برنامه نفت در برابر غذا
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
برنامه نفت در برابر غذا (به انگلیسی: Oil-for-Food Program) سازمان ملل متحد نام برنامه‌ای است که با صدور قطعنامه ۹۸۶ شورای امنیت سازمان ملل متحد در تاریخ ۱۴ آوریل ۱۹۹۵ و به دنبال تحریم‌های سازمان ملل ضد عراق پس از حمله این کشور به کویت به اجرا درآمد و تا ۲۱ نوامبر ۲۰۰۳، همزمان با اشغال نظامی عراق توسط آمریکا ادامه داشت.[۱][۲]
مطابق قطعنامه ۹۸۶ شورای امنیت عراق می‌توانست محصولات نفتی خود را صادر کرده و از عواید آن برای بهره‌گیری در جهت نیازهای انسانی (مواد غذایی و دارویی) استفاده کند، عراق ابتدا این قطعنامه را در ۱۵ آوریل ۱۹۹۵ رد می‌کند ولی در نهایت در ۲۰ مه ۱۹۹۶ آن را می‌پذیرد.[۳]
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ «آسیب‌های برنامه «نفت در برابر غذا» در عراق». لوموند دیپلماتیک فارسی. بازبینی‌شده در ۲۲ ژوئن ۲۰۰۸.
- ↑ «مدیر یک شرکت نفتی آمریکا به زندان رفت». شانا (شبکه اطلاع رسانی نفت و انرژی). بازبینی‌شده در ۲۲ ژوئن ۲۰۰۸.
- ↑ «جدول زمانی وقایع مربوط به ائتلاف سازمان ملل و عراق، ۲۰۰۲-۱۹۹۱». پل اطلاعاتی ایران-آمریکا. بازبینی‌شده در ۲۲ ژوئن ۲۰۰۸.
