پیکان زمان

پیکان زمان (به انگلیسی: Arrow of Time, or Time's Arrow) مفهومی است که در سال ۱۹۲۷ توسط اخترشناس بریتانیایی آرتور استنلی ادینگتون مطرح گشت. این مفهوم بر مبنای عدم تقارن زمان، گذاشته می‌شود و نشان دهنده آن است که زمان یک جهت مرجح دارد. این جهت را با مطالعه بر روی ساختار اتم‌ها و مولکول‌ها و اجسام می‌توان به دست آورد.

در سیستم‌های میکروسکوپی بیشتر تقارن زمان برقرار است، در حالی که در سیستم‌های ماکروسکوپی تقارن زمان نقض شده و زمان یک جهت ارجح دارد.