زبان سواحلی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو
گسترهٔ زبان سواحلی در آفریقای شرقی.

زبان سواحلی یا زبان سواحیلی (به انگلیسی: Swahili) عضوی از خانوادهٔ زبان‌های بانتو است و در شرق و تا حدودی مرکزِ آفریقا به‌کار می‌رود. سواحلی زبان اول حدود ۵میلیون نفر و زبان دوم حدود ۵۰میلیون نفر است. علاوه بر عربی، واژه‌های زبان‌های فارسی، آلمانی، هندی و انگلیسی نیز به دلیل ارتباطات با دیگر خانواده‌های زبانی، وارد این زبان شده‌است.[۱]

تأثیر فارسی بر سواحلی[ویرایش]

برخی از واژگان زبان سواحلی از زبانهای دیگر چون عربی و انگلیسی و فارسی اخذ شده است.[نیازمند منبع] این زبان در شرق و تا حدودی مرکز آفریقا به‌کار برده می‌شود.[نیازمند منبع]

در زبان سواحلی، برخی واژه‌ها با گویش بندریِ فارسی بسیار نزدیک و هم‌معنی هستند؛ مانند:

  • کاکا = برادر
  • دادا = خواهر
  • بندری = بندری (بندرگاه)
  • سیفه = سیفه (روغن کوسه)
  • منشوه = منشوه (یک نوع قایق)
  • چنگو = چنگو (یک نوع ماهی خوش‌مزه برای برشتن)
  • رفیقی = رفیق

در اصطلاحات دریانوردی و لنج‌داری و مراسم زار واژه‌های فارسی بیشتری وجود دارد.[نیازمند منبع]

چند واژه و معانی آنها در زبان سواحلی[ویرایش]

  • می‌می = من
  • وی‌وی = تو، شما
  • زیچی = قشنگ، زیبا
  • جمبو = سلام
  • سننه = خوب، عالی
  • کا کا میزی = دانشجو
  • حباری = چطوری؟
  • مزاری سننه = خیلی خوب
  • کواری = خداحافظ
  • بووانا = آقا، جناب
  • اسنتی سننه = خیلی ممنون
  • جمبو بووانا = سلام آقا
  • ح کونا ما تا تا = اشکالی ندارد، مشکلی نیست، خبر بدی نیست.

ادبیات زبان سواحلی[ویرایش]

ادبیات به زبان سواحلی، در قالب اشعار حماسی شکل گرفته‌است. این اشعار از فرهنگ و ادب اسلامی مایه گرفته‌اند و دربارهٔ زندگانی محمد، پیامبر اسلام، علی بن ابی طالب و حسین بن علی سروده شده‌اند.

ابن حاجب غسّانی نیز اشعاری غیرمذهبی سرود. شیخ امری عابدی و ماتیاس مِنیمپالا از شاعران برجستهٔ سواحلی‌زبان در قرن بیستم‌اند. نویسندگانی مانند دیوید دیوا و عُمَر شریف، آثاری بر پایهٔ افسانه‌ها و اسطوره‌های سنتی شرق در این زبان آفریدند.

شَبان روبِرت، بزرگترین نویسندهٔ مسلمان و معاصر در زبان سواحلی است که داستان‌های تربیتی نوشت. او آغازگر مقاله‌نویسی به این زبان است. در دورهٔ معاصر رمان‌ها و داستان‌های پلیسی نیز به زبان سواحلی نوشته شده‌است.

پیوند به بیرون[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. Prins, A.H.J. 1961. The Swahili-Speaking Peoples of Zanzibar and the East African Coast (Arabs, Shirazi and Swahili). Ethnographic Survey of Africa, edited by Daryll Forde. London: International African Institute.
  • زبان سواحلی، نوشتهٔ جی. اف. سخری، ترجمهٔ پریوش مقیم‌خان، ته‍ران، انتشارات قاضی، ۱۳۸۵.
  • عبادیان، محمود، «یکی از ویژگی‌های زبانیِ فرهنگ مردم سواحلی»، مجلهٔ ادبیات داستانی، پاییز ۱۳۷۳: صص ۴۰-۴۱ (ویژه‌نامه).
  • «تأثیر اسلام بر فرهنگ سواحلی»، عبدالعزیز، نامهٔ فرهنگ، سال ۶، ش ۱، به‍ار ۱۳۷۵، صص ۱۵۰-۱۵۶.