۰٫۸٪ برآورد میشود. علاوهبر آن پیروان آیین جینیسم ۰٫۸٪ و مجموع پیروان دین زرتشتی، یهودی، بهایی و بقیه مذاهب ۰٫۴٪ میباشد.[۱۴] با این وجود هند بزرگترین اجتماع فرقه احمدیه و مذاهب ایرانی بهائی و زرتشتی در سراسر جهان است. مسلمانان بیشتر در دهلی، بنگال غربی و نواحی شمال غربی کشور زندگی میکنند و در کشمیر، بیشتر جمعیت را تشکیل دادهاند. به این ترتیب هند پس از اندونزی و پاکستان پرشمارترین جمعیت مسلمان جهان را داراست.[۷]
زرتشتیان، از مهمترین اقلیتهای دینی هند هستند که به پارسی معروفند و طی بیش از پنج سده اولیه حمله اعراب به ایران، از ایران به هند مهاجرت کردهاند و بیشتر در مناطق مختلف گجرات و مهاراشترا به مرکزیت بمبئی اقامت دارند. اگر چه جمعیت آنان کمتر از۲۰۰ هزار نفر است، اما نزدیک به ۱۷ ٪ اقتصاد هند را در دست دارند. شرکتهای بزرگی مانند: «تاتا» و «گودریج»، متعلق به زرتشتیان است. گروه دیگری از اقلیتهای کم جمعیت بهرهها هستند که قدرت اقتصادی مهمی در هند دارند. صاحب شرکت معروف «ویپرو» که جزو ثروتمندترین افراد جهان میباشد، از این فرقهاست.[۷]
تاریخ[ویرایش]
پیشینه حضور انسان در شبه قاره هند به دویست تا چهارصد هزار سال میرسد. اما اولین تمدن به معنای واقعی در این سرزمین، تمدن دره سند با قدمت نزدیک به سه هزار سال قبل از میلاد است که با تمدن شهر سوخته در ایران همزمان بوده و با آن مراودات نزدیک داشتهاست و تقریباً پس از ورود آریاییها بین سالهای ۲۰۰۰ تا ۱۸۰۰ پیش از میلاد هر دو از بین رفتهاند.
ورود آریاییها به هند در فرهنگ، دین و ادبیات و نظام اجتماعی این سرزمین بسیار تأثیرگذار بودهاست. از جمله میتوان به شکلگیری زبان سانسکریت، تدوین متون مقدس هندو و پیدایش سیستم طبقاتی جامعه هند اشاره نمود.
اولین امپراتوری در هند با حکومت شاهنشاهی موریا بین سالهای ۳۲۶ تا ۲۰۰ پیش از میلاد شکل گرفت. قدرتمندترین حاکم تاریخ هند تا قبل از گورکانیان، آشوکای بزرگ نام دارد که سومین شاه این سلسلهاست. وی در تمام جنبههای هنری و اجتماعی و سیستم اداری از هخامنشیان ایران الهام میگرفت. آثار بسیار مهم حجاری این دوره مانند پیکره چهار شیر (نماد ملی هند) بسیار تحت تأثیر حجاری تخت جمشید است.
از سال ۳۲۷ تا ۳۲۶ پیش از میلاد اسکندر به هندوستان حمله میکند.[۱۵]
دومین سلسله قدرتمند به نام امپراتوری گوپتا از سال ۳۲۰ تا ۵۵۰ میلادی در شمال هند حاکمیت داشته و پس از گوپتاها تا قرن سیزده میلادی حکومتهای زیادی در شمال هند با درگیری، شکست و پیروزی یکی پس از دیگری بر روی کار آمدند. باتوجه به عدم قدرتمندی این حکومتها، جنوب هند امنیت و آرامش بیشتری نسبت به شمال داشت و سرگرم تعامل و تجارت با اعراب مسلمان و منطقه جنوب آسیا بود و نقش مهمی در روابط خاور میانه با خاور دور ایفا میکرد.[۷]
اولین تماس اسلام با آسیای جنوبی، سال هفتصد و یازده میلادی است که مسلمانان تا کناره رود سند که هم اکنون در پاکستان است پیش آمدند. در قرن دهم میلادی سلطان محمود غزنوی منطقه پنجاب را تصرف کرد و بارها به شمال هند حمله کرد. تا قرن سیزدهم تاخت و تازهای زیادی از سوی ایران و آسیای مرکزی به هند صورت میگرفت. اما چندان ماندگار نبودند، تا اینکه در این زمان مسلمانان، شهر دهلی را تصرف کردند و اولین حکومت مسلمانان، به نام دوران سلطنت یا غلامان مسلمان را بنیان گذاشتند واسلام رسماً بر هند حاکم شد.[۷]
در سال ۱۵۲۶ «بابُر» از نوادگان تیمور لنگ بر هند تسلط یافت و سلسله گورکانیان یا امپراتوری مغولی هند را بنیان گذاشت. این سلسله از ۱۵۲۶ میلادی تا ۱۸۵۷ میلادی در بخش بزرگی از شبه قاره هند فرمانروایی کرد. حکمرانان این سلسله به تدریج تمامی شبه قاره را تحت فرمان گرفتند. اکبر کبیر امپراتور بزرگ این سلسله که سیاست مدارا با غیرمسلمانان هندی را درپیش گرفت را بزرگترین و مقتدرترین پادشاه هند میدانند. اما پس از مدتی بخشهایی از جنوب هند از اختیار آنان خارج شد. این دودمان آخرین دوران طلایی امپراتوریهای اسلامی به شمار میرود و در نیمه سده ۱۷ میلادی و در زمان شاه جهان بزرگترین و ثروتمندترین امپراتوری جهان بود. در سال ۱۷۳۹ میلادی با حمله نادرشاه افشار به هند مقدمات انقراض این امپراتوری فراهم شد و در سال ۱۸۵۷ پس از سالها نبرد سرانجام کمپانی هند شرقی توانست این امپراتوری را منقرض کرده و سرزمینهای آنرا تصرف کند.[۱۶]
در سال ۱۵۱۰ میلادی پرتغالیها به عنوان اولین مهاجمان اروپایی در گوا مستقر شدند. هنگامی که طوایف «مراتی» و سیک علیه حکومت پادشاهان گورکانی قیام کردند، بریتانیاییها و فرانسویها در قرن ۱۸ مناطقی برای خود از هند جدا کردند و بنیاد حکومت بریتانیای کبیر در هند استوار گردید.
دولت بریتانیا بر اثر شورشهای سال ۱۸۵۷ میلادی در هند، کمپانی هند شرقی بریتانیا را که گردانندهٔ هند بود منحل کرد و به این سرزمین خودمختاری داد. اما بین سالهای ۱۹۰۶ تا ۱۹۱۵، دولت بریتانیا ناچار شد که ادارهٔ بعضی از امور کشور را به مردم هند واگذار نماید. در این هنگام رهبر بزرگ جنبش استقلالطلبی هند، ماهاتما گاندی قیام کرد و علیه استبداد بریتانیا به مبارزه پرداخت.
سپس اختلاف شدیدی در بین سران هند و سران مسلمانان هند که رهبر آنها محمدعلی جناح بود بوجود آمد. قصد مسلمانان این بود که کشوری مرکب از مناطق مسلمان هند تشکیل دهند. در آن هنگام بریتانیا قوانینی وضع نمود که بهموجب آن به هند و سیلان و پاکستان استقلال داده شد. در ماه اوت ۱۹۴۷ آخرین سرباز بریتانیایی خاک هند را ترک گفت و در تاریخ ژانویهٔ ۱۹۵۰ هند حکومت جمهوری مستقل خود را اعلام نمود و به عضویت اتحادیه کشورهای مشترکالمنافع بریتانیا درآمد. اختلافات مرزی دولت هند با پاکستان در منطقهٔ کشمیر هنوز برطرف نشدهاست.
تقسیمات کشوری[ویرایش]
کشور هند شامل ۲۸ ایالت و ۷ ناحیه همپیوسته (اتحادیهٔ منطقهای) است.[۱۷]
ایالتها[ویرایش]
ناحیههای همپیوسته[ویرایش]
- جزایر آندامان و نیکوبار
- چندیگر
- دادرا و ناگار هاولی
- دامان و دیو
- لاکشادویپ
- ناحیه پایتختی ملی دهلی
- پودوچری
سیاست[ویرایش]
حکومت هند را بزرگترین دموکراسی جهان مینامند.[۱۸][۱۹] استقلال هند (که در آن هنگام پاکستان، بنگلادش و نپال را هم دربر میگرفت) در ۱۵ اوت ۱۹۴۷ (برابر ۲۳ مرداد ۱۳۲۶) اعلام شد. جواهر لعل نهرو که «پاندیت» به معنی «معلم» خوانده میشد و یکی از بزرگترین رهبران جنبش استقلال هند از کنگره ملی هند بود به عنوان اولین نخستوزیر هند انتخاب شد.
قانون اساسی هند در سال ۱۹۴۹ به تصویب رسید و از ۲۶ ژانویه ۱۹۵۰ به اجرا درآمد که از آن هنگام تاکنون بدون تغییر اساسی با موفقیت اجرا شدهاست. این قانون به دولتهای ایالتی اختیارات گستردهای اعطا کردهاست. در نظام سیاسی هند، نخست وزیر بالاترین مقام اجرایی کشور است و رئیسجمهور مقامی تشریفاتی است که معمولاً از میان چهرههای دارای محبوبیت گسترده در سراسر کشور انتخاب میشود.
حزبی که اکثریت آرا را در انتخابات به دست آورد، نخست وزیر را تعیین میکند و با احزاب ائتلافی هیئت دولت را تشکیل میدهد. رئیس جمهور از جمعبندی آراء نمایندگان مجالس مرکزی و ایالتی از میان کاندیداهای احزاب تعیین میگردد. کمیسیون انتخابات این کشور یک نهاد مستقل دولتی است که اختیار کامل در تشخیص شرایط برگزاری و نظارت کامل بر برگزاری انتخابات را دارد. حداقل سن قانونی رایدهندگان ۱۸ سال است.[۷]
قوه مقننه هند دربرگیرنده دو مجلس با نامهای لوکسابا (مجلس عوام) و راجیاسابا (مجلس سنا) ست. نمایندگان راجیا سابا ۲۵۰ نفرند که ۱۲ تن را رئیس جمهور و بقیه را نمایندگان مجالس ایالتی برمیگزیند. سناتورها باید در زمینه ادبیات، علم، هنر و مسائل اجتماعی متخصص باشند. همچنین ریاست جلسات این مجلس با معاون رئیس جمهور است. لوک سابا ۵۴۵ نماینده دارد که ۵۳۰ تن با رای مستقیم شهروندان و ۱۳ تن از ۷ فرمانداری کل انتخاب میشوند، ۲ نفر را نیز رئیس جمهور از میان بریتانیاییهای هندی تبار برمیگزیند. نخست وزیر از سوی حزب حاکم در مجلس لوک سابا معرفی میشود.
اولین انتخابات سراسری هند در ۱۹۵۲ برگزارشد. از آن زمان تا سال ۱۹۶۷ کنگره ملی هند پیوسته بیش از ۷۳٪ کرسیهای لوک سابا را در اختیار داشت، اما پس از آن احزاب دیگر به ویژه حزب ناسیونالیست بهاراتیا جاناتا و احزاب ایالتی رشد چشمگیری را در محبوبیت خود شاهد بودهاند.
تنها یک بار وقفهای در روند دمکراسی این کشور ایجاد شد. آن هم در اواخر دهه ۱۹۷۰ بود که درگیریهای داخلی منجر به اعلام حالت فوقالعاده از سوی ایندیرا گاندی و در نهایت سرنگونی دولت وی توسط ارتش هند شد. گفتنی است یکی از مهمترین عوامل نارضایتی از ایندیرا گاندی برنامههای او برای ترویج تنظیم خانواده به منظور کاهش رشد سرسامآور جمعیت بود.
ریاست جمهوری در هند[ویرایش]
رئیسجمهوری هند به طور غیرمستقیم با آرای مجلس هند که شامل مجالس قانونگذاری (مجلس نمایندگان)، معروف به لوکسابا که مجلس سفلی گویند و مجلس علیا معروف به راجیا سابا و همچنین مجلس قانونگذاری ایالتها انتخاب میشود.
در انتخابات ریاست جمهوری هند علاوه بر نمایندگان پارلمانی، نمایندگان کشوری در ایالتهای مختلف (مجالس ایالتی) نیز شرکت میکنند که با احتساب رای نمایندگان پارلمان در مجموع ۴۸۹۶ نماینده هستند که رئیسجمهور را برای یک دوره پنج ساله انتخاب میکنند.[۲۰]
سمت ریاست جمهوری هند هرچند حالت تشریفاتی دارد اما این سمت بالاترین مقام اجرایی بوده و از اختیارات قانونی گستردهای برخوردار است. رئیسجمهوری رئیس رسمی قوای مقننه، مجریه و قضاییه و همچنین فرمانده کل نیروهای مسلح این کشور است.
بر اساس ماده ۵۳ قانون اساسی هند، رئیسجمهوری میتواند از قدرتهای قانونی خود بطور مستقیم، به استثنای موارد بسیار معدودی استفاده کند، ولی شورای وزرای تحت ریاست نخست وزیر همه قدرتهای رئیس جمهوری را عملاً اجرا میکند.[۲۱]
احزاب مهم[ویرایش]
بیش از ۷۰۰ حزب سیاسی در هند وجود دارد که به سه گروه ملی، منطقهای (ایالتی) و محلی تقسیم میشوند. از میان آنها کنگره ملی هند (INC)، حزب بهاراتیا جاناتا (BJP) و حزب کمونیست مارکسیست هند (CPI-M) از بزرگترین احزاب بهشمار میروند.
حزب کنگره ملی هند در سال ۱۸۸۵ تأسیس شد و در سال ۱۹۱۴ با ورود مهاتما گاندی به این حزب دوره جدیدی در فعالیتهای آن آغاز گردید. گاندی با رهبری حزب کنگره پرچمدار نهضت استقلال هند شد و در اثر مبارزات این حزب، سرانجام هند در سال ۱۹۴۷ به استقلال رسید. حکومت هند پس از استقلال، بیش از چهار دهه در دست حزب کنگره قرار داشت.
حزب بهاراتیا جاناتا (BJP) که در سال ۱۹۸۰ تأسیس شد، طی ۲۰ سال به تدریج از قدرت چشمگیری برخوردار گردید. پس از واقعه تخریب مسجد بابری، این حزب توانست طی سالهای ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۴ قدرت را در دست داشته باشد. این حزب اگرچه مجدداً قدرت را به حزب کنگره واگذار کرد، ولی همچنان به عنوان یک رقیب جدی برای حزب کنگره باقیماند.[۷]
هند یک جمهوری فدرال است که از زمان استقلال، دولتی مردمسالار داشتهاست. سیاست هند در قبضهٔ میانه-چپروها، کنگره ملی هند (INC)، راستیها، حزب بهاراتیا جاناتا، چپیها، حزب کمونیست هند (CPI)، حزب کمونیست هند (مارکسیست) و تعدادی حزب منطقهای که یا میانه-راست و یا میانه-چپ هستند. با وجود طیف سیاسی گسترده و مختلف این احزاب، لزوم تشکیل دولت ائتلافی برای ایجاد حکومت، افزایش افراد طبقهِ اجتماعی متوسط که خواستار لیبرال شدن و کنترل کسری بودجه بهویژه در سطوح دولتی هستند. بهاین معنا است که تمامی احزاب سیاسی دیدی متعادل نسبت به اصلاحات اقتصادی دارند.[۲۲][۲۳][۲۴]
نظام قضایی[ویرایش]
هند به تبعیت از حقوق انگلستان از نظام حقوقی کامن لا پیروی میکند. تشکیلات قضائی این کشور نیز با وجود پذیرش فدرالیسم در قانون اساسی بسیار منسجم است و تمایل زیادی به یکپارچگی دارد. سلسله مراتب دادگاهها دراین کشور به این صورت است:
- دیوان عالی هند (Supreme Court of India)
- دادگاه عالی ایالتی (The High Court)
- دادگاه تالی (Subordinate court)
دیوان عالی هند از یک رئیس و ۲۵ قاضی عضو تشکیل میشود که توسط رئیس جمهور پس از مشورت با رئیس دیوان و وزرای کابینه انتخاب میشوند. رئیس دیوان نیز از سوی رئیس جمهور با مشورت قضات دیوان و دادگاههای عالی ایالتی تعیین میشود. دیوان عالی این کشور از لحاظ گستردگی اختیارات در موقعیت کمنظیری قرار دارد. این دیوان نقش نگهبان قانون اساسی را ایفا میکند و توان لغو قوانین مجلس فدرال و مجالس ایالتی را داراست و در موارد اختلاف میان دولت فدرال و دولتهای ایالتی رای دیوان حرف آخر را میزند. این دیوان به مانند مجلس اعیان بریتانیا بالاترین مرجع پژوهش در کشور است و در مواردی که حکم اعدام صادر شده، استیناف از دیوان به شکل یک حق پذیرفته شدهاست.
دادگاههای تالی دارای شعب کیفری و حقوقی میباشند و در سطح شهرها فعالیت میکنند البته در روستاها خانههای انصاف (پنجایات) نیز وجود دارد که معتمدین محلی به حل اختلاف از طریق کدخدامنشی مبادرت میکنند.
علاوه بر این قوه قضائیه از قوه مقننه کاملاً مستقل است، حقوق و مزایای قضات و مخارج نظام قضائی از ردیف بودجه مجزائی تأمین میشود که مستلزم رایگیری در پارلمان نیست، مجلس حتی از بحث دربارهٔ اختیارات و تصمیمات قضات دیوان عالی و دادگاههای عالی ممنوع است مگر زمانی که پیشنهاد برکناری قاضی توسط رئیس جمهور مطرح شود و مجلس با دو سوم آراء آن را تصویب کند.
موقعیت راهبردی[ویرایش]
در قاره آسیا یک بازی ۴ نفره بین چین، هند، ژاپن و ایالات متحده آمریکا در جریان است. هند عضو ناظر پیمان امنیتی سازمان همکاری شانگهای میباشد. هند با رهبران چین برای رفع اختلافات مرزی وارد مذاکره شدهاست. چین هم قصد دارد با دور زدن اتحاد ژاپن و آمریکا و دنبال کردن سیاست «دیپلماسی نامتقارن» جایگاه نوینی در عرصه جهانی برای خود تعریف کند. پروفسور یانگ بایون، کارشناس مرکز تحقیقات آسیا و اقیانوس آرام در دانشگاه بیدا در پکن میگوید: «ما با هند نقاط مشترک بسیاری داریم از جمله تمدنی درخشان، دوران تحقیر استعماری و جمعیت بالا» او با ارائه این فهرست میخواهد نشان دهد که بین این دو غول آسیایی تجانس بیش از تفاوت است.
بازگشایی گذرگاههای مرزی به ویژه گذرگاه ناتو لا (Nathu la pass) - که در ارتفاع ۴۰۰۰ متری از سطح دریا واقع شده و زمانی یکی از راههای ارتباطی معروف جاده ابریشم بودهاست - پس از ۵۰ سال نشانگر قدمی بزرگ به جلو در روابط بین دو دولت است. روابطی که بر اثر حمایت سنتی هندیها از خودمختاری تبت و پناه دادن به دالایی لاما رهبر معنوی بودائیان جهان و همچنین اختلافات مرزی کهنه سالهای متمادی دستخوش تنشهای همیشگی بود.
وضعیت اجتماعی[ویرایش]
هند دارای یکی از بالاترین آمارهای تجاوز جنسی در جهان است. بر اساس گزارشها، در سال ۲۰۱۱ میلادی بیش از ۲۴ هزار مورد تجاوز جنسی ثبت شد. بسیاری میگویند آمارها از این رقم بالاتر است و بسیاری از موارد تجاوزهای جنسی به دلالیل مختلف از جمله مسایل خانوادگی و قبیلهای گزارش نمیشود. گزارشهای پلیس هند میگوید که در هر ۱۸ ساعت یک مورد تجاوز گزارش میشود. نتایج یک پژوهش سازمان ملل دربارهٔ شش کشور شرق و جنوب شرق آسیا منتشر شده که مطابق آن تقریباً یک چهارم مردانی که به پرسشهای این تحقیق پاسخ دادهاند، دست کم به یک زن تجاوز کردهاند.[۲۵]
بهداشت[ویرایش]
هند بهعنوان کانون ایدز آسیا شناختهمیشود. این کشور با داشتن دو میلیون و ۱۰۰ هزار بیمار مبتلا به ایدز، رتبه سوم جمعیت مبتلایان به این بیماری را در میان تمام کشورهای جهان دارد. ۶۴ درصد از افراد آلوده به این ویروس در هند به خدمات درمانی ضدویروس ایدز دسترسی ندارند. البته شمار مبتلایان به ایدز در هندوستان در حدفاصل سالهای ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۳ میلادی ۱۹ درصد کاهش یافته است.[۲۶]
اقتصاد[ویرایش]
اقتصاد هند چهارمین اقتصاد بزرگ جهان است. هند بهرغم رکود اقتصادی جهانی با رشد اقتصادی متوسط بالاتر از ۸ درصد طی چند سال گذشته به یک قدرت اقتصادی تبدیل شدهاست. این میزان رشد نزدیک به رشد اقتصادی کشور همسایه آن چین است. طبق سنجشی که در مورد برابری قدرت خرید صورت گرفته، اقتصاد هند با داشتن تولید ناخالص داخلی (GDP) ۶۱۱/۳ تریلیون دلار، در مقام چهارم را دارد.[۲] با این وجود میلیونها نفر هنوز در فقر شدید زندگی میکنند و درآمد سرانه ۷۲۰ دلار آمریکا برابر با ۳۶۵ پوند در سال است. مشکلات زیربنایی نیز در هند ادامه دارد.
اگرچه هنوز بیش از ۳۴٪ جمعیت هند کمتر از یک دلار آمریکا در روز درآمد دارند (رتبه ۲۲ دنیا) و حدود ۸۰٪ مردم با کمتر از دو دلار در روز زندگی میکنند، (رتبه ۱۶دنیا) و بیش از ۳۰۰ میلیون نفر در زیر خط فقر زندگی میکنند، اما پیشرفتهای اقتصادی عظیم این کشور در چند سال اخیر رشد اقتصادی هند را به رقم ۸٪ رسانده و کارشناسان پیش بینی میکنند، در سالهای آینده هند به رشد اقتصادی ۱۰٪ در سال نیز دست خواهد یافت.
اگر روزی نام هند فقر و تنگدستی را به یاد میآورد، اکنون پیشرفتهای اقتصادی و رنسانس علمی این کشور توجه همگان را به خود جلب کردهاست. مدتهاست که سرمایهگذاریهای عظیم خارجی در این کشور امری عادی به شمار میآید و فروش کالاهای هندی در بازارهای جهان به شدت افزایش یافتهاست.
کارشناسان سرآغاز پیشرفتهای اقتصادی هند را سال ۱۹۹۱ میدانند. در این سال مانموهان سینگ وزیر دارایی وقت هند، برنامههایی را برای خروج کشور از اقتصاد دستوری به تصویب رساند و به تدریج به اجرا درآورد. از آن زمان به بعد به تدریج قوانین مالیاتیِ دست و پاگیر لغو شدند، قوانین صادرات و واردات کشور تعدیل شدند، امکان سرمایهگذاری خارجی فراهم آمد و امنیت سرمایههای داخلی تأمین شد. مانموهان سینگ اکنون نخست وزیر هند است و توسعهٔ طرحهایی را که خود شروع کرده ادامه میدهد. تحلیلگران اقتصادی پیشبینی میکنند هند تا سال ۲۰۲۰ میلادی پس از آمریکا و چین سومین کشور صنعتی جهان باشد و درآمد سرانه کشور به ۵۰۰۰ دلار یعنی دوبرابر میزان فعلی برسد[نیازمند منبع].
چین بزرگترین شریک تجاری هند است.[۲۷]
پول[ویرایش]
واحد پول رسمی این کشور روپیه هند است که اجزاء آن پیسه (یک صدم روپیه) میباشد. برابری یک دلار آمریکا با پول هند بین ۴۳ تا ۴۷ روپیه در نوسان است.
تجارت خارجی و سرمایهگذاری[ویرایش]
هند با اقتصادی بزرگ و نیروی انسانی انبوه، یکی از بهترین و مطلوبترین مقصدها برای سرمایهگذاری مستقیم خارجی محسوب میشود. هند در فناوری اطلاعات و دیگر حوزهها از قبیل قطعات خودکار، مواد شیمیایی، پوشاک، داروسازی و جواهرات توان بالایی دارد.
هند همیشه یکی از منابع و استعدادها برای سرمایهگذاران جهانی بودهاست. پیشاز این سیاستهای خشک مربوط به سرمایهگذاری مستقیم این کشور، مانع بزرگی در این زمینه محسوب میشد. اما در مارس ۲۰۰۵، دولت با اصلاح و تعدیل قوانین مربوطه، سرمایهگذاری مستقیم خارجی تا حد ۱۰۰٪ را در تجارت و اقتصاد مجاز اعلام کرد.[۲۸] در نتیجه یک سری اصلاحات اقتصادی مثبت و خوشبینانه که به منظور حذف نظارت دولت از اقتصاد و سرمایهگذاری خارجی صورت گرفته، هند را به یکی از کشورهای پیشرو در منطقه آسیا-اقیانوسیه تبدیل کردهاست که با سرعت بالا در حال رشد و پیشروی است.
انرژی[ویرایش]
در حال حاضر گرانی قیمت نفت با توجه به ذخایر اندک نفتی و نیاز روزافزون کشور در حال توسعه هند به انرژی، مهمترین تهدید علیه اقتصاد این کشور بهحساب میآید. هندیها برای رفع این مشکل به دنبال تولید انرژی اتمی با کمک ایالات متحده هستند.
هند اگرچه در سال ۱۹۷۴ اولین بمب اتمی خود را آزمایش کرد و در سالهای اخیر توان هستهای خود را تا حد قابل ملاحظهای افزایش داده اما هنوز به تکنولوژی ساخت نیروگاه هستهای دست نیافتهاست.
ایجاد خط لوله و خرید گاز از کشورهای خاورمیانه مانند ایران و قطر از دیگر برنامههای این کشور است. هندیها همچنین سابقهای طولانی و موفقیتآمیز در استفاده از انرژیهای نو مانند زیستگاز (تولید گاز از زباله) دارند.
کشاورزی[ویرایش]
هند پس از چین دومین کشور دنیا از نظر ارزش تولیدات کشاورزی است. ارزش محصولات کشاورزی این کشور در سال ۲۰۰۵ بیش از ۱۵۰ میلیارد دلار برآورد شدهاست.
هند با تولید ۹۷۹٬۰۰۰ تن چای دومین تولیدکننده چای دنیا و چهارمین صادرکننده این محصول پس از کنیا، سریلانکا و چین است. محصول اصلی کشاورزان هندی مانند دیگر کشورهای شرق آسیا برنج است واین کشور پس از چین دومین تولیدکننده برنج دنیاست. فائو در سال ۲۰۰۴ میزان تولید برنج هند را ۱۲۴ میلیون تن برآورد کرده بود. هند همچنین رتبه اول دنیا در تولید موز، ارزن، کنف و بادام زمینی و رتبه دوم در تولید ذرت، نیشکر و شاهدانه را داراست.
وجود صدها میلیون راس گاو در هند این کشور را اولین مسکن این حیوان در دنیا ساختهاست. اصل ۴۸ قانون اساسی هند کشتن گاو را ممنوع کرده[۲۹] اگرچه دین هندو خوردن گوشت گاو را ممنوع کرده اما از شیر آنها استفاده زیادی میشود.
تعطیلات رسمی[ویرایش]
در هند به طور سراسری تنها سه روز تعطیلی رسمی وجود دارد. اما بجز این سه روز هر یک از ایالتها تعطیلات رسمی جداگانه خود را دارند.[۳۰]
با توجه به تنوع زیاد فرهنگی، مذهبی و دینی، ایام مهم ادیان و مذاهب مختلف در این کشور تعطیلات سراسری محسوب میشوند. چهار رویداد اسلامی عید قربان، عاشورا، میلاد پیامبر اسلام و عید فطر جزو تعطیلات سراسری هند هستند.
رسانهها[ویرایش]
تاریخ آغاز انتشار مطبوعات در هند به ۱۷۸۵ (۲۲۰ سال پیش) برمیگردد. روزنامهٔ حبلالمتین که از قدیمیترین مطبوعات فارسی زبان است توسط «مؤیدالاسلام» در کلکته نیز منتشر میشدهاست. هند بزرگترین کشور در زمینه چاپ مطبوعات است. آمار رسمی ارائه شده تا پایان ماه مارس ۲۰۰۶، حاکی از تعداد ۶۲٫۴۸۳ روزنامه و نشریه در حال انتشار در سراسر هند میباشد که ۱۲۳ زبان را شامل میشود. تایمز هند با شمارگان بیش از ۳٫۱۴ میلیون، پرتیراژترین روزنامه انگلیسی زبان جهان است.[۳۱]
همچنین بیش از ۱۴۰ کانال تلویزیونی ماهوارهای از داخل هند برنامه پخش میکنند که ۱۹ کانال دولتی و بقیه خصوصی هستند.
صنعت فیلمسازی هند بزرگترین صنعت سینمای دنیاست.[۱۷] هر سال در هند بیش از ۹۰۰ فیلم ساخته میشود که این تعداد بسیار بیشتر از رقم تولیدات سینمایی آمریکاست. محصولات بالیوود یا مرکز ساخت فیلمهای تجاری هند در این کشور و بسیاری از کشورهای دیگر به ویژه کشورهای منطقه محبوبیت فراوانی دارد.
بر اساس قوانین هند، خارجیان میتوانند تا ۲۶ درصد در زمینه رسانههای خبری در هند سرمایهگذاری کنند.[۷]
جستارهای وابسته[ویرایش]
- ادب پارسی در هند
- سرایندگان ایرانی در شبهقاره هند
- پارسیان هند
- فهرست شهرهای هند
- فهرست ایالتها و سرزمینهای ملی هند بر پایه جمعیت
- فهرست احزاب سیاسی در هند
- فهرست رئیس جمهورهای هند
- فهرست شهرهای هند
- نام روزنامههای هندوستان
- نخستوزیران هند
- اقتصاد هند
- سازمان همکاری شانگهای
- ادب پارسی در هند
- سرایندگان ایرانی در شبهقاره هند
- روابط ایران و هندوستان
- زبان فارسی در کشمیر
- احزاب سیاسی در هند
- فهرست واژگان عربی با ریشه فارسی
- زبان فارسی در شبهقاره هندوستان
- فرهنگهای واژگان زبان فارسی در هندوستان
پانویس[ویرایش]
- ↑ «State Emblem -inscription». National Informatics Centre (NIC). بازبینیشده در ۲۰۰۷-۰۶-۱۷.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ ۲٫۴ «CIA Factbook: India». CIA Factbook. بازبینیشده در ۲۰۰۷-۰۳-۱۰.
- ↑ "India", Oxford English Dictionary, second edition, 2100a.d. Oxford University Press
- ↑ دانشنامه بریتانیکا
- ↑ «Indian Official Population Clock» (انگلیسی). وبگاه رسمی. بازبینیشده در ۱۵ اسفند ۱۳۸۸.
- ↑ 10 Year USD vs Indian Rupee Kitco
- ↑ ۷٫۰۰ ۷٫۰۱ ۷٫۰۲ ۷٫۰۳ ۷٫۰۴ ۷٫۰۵ ۷٫۰۶ ۷٫۰۷ ۷٫۰۸ ۷٫۰۹ ۷٫۱۰ ۷٫۱۱ وبگاه سفارت جمهوری اسلامی ایرات در دهلی نو
- ↑ Datt, Ruddar & Sundharam, K.P.M.. “۷”. In Indian Economy. 90٬97٬98٬100.
- ↑ ethnologue.com: Languages of India
- ↑ مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «Languages of India»، ویکیپدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۵ می۲۰۰۸).
- ↑ قانون اساسی هند، بخش ۱۷، ماده ۳۴۳
- ↑ .مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «Languages of India»، ویکیپدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۵ می۲۰۰۸).
- ↑ وبگاه دوستداران ایران در هند
- ↑ “Census of India 2001, Data on Religion”. Census of India ed. Retrieved on November 22, 2007.
- ↑ «CHRONOLOGY OF IRANIAN HISTORY PART 1». iranica، ۲۶ آذر ۱۳۹۳. بازبینیشده در ۲۶ آذر ۱۳۹۳.
- ↑ مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «Indian Rebellion of 1857»، ویکیپدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۸ مارس ۲۰۱۰).
- ↑ ۱۷٫۰ ۱۷٫۱ Country proپرونده: India. . BBC.
- ↑ Country proپرونده: India. . BBC, January 9 2007. Retrieved on 2007-03-21.
- ↑ World's Largest Democracy to Reach One Billion Persons on Independence Day. . United Nations: Population Division. Retrieved on 2007-12-06.
- ↑ در هند، رئیس جمهور را چهار هزار و 896 نماینده از پارلمان ملی و مجالس ایالتی برای یک دوره پنج ساله انتخاب میکنند.
- ↑ سمت ریاست جمهوری در هند
- ↑ India’s next 50 years. . The Economist, August 14 1997.
- ↑ The plot thickens. . The Economist, May 31 2001.
- ↑ The voters' big surprise. . The Economist, May 13 2004.
- ↑ http://www.bbc.co.uk/persian/world/2013/09/130911_l30_india_gand_rape_accused_defense.shtml
- ↑ http://www.jomhouriat.ir/fa/content/16280/کدام-کشور-کانون-ایدز-در-آسیا-است؟
- ↑ روابط اقتصادی بریتانیا و هند چگونه است؟
- ↑ The Hinduonline
- ↑ The Constitution Of India 1949
- ↑ مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «الهند»، ویکیپدیای عربی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۱۴ آوریل ۲۰۰۸).
- ↑ List of newspapers in the world by circulation". International Federation of Audit Bureaux of Circulations. June 30, 2008.
سیاست خارجی هند، نوشته رضا سیمبر، سجاد بهرامی مقدم و مهدی زیبایی، انتشارات دانشگاه گیلان ۱۳۹۴
منابع[ویرایش]
- نقشههای اروپایی با نام هندوستان [۱]
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «India»، ویکیپدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۷ می۲۰۰۸).
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «Languages of India»، ویکیپدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۵ می۲۰۰۸).
- حسن رضایی، هند؛ الگوی موفق دموکراسی در جنوب آسیا، ماهنامه اطلاعات سیاسی اقتصادی، شماره ۲۱۱–۲۱۲
- گرهارد و جین لنسکی، سیری در جوامع بشری، انتشارات علمی فرهنگی
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «الهند»، ویکیپدیای عربی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۱۴ آوریل ۲۰۰۸).
- مسجد بابری و مراجع قضایی، بولتن سفارت جمهوری اسلامی در هند
- صفا، ذبیح اللّه، تاریخ ادبیات در ایران (۸جلد)، انتشارات فردوس.
- تاریخ ایران و جهان، آموزش متوسطه، رشته علوم انسانی، سازمان پژوهش و برنامهریزی آموزشی.
- Oxford English Dictionary, second edition
- فرهنگ جغرافیائی وبستر
- Country proپرونده: India. . BBC.
- قانون اساسی هند
- ethnologue.com: Languages of India
- (The World Factbook (ISSN 1553-8133
- India’s next 50 years. . The Economist, August 14 1997.
- The plot thickens. . The Economist, May 31 2001.
- The voters' big surprise. . The Economist, May 13 2004.
- «Indian Official Population Clock» (انگلیسی). وبگاه رسمی. بازبینیشده در ۱۵ اسفند ۱۳۸۸.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا، «Indian Rebellion of 1857»، ویکیپدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۸ مارس ۲۰۱۰).
پیوند به بیرون[ویرایش]
مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به هند در ویکیگفتاورد موجود است. |
ویکیسفر یک راهنمای سفر برای هند دارد. |
در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ هند موجود است. |
- اقتصاد هند
- اطلاعاتی درباره هند
- مارکس: یگانه انقلاب عظیم جهانی، در هندوستان
- سفارت جمهوری اسلامی ایران در دهلی نو
- سفارت افغانستان در دهلی نو
- نگارخانه تصاویر هند
- کتاب سفرنامه هند در سال ۱۳۵۰ خورشیدی. نوشته محمدرضا خانی. به فارسی.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
- هند
- اعضاء اتحادیه کشورهای همسود
- ایالتها و قلمروهای بنیانگذاریشده در ۱۹۴۷ (میلادی)
- بریکس
- جمهوریهای فدرال مشروطه
- کشورها و سرزمینهای انگلیسیزبان
- کشورها و سرزمینهای هندوستانیزبان
- کشورهای آسیایی
- کشورهای اقیانوس هند
- کشورهای جنوب آسیا
- کشورهای سوسیالیستی
- کشورهای عضو سازمان ملل متحد
- کشورهای عضو گروه پانزده
- کشورهای گروه ۲۰
- لیبرال دموکراسی
- مستعمرات سابق بریتانیا