زبان‌های قفقازی

زبان‌های قفقازی، شماری زبان‌های رایج در سرزمین قفقاز هستند که زبان‌های بومی آن ناحیه جغرافیایی بشمار می‌روند. این زبان‌ها که رویهم ده میلیون تن گویشور دارند، توسط زبانشناسان به سه خانواده متفاوت دسته‌بندی شده‌اند و بیشتر زبانشناسان برآنند که اصل و ریشه‌ای جداگانه داشته‌اند. هرچند نزدیکی و همگونی زبانی میانشان ایجاد شده و در بسیاری موارد واژگان یا دستوری بهم نزدیکی نشان می‌دهند.

خانواده های قفقازی

زبان های قفقازی شامل سه خانواده زبانی جداگانه می‌باشند:

• خانواده زبان‌های کارتولی: که بیش از پنج میلیون گویشور دارد و زبان گرجی از این دسته است.

• خانواده زبان‌های قفقازی شمال غربی: که زبان‌های آبخازی، آدیغی، چرکسی، پونتی و کاباردی را شامل شده و حدود ۲٫۵ میلیون نفر بدان‌ها سخن می‌گویند.

• خانواده زبان‌های قفقازی شمال شرقی: که زبان‌های داغستان و نیز زبان‌های اینگوشی، چچنی، لزگی و آواری را دربرمی‌گیرند و رویهم ۳٫۵ میلیون گویشور دارند.

شیوه نگارش

این زبان‌ها برای نگارش عموماً از سه گونه الفبا استفاده می‌کنند. الفبای گرجی، الفبای سیریلیک و الفبای لاتین. مورد نخست متعلق به زبان گرجی است و مورد بعدی را سایر زبان‌های رایج در قفقاز بکار می‌برند. الفبای لاتین نیز علاوه بر اینکه مدتی در نیمه نخست قرن بیستم در شوروی و مناطق مختلف آن رواج داده می‌شد (گرچه امروز جای خود را به سیریلیک داده)، در میان قفقازی‌زبانان ساکن ترکیه و دیگر کشورهای خاورمیانه کاربرد دارد.

منابع

• مشارکت کنندگان ویکی‌پدیا زبان‌های قفقازی انگلیسی.بازیابی در تاریخ ۸ ژوئن ۲۰۱۱.