ماهویه خورشید

شاهوی یا ماهوی، (قرن چهارم هجری) از اهالی نیشابور، و یکی از چهارتن دانایِ زرتشتی بود که با کمک یکدیگر شاه‌نامه‌ای منثور را با استفاده از داستان‌های قدیم ایران گردآوردی کردند. این شاه‌نامه، به شاه‌نامه‌ی ابومنصوری معروف است و به دستورِ امیر ابومنصور محمد بن عبدالرزاق، فرمان‌روای آن‌زمانِ طوس نوشته شد.

امیر ابومنصور، به وزیرِ خود، ابومنصور مَعمری دستور داد تا از دهقانان و فرزانگانِ آن زمان کسانی را بیاورد تا داستانِ شاهانِ قدیم ایران، از کیومرث تا یزدگرد سوم را در کتابی بنویسند.

بعدها این کتاب، یکی از منابعِ اصلیِ فردوسی برای به نظم‌ درآوردنِ شاه‌نامه شد. فردوسی از شاهوی در شاه‌نامه و در داستانِ گو و طلحند نام می‌برد:

چنین گفت فرزانه شاهوی پیر

ز شاهوی پیر این سخن یادگیر

منابع

• مینوی، مجتبی. فردوسی و شعر او. تهران: انتشارات معین ۱۳۸۵. ISBN 964-7603-68-1
• صفا، ذبیح‌الله. حماسه سرایی در ایران . چاپ هفتم، تهران: مؤسسه انتشارات امیرکبیر ۱۳۸۴. ISBN 964-00-0635-1
• نولدکه، تئودور. حماسهٔ ملّیِ ایران. مترجم: بزرگ علوی. تهران: موسسهٔ انتشارات نگاه، ۱۳۸۴. ISBN 964-6736-79-3