دروازه ایشتار
دروازه ایشتار (به عربی: بوابة عشتار) هشتمین دروازه بابل است که در حدود سال ۵۷۵ پیش از میلاد به دستور بختنصر ساخته و نام آن از الهه آشوری، ایشتار گرفته شده است. اصل این دروازه اکنون در موزه پرگامون برلین نگهداری می‌شود.[۱]
تاریخچه[ویرایش]
دروازه ایشتار را نخستین بار باستان‌شناس آلمانی رابرت کلدوی[پ ۱] در جریان حفاری‌هایش در بابل (۱۸۹۹–۱۹۱۷) کشف کرد. بقایای این دروازه پس از آنکه موزه پرگامون برلین در سال ۱۹۳۰ گشایش یافت به آنجا منتقل و بازسازی شد.[۱]
بعدها به دستور صدام حسین، دروازه‌ای کوچکتر شبیه به دروازه ایشتار، به عنوان ورودی موزه‌ای در عراق ساخته شد. این دروازه در طول جنگ عراق آسیب‌هایی دید. کشور عراق از سال ۱۹۹۰ به دنبال بازگشت دروازه اصلی و سایر آثار وابسته، به آن کشور است.
ویژگی‌ها[ویرایش]
ارتفاع دروازه ایشتار به بیش از ۱۲ متر می‌رسیده است. در ضلع جنوبی آن سرسرای بزرگ و راه سنگ‌فرشی وجود داشته که درازایش به بیش از نیم مایل می‌رسیده است. سطح دیوار این دروازه از آجرهای فیروزه‌ای و آبی لعابدار براق پوشیده شده است. بر روی آن‌ها ردیف‌هایی از نقش‌های شیر و اژدها و احشام وجود دارد.[۲]
نگارخانه[ویرایش]
-
نمونه ساخته شده در عراق، ۲۰۱۱
-
دروازه ایشتار در موزه پرگامون
-
نقش یکی از اژدهاها
-
نقش دو شیر در میان ردیف گل‌ها
یادداشت‌ها[ویرایش]
- ↑ Robert Koldewey
پانویس[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ “Ishtar Gate”. Encyclopædia Britannica. Retrieved 11 August 2013.
- ↑ “Neo-Babylonian Art: Ishtar Gate and Processional Way”. Smarthistory at Khan Academy. Retrieved 11 August 2013.
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Ishtar Gate»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۱۱ اوت ۲۰۱۳).
