زبان اندی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
| زبان اندی | |
|---|---|
| къIaваннаб мицци | |
| منطقه | داغستان شرقی |
| قومیت | اندی |
|
تعداد گویشوران
|
۵٬۸۰۰ (۲۰۱۰) |
|
زبان‌های قفقازی شمال شرقی
|
|
| کدهای زبان | |
| ایزو ۶۳۹-۳ | ani |
| گلاتولوگ | andi1255[۱] |
زبان اندی (انگلیسی: Andi language) از زبان‌های قفقازی شمال شرقی است که به شاخه زبان‌های آواری-اندی تعلق دارد و دارای ۵٬۸۰۰ گویشور بومی است. این زبان دارای چهار گویش مونینی، ریکوانی، کوانخیتادلی و گاگاتلی است که کاملاً از یکدیگر متمایزند. گویشوران این زبان از زبان آواری و روسی برای نوشتار بهره می‌برند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Andi". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Andi language»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۲ اوت ۲۰۱۵).
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
