ابومنصور معمری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرش به: ناوبری، جستجو

َبومَنْصورِ مَعْمَریی(زنده در ۳۴۶ ق / ۹۵۷ م) ، فرزند محمد(احمد؟) بن عبدالله ، وزیر(دستور) ابومنصور محمد بن عبدالرزاق ، سپهسالار و فرمانروای طوس و خراسان در روزگار سامانیان.

او در تاریخ ادبیات ایران به سبب مشارکت و نظارت بر کار گردآوری و تدوین یکی از بزرگ‌ترین و مهم‌ترین شاهنامه‌های منثور پارسی (شاهنامه ابومنصوری) شهرت یافته است.

منابع[ویرایش]