دیواره
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
دیواره (به انگلیسی: Escarpment) یا تُنده در جغرافیا به پرتگاه ممتد و دیوارمانندی که بر اثر فرسایش و یا گسیختگی و شکست یک چینه سنگی پدید آمده باشد دیواره گفته میشود.
دیواره یک صخره طویل، کمابیش پیوسته یا سراشیب نسبتاً تند است که به یک جهت عمومی رو دارد و پیوستگی زمین را بوسیله جدایش سطوحی دارای شیبهای ملایم از بین میبرد و خود بوسیله فرسایش یا گسلش حاصل شده است.
دیواره عموماً رخنمون یک لایه مقاوم را که در یک سری از چینههای با شیب ملایم نرمتر ظاهر میشود، نشان میدهد.
منابع[ویرایش]
- Bates, R. L., and J. A. Jackson, eds. 1980. Glossary of Geology, 2d ed. Falls Church, Va