پکن (به چینی: 北京) (تلفظ در زبان ماندارین: بِیچینگ) پایتخت جمهوری خلق چین و یکی از پرجمعیتترین شهرهای دنیاست. این شهر در سال ۲۰۱۳ بیش از ۲۱ میلیون نفر سکنه داشتهاست. پکن دومین شهر پرجمعیت چین پس از شانگهای و مرکز سیاسی، فرهنگی و آموزشی کشور است. فرودگاه بینالمللی پکن دومین فرودگاه شلوغ دنیا از نظر ترافیک مسافران است.
سابقه تاریخی شهر به سه هزار سال پیش میرسد و در هشت قرن اخیر در اغلب دورهها پایتخت چین بودهاست. کمتر شهرهایی در دنیا هستند که برای دورهای چنین طولانی مرکز سیاسی و فرهنگی باقی مانده باشند به همین جهت آثار تاریخی زیادی در شهر وجود دارد.
پکن میزبان المپیک ۲۰۰۸ بود و برای برگزاری المپیک زمستانی ۲۰۲۲ هم انتخاب شده و به این ترتیب اولین شهری است که هم المپیک تابستانی و هم المپیک زمستانی را برگزار خواهد کرد.
در جای شهر کنونی پکن در ابتدا شهری به نام چونگدو بود که مغولها آن را سوزاندند و ویرانکردند. قوبیلای قاآن در جای پکن کنونی شهری ساخت و آن را پایتخت خود کرد. آن شهر را در مغولی خانبالِق (به معنای شهرِ خان) و در چینی دادو (به معنای پایتخت بزرگ) میخواندند[۱]. در متون فارسی دوران مغول نیز این شهر به صورت خانبالق و خانبالغ ذکر شدهاست. پس از برپایی سلسلهٔ مینگ در سال ۱۳۶۸ میلادی، این شهر نام بِیپینگ (به معنای صلح شمالی) گرفت و در سال ۱۹۴۹ در نخستین کنفرانس حزب کمونیست چین نامش به بِیجینگ (به معنای پایتخت شمالی) تغییر کرد. پکینگ و پکن گونههای دیگری از نگارش همان واژهٔ چینی بیجینگ اند. در واقع، روشهای متفاوتی برای نوشتن واژههای چینی به خط لاتین وجود دارد. در لاتیننویسی نقشهٔ پستی چین، این نام به صورت Peking نوشته میشود و در روش پینیین، این نام به شکل Beijing نشان داده میشود. تلفظ معیار این واژه (در گویش معیار چینی ماندارین) نزدیک به بِیچینگ است.