نوت گینگریچ

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از نیوت گینگریچ)
پرش به: ناوبری، جستجو
نوت گینگریچ
نوت گینگریچ در ۲۰۱۲
پنجاه و هشتمین رئیس مجلس نمایندگان ایالات متحده
مشغول به کار
۴ ژانویه ۱۹۹۵ – ۳ ژانویه ۱۹۹۹
رئیس جمهور بیل کلینتون
پیش از او: تام فولی
بعد از او: دنیس هسترت
ویپ اقلیت مجلس
مشغول به کار
۲۰ مارس ۱۹۸۹ – ۳ ژانویه ۱۹۹۵
رهبر Robert H. Michel
پیش از او: دیک چینی
بعد از او: David E. Bonior
عضو مجلس نمایندگان ایالات متحده
از حوزه انتخابیه ششم جورجیا
مشغول به کار
۳ ژانویه ۱۹۷۹ – ۳ ژانویه ۱۹۹۹
پیش از او: Jack Flynt
بعد از او: جانی ایزاکسون
اطلاعات شخصی
تولد Newton Leroy McPherson
۱۷ ژوئن ۱۹۴۳(۱۹۴۳-06-۱۷) ‏(۷۳ سال)
هریسبورگ
حزب سیاسی جمهوری‌خواه
همسر Jackie Battley (۱۹۶۲–۱۹۸۱)
Marianne Ginther (۱۹۸۱–۲۰۰۰)
Callista Bisek (۲۰۰۰–تاکنون)
محل اقامت کارولتون، جورجیا (۱۹۷۹–۱۹۹۳، while in office)
مریتا، جورجیا (۱۹۹۳–۱۹۹۹ while in office)
مک‌لین، ویرجینیا (۱۹۹۹–تاکنون)[۱]
محل تحصیل دانشگاه اموری (B.A.)
دانشگاه تولین (M.A./PhD)
پیشه سیاستمدار
نویسنده
استادیار
دین کلیسای کاتولیک[۲] (سابقاً Baptist, لوتریانیسم)
امضاء

نوتن لروی "نوت" گینگریچ (به انگلیسی: Newt Gingrich) (/ˈnuːt ˈɡɪŋɡrɪtʃ/؛ زاده ۱۹۴۳) سیاستمدار و مشاور سیاسی آمریکایی است. وی به عنوان یک جمهوریخواه، حوزه انتخابیه ششم جورجیا را از سال ۱۹۷۹ تا زمان استعفایش در سال ۱۹۹۹ در کنگره آمریکا نمایندگی می‌کرد. او رئیس مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا در بین سالهای ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۹ و نامزد کسب کاندیداتوری حزب جمهوریخواه در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال ۲۰۱۲ بود.

در دهه ۱۹۷۰، گینگریچ در دانشگاه جورجیای غربی تاریخ و جغرافیا تدریس می‌کرد. در این دوره او دو بار (۱۹۷۴ و 1976)[۳] برای مجلس نمایندگان ایالات متحده آمریکا رقابت کرد تا این که در انتخابات نوامبر ۱۹۷۸ پیروز شد. او از ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۵ به عنوان ویپ (نفر رتبه دوم) اقلیت مجلس کار کرد.

گینگریچ از جمله رهبران عمده پیروزی حزب جمهوریخواه در انتخابات کنگره سال ۱۹۹۴ بود. در سال ۱۹۹۵، مجله تایم او را به دلیل «پایان دادن به چهار دهه اکثریت حزب دمکرات در مجلس نمایندگان» به عنوان مرد سال معرفی کرد. در دوره ریاست او، مجلس اصلاحات رفاهی، کاهش مالیات بر عواید سرمایه‌ای، را در ۱۹۹۷ و اولین بودجه متوازن از سال ۱۹۶۹ را در ۱۹۹۸ تصویب کرد. عملکرد ضعیف جمهوریخواهان در انتخابات ۱۹۹۸ کنگره، و توبیخ گینگریچ به دلیل نقض اخلاق کاری و فشار از سوی همکاران جمهوریخواه موجب شد او در ۶ نوامبر ۱۹۹۸ از ریاست استعفا کند،[۴] و در ۳ ژانویه ۱۹۹۹ از مجلس به کلی استعفا بدهد.

گینگریچ از زمان ترک مجلس، در مباحثات سیاست عمومی فعال مانده و به عنوان مشاور سیاسی مشغول به کار است. او اندیشکده‌های بسیاری، را تأسیس و ریاست کرده است. او ۲۷ کتاب را به تنهایی و یا با مشارکت دیگران نوشته است. در مه ۲۰۱۱، او رقابت برای کسب نامزدی حزب جمهوریخواه را در انتخابات ریاست جمهوری اعلام کرد. در ۲ مه ۲۰۱۲ او مبارزاتش را خاتمه داد و از میت رامنی، پیشتاز وقت انتخابات حمایت کرد که نهایتاً موفق به کسب نامزدی شد.[۵]

گینگریچ که تربیت لوتری داشته و بیشتر عمرش بپتیست جنوبی بوده، در سال ۲۰۰۹ به کاتولیسیسم رومی گروید. او سه بار ازدواج کرده که دو ازدواج اولش به رابطه با زن دیگری بدون اطلاع همسرش و طلاق انجامیده. او از ازدواج اولش دو فرزند دارد و از سال ۲۰۰۰ با کلیستا گینگریچ ازدواج کرده است.

هم اکنون گینگریچ مشاور شرکت معدنی کانادایی بریک گولد است.[۶]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Muskal, Michael (June 10, 2011). "Newt Gingrich vows to push on with 'the kind of campaign I want to run'". Los Angeles Times. Retrieved June 16, 2011. 
  2. ↑ "Newt Gingrich: Why I Became Catholic". National Catholic Register. April 26, 2011. Retrieved May 18, 2011. 
  3. ↑ "New Georgia Encyclopedia: Newt Gingrich (b. 1943)". Georgiaencyclopedia.org. Retrieved May 27, 2012. 
  4. ↑ سی‌ان‌ان (November 6, 1998). "Gingrich calls it quits"
  5. ↑ "Newt Gingrich to formally end presidential campaign". http://www.bbc.co.uk. May 2, 2012. Retrieved May 2, 2012. 
  6. ↑ Younglai, Rachelle (Mar 27, 2015). "Barrick Gold hires John Baird, Newt Gingrich". The Globe and Mail. Retrieved 28 March 2015. 
داده‌های کتابخانه‌ای
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=نوت_گینگریچ&oldid=18381452»