زبان سندی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
سندی
سنڌي
زبان بومی در: پاکستان, هندوستان. همچنین هنگ کنگ، عمان، فیلیپین، اندونزی، سنگاپور، امارات متحده عربی، پادشاهی متحده، ایالات متحده آمریکا، افغانستان، سری‌لانکا
منطقه آسیای جنوبی
گویش‌ها
الفبای عربی، دیواناگری، الفبای خداآبادی، لندا، گورومکهی[۲]
وضعیت رسمی
زبان رسمی در
 پاکستان (استان سند)
 هند
تنظیم‌شده توسط مرجع زبان سندی (پاکستان)،
انستیتوی سندشناسی هند (هندوستان)
کدهای زبان
ایزو ۶۳۹-۱ sd
ایزو ۶۳۹-۲ snd
ایزو ۶۳۹-۳ در زمان‌های گوناگون:
snd – Sindhi
kfr – Kachchi
lss – Lasi
sbn – Sindhi Bhil
این نوشتار شامل نمادهای آوایی آی‌پی‌ای است. بدون پشتیبانی مناسب تفسیر، ممکن است علامت‌های سوال، جعبه یا دیگر نمادها را جای نویسه‌های یونی‌کد ببینید.

زبان سندی (به سندی: سنڌي) زبان تاریخی استان سند و مردمان سندی است. ۵۳۴۱۰۹۱۰ تن در پاکستان و ۵۸۲۰۴۸۵ تن در هند بدین زبان سخن‌می‌رانند. این زبان یک زبان هندوآریایی است. سندی اثرهایی را از زبان بلوچی پذیرفته‌است.

ابوریحان بیرونی در مال‌الهند از این زبان یادمی‌کند و واژگانی را از آن برمی‌شمرد. در این زمان هنوز سندیان به اسلام نگرویده‌بودند. از سدهٔ نوزدهم برای نگارش این زبان از الفبای فارسی بهره می‌برند، این الفبا ۵۲ حرف دارد:

جھ ڄ ج پ ث ٺ ٽ ٿ ت ڀ ٻ ب ا
ɟʱ ʄ ɟ p s ʈʰ ʈ t ɓ b ɑ: ʔ
ڙ ر ذ ڍ ڊ ڏ ڌ د خ ح ڇ چ ڃ
ɽ r z ɖʱ ɖ ɗ d x h c ɲ
ڪ ق ڦ ف غ ع ظ ط ض ص ش س ز
k q f ɣ ɑ: o: e: ʔ ʕ z t z s ʃ s z
ي ء ھ و ڻ ن م ل ڱ گھ ڳ گ ک
j i: h ʋ ʊ o: ɔ: u: ɳ n m l ŋ ɡʱ ɠ ɡ

همچنین در هندوستان برای نگارش این زبان از خط دیواناگری نیز بهره‌می‌برند. سندی وامواژگان بسیاری را از زبان‌های فارسی و عربی در خود دارد. زبان انگلیسی هم واژگانی را بدین زبان وام‌داده‌است. در پاکستان زبان اردو به طور شدیدی بر سندی اثرگذاشته‌است.

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

Wikipedia contributors, "Sindhi language," Wikipedia, The Free Encyclopedia, http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Sindhi_language&oldid=517738859 (accessed October 21, 2012).